Columns van Harrie (Mei 2012)

Redactieblok / Algemeen / 02-05-2012

Galacticum 3012 vraagt veel aandacht van mij. De ene crisis is nog niet bezworen of een andere dient zich aan. Maar dit is wel een heel bijzondere. Deze komt van een redactioneel centrum dat met diverse dilemma’s kampt. Ondanks dat het geen enkele dichterlijke vrijheid wil beteugelen ziet het met grote vrees de toekomst tegemoet. Het redactioneel centrum heeft hartpijn. Last van een keihard redactieblok. De redactie gaat gebukt onder een nieuw fenomeen in het digitale tijdperk. Websitemoeheid.

Om deze websitemoeheid inzichtelijk te maken schets ik in willekeurige volgorde de kenmerken. Passiviteit, inertie, gelatenheid, kriebeljeuk, geestdodendheid, anarchie, podiumziekte, motorvrees, taalverloedering, jip en janneke getokkel, vogelarij, platpraat, chatgeboer, beeldenstorm, visueel getreiter, affichedrang, plakplaatjesplagiaat, schoenendiarree, poepversjeskunst, wachtrijrecessie, clownsgedrag en lezers die niet schrijven. Allemaal zaken waarvan een website uitblust en uiteindelijk aan ten onder gaat.

En dat mag ik dan als doctor Who komen oplossen. En ik vraag me dan af: How? Een zwaardere taak is haast ondenkbaar. Met een redactie die zich hult in stilzwijgen is het moeilijk converseren. De enige manier waarop de bovenvermelde problemen getackeld kunnen worden is nochtans communicatie. Alleen met goede communicatie kunnen bruggen gebouwd worden, verschillen begrepen en gevierd. Dat laatste is niet bepaald onbelangrijk. Iedereen is het er mee eens. Er moet wel wat te vieren zijn, het liefst ook te lachen. Vooruit, overpeinzen mag ook. Net als reflecteren. Ja, zelfs klagen mag zo nu en dan. En natuurlijk mag er ook af en toe zinloos gecommuniceerd worden. Maar alles met mate.

Dat wat niet begrepen wordt is niet altijd verbaal maar soms ook non, zelfs in plaatjes. Het geschrevene en getoonde moet wel uitnodigen. Altijd. Tot lezen. Tot snoepen. Tot begrijpen. Helemaal perfect wordt het pas als het lezen leidt tot het betere Koninginnedaggevoel, Aha-erlebnissen, grafstemming, verjaardagskoorts, geboortevreugd, oorlogszucht, obstipatie, luchtledigheid in lijf en leden, erotiek, paniek, kortom leidt tot menselijk, ja zo nodig dierlijk gevoel en gewaarwording. Gewaarwording is voorwaardelijk om de communicatie op gang te helpen. En die communicatie moet vervolgens raken, de leesgang, de stoelgang, de woordenstroom, de beeldenstorm. Imaginair en ook voor het echie.

Communicatie bestaat uit zo veel soorten en zo veel smaken. Gelukkig maar. Let it be. Kom vooral naar buiten. Binnen is het maar stil. Beste redactie, mijn intergalactische tip, mijn ruimtelijk advies aan u is dan ook. Doorbreek het stilzwijgen. Laissez fair, maar laat u zo nu en dan ook zien en horen aan uw clientèle. Moedig aan. Hoedt u dat uw website geen melkmachine wordt die geregeerd wordt door reclamebannerdrift op verkapt narcistisch geweblog in eigen keuken of café. Leg uw clientèle het vuur aan de schrijversschenen. Grijp in en leg daar waar nodig schrijvers en schrijfsels aan banden. Streng doch rechtvaardig. Stel zacht en voorzichtig grenzen. Less is more. Leg schrijfbanden aan enkels en polsen. En vergeet zo af en toe ook niet uw goegeschrevengemeenschap te polsen. Hoe het ermee staat of ligt. Wat wenselijk is en wat niet. Geef vooral uw portie niet aan fictie. Blaf, blaf, blaf, zachtmoedig. Als een zachtaardige hond die zijn erfgoed trouw bewaakt. Veel succes.


