Op korte termijn ligt één van de langste straten van Helmond, de 3e Haagstraat, helemaal bloot. De eerste supergrote bouwput van het Wijkontwikkelingsplan Helmond-West wordt dan geslagen. Gelukkig wordt deze flinke operatie in stukjes gehakt. De darmen van de 3e Haagstraat liggen dan voor even open. Maar geen nood, want het komt allemaal goed.
De oude patiënt was allang toe aan plastische chirurgie. De eerste incisies hebben al plaats gevonden. Een aantal vleesbomen is reeds uit de weg geruimd. Populaire populieren poliepen zijn stilzwijgend omgezaagd. Niemand die erom maalt. Straks wordt de buik van de 3e Haagstraat gewoon weer dichtgenaaid en van een mooi nieuw plaveisel voorzien. Alle rimpels zijn dan vlak gestreken. Maar voor die tijd is aangebroken nog eerst even een inlevend gedicht.
In het diepst van mijn ziel ben ik geroerd.
Zomaar op een februarimorgen.
In zalmroze en in groen.
Mijn maag voelt als een bodemloze put.
Is er iemand die mijn zwarte gaten vult?
Drab en regenwater rochel ik naar binnen.
Niets gaat aan mijn waterpoort voorbij.
In ijzer smeed ik snode plannen.
Gitzwart, want alles drijft in mij.
Op drift hol ik door donkere kanalen.
Vind amper troost in moeder aarde.
Ik eindig in een eindeloze zee.
Blaadjes, peuken, neuzel ik naar binnen.
Ze prikkelen mijn betonnen maag.
Ik hoest ze met het water naar de zee.
Met mijn baggergaten houd ik ieder straatje schoon.
Slechts af en toe word ik gelucht en gekeerd.
Dan ziet mijn bodem ook eens licht.
Mien zweeft en zwetst door Helmond-West
Gepubliceerd in Wijkkrant Helmond West Maart 2012 > Bouwput
