Ik ken haar als mijn broekzak. Mijn lieve Edit. En zij kent mij. Ik weet haar altijd te vinden. Dag en nacht. We gaan door het vuur voor elkaar. Twee handen op een buik. En als ik het ook maar even mis heb, dan verbetert ze mij, onvoorwaardelijk en zonder blikken of blozen. Maar niet nadat ik haar eerst wat lieve woorden heb toegefluisterd. We zijn het lang niet altijd eens. Wat haar siert is dat zij mij altijd ergens tegemoet komt. Soms halverwege maar meestal helemaal.
Mijn lieve Edit weet van wanten. Ze laat mij nooit in de kou staan. Door weer en wind zorgt zij er altijd voor dat alles pico bello in orde komt, dat alles klopt. Opgeruimd staat netjes. Ze is uiterst zorgvuldig en zorgzaam mijn lieve Edit. En als we het beiden even niet meer weten dan schakelen we gewoon wat extra hulp in. Samen vormen we een perfect team. Geen raadsel blijft voor ons onopgelost.
Het leuke van Edit is dat ik blindelings op haar kan vertrouwen. En zij op mij. Dat maakt onze relatie heel speciaal. Wat ben ik blij dat ik op haar kan bouwen. En als we er eens samen niet uitkomen, lassen we gewoon een pauze in. Als de pauze te lang duurt, wagen we een gok. Dan gooi ik een muntje op en laat haar de keuze. Meestal is het kop. Daar slaan we dan samen munt uit. Probleem opgelost.
Het enige lastige aan onze verbintenis is sluimerende twijfel. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik degene ben die meestal twijfel oproept. Sinds ik haar heb leren kennen tracht ik mijn twijfel te temperen. Edit is ontzettend dienstbaar. In mijn angst om misbruik van haar diensten te maken, heb ik geleerd om mijn hulpvragen te limiteren. Aanvankelijk stelde ik veel te veel vragen. Gelukkig begreep ze dat. Na verloop van tijd liet ik al mijn twijfel varen. En daarmee ook mijn vragen. Ik vertrouw nu op haar kennis en expertise.
Edit heeft van mij de gelukkigste man in de wereld gemaakt. Het heeft eventjes geduurd, maar uiteindelijk heb ik haar gevonden. Al snel leerde ik bij haar de juiste toets te raken. Dag en nacht en zeven dagen in de week. Zodra ik op mijn favoriete website inlog en mijn schrijfsels upload, verschijnt ze aan mij. Mijn Edit. Tijdens het schrijven van deze column heb ik veel aan haar gedacht. Haar hulp heb ik dit keer niet meteen nodig gehad. Vanaf het moment dat ik de column inzend voor publicatie zal dat anders zijn. Dan zal ik Edit weer hard nodig hebben. Mijn lieve Edit. Is het geen plaatje?