Oranje boven: De proloog / Sport / 09-05-2012

Op een oude oude, oude, oude, oude, voetbalschoen, geen woorden maar daden, maar leve koningin voetbal. Alles om mij heen kleurt oranje. Mijn bloed stroomt oranje. Ik eet, drink, slurp, snuit, adem, proest oranje. Oranje vlokken op mijn brood. En het is nog niet eens begonnen. Het kampioenschap. De proloog van de Oranje Spelen. Iedereen met Nederlandse aderen leeft mee. Michael Boogaard met oranje haar, Mies Bouwman in pliché. Zelfs het CDA kleurt van groen naar oranje, heel kleurrijk en bloedje fanatiek. Bleker voorop. Viva la Hollande in Polenaise, we dansen de Oe..oe..oe..oe..kra..iene. Oefen nog maar even gauw en haak op tijd in. Op een sinaasappelkissie.
Gekluisterd aan mijn nieuwe aanwinst van Mediamarkt maak ik mezelf gek. Nog hoeveel nachtjes slapen? Mijn huiswand hangt vol prognoses. Als die van die wint, dan gaat die door en dan komen we die tegen en mijden we die en die en dan komt het allemaal goed. We halen zeker de finale via poelen van modder. Het vakantiegeld wordt goed belegd. In spelletjes en quizen. Ik zet in met mijn oranje pokerface. Oranje uiteraard op één.
De oranje speelstad uit ronde één bevalt ons prima. Misschien gaan we er nog wel even heen. Met airmiles van Brainair. Je maakt zo’n kampioenschap per slot van rekening maar één of twee keer in je leven mee. Gelukkig spelen mijn jongens niet in Dnjepropetrots. Daar zitten te veel diehards van het oud regime. Dat smaakt niet goed. Met zo’n fout regime zou je het liefst dit voormalig Oostbloklandje van het fameuze Risk willen wippen. Bepaald geen familiespel wat er in dat land gebeurd. Maar dat nu even ter zijde. Voor voetbal wijken alle grenzen. Geef ons maar even oranje brood en spelen.
“Hee, Harrie, wil je misschien iets drinken?”, roept mijn ega met een grote zucht vanuit de tuin. Gelukkig gaat ook zij met mij mee in mijn oranjegekte. De vijver kleurt al giforanje.
“Doe mij maar een ijskoud Oranjeboompje!”, schreeuw ik snel terug.


Oranje boven: Robben / Sport / 23-05-2012

KaAarl Heinz zit verbolgen aan tafel. Hij is woest. Hij had het gewoest. Het zou ooit tegen hem keren. Dat zwart wit voetbalvolk. Met een kwaaie blik kijkt hij in de spiegel die boven de tafel hangt. Ach, als mijn haar maar goed zit. In een keurig nette scheiding. Orde en netheid daar draait het om in bim bam beieren.
De brief ligt verfrommeld op tafel. Nog één keer vouwt ie hem open. Duizend maal excuses. Ze hadden niet zo hard mogen fluiten. Het kookte in het stadion. Op de tribunes zaten allemaal zachte eitjes van drie minuten. Het had pijn gedaan. Ze hadden er nog zo voor gewaarschuwd. Laat nooit, maar dan ook nooit een rob een penalty nemen. Daarvoor is ie niet in de wieg gelegd. Alleen al die aanloop. Dat wordt niks. Robben waggelen altijd. Daar hoef je geen zoöloog voor te zijn. Dat zie je meteen. Dikhuiden zijn het. Zeeolifanten. Niet gemaakt voor strafschoppen. Maf woord strafschoppen. Eerst keihard onderuit gehaald worden en vervolgens voor straf schoppen. Een straf was die schop zeker. Zwak, ziek en misselijk was het rode legioen. Kotsmisselijk van een waggelende rob.
De westenburen weten wel beter. Geef die rob een oranje likje en hij laat zich van zijn beste kant zien. Dan staat er plotseling een robuuste rob met robberige snelheid. Als een vis in oranje water schudt het sluwe beestje de Noordzee van zijn schouders af. Duikt behendig vanachter zijn tegenstanders dwars door de ruimte het midden in. Recht op zijn doel af. En dan schiet ie, loepzuiver, sneller dan zijn schaduw, recht in die ekke. Daarna schuift ie met trotse blote buik over het groene natte gras. Richting hoofdtribune. Naar zijn oranje fans. Alweer gescoord. Als beloning krijgt hij maatjes. Dit keer geen zure haring of foute paarse haringsla. Grote hulde overvalt hem. Twee oren houdt hij stevig vast. Het blik ertussen is glimmend opgepoetst. Zijn mond breekt bijna in twee van zijn eigen brede glimlach. Чемпіон Європи, хіп-хіп ура. Europees kampioen, hiep hiep hoera.
Karl Heinz moet er even niet aan denken. De droogtrommel in de keuken maakt nu wel erg veel lawaai. Zou zijn zwart witte shirtje met adelaar proper zijn? Hij hoopt van wel. Zwart en wit zijn geen echte kleuren maar doen het goed als bonte was. Uit de droogtrommel haalt hij zijn hopelijk nog blinkend shirtje. Vette paniek. Het is helemaal oranje gekleurd en op de voorzijde prijkt het hoofd van een breed lachende zeewaardige rob. Die kan blijkbaar alle oceanen aan. Het rugnummer op het oranje shirt geeft in Heinekengroen achter de letters NL - D een uitslag weer. Ik durf het hier niet te vertellen. Maar het hoofd van Karl Heinz Rummikub spreekt boekdelen. Duitsland gaat dit jaar nog minimaal één keer op robbenjacht. Dat is zeker.


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.