Columns van Harrie (Juni 2015)

Dieven / Uitdaging van de Maand / 04-06-2015

Ik kan me er vreselijk kwaad om maken. Dieven in mijn bos. Het is vooral de jeugd tussen zestien en twintig die zich eraan zondigt. Eerlijkheid gebied te zeggen dat ook ik mij er wel eens aan gezondigd heb. Maar dat was dan uit vergeetachtigheid en ingegeven door kritische vragen van mijn ouders. ‘Heb je wel een cadeautje gekocht?’

De vergeetachtigheid van een puber vergoelijkt kleinburgerlijke zondes. Maar niet in mijn bos. Griss mich nich. Dieven. Het mag eenvoudigweg niet. De onschuld heeft de laatste jaren plaatsgemaakt voor doelbewust jatten. De financiële crisis is de boosdoener geworden, schuilhut voor onschuldig wangedrag.

Het is juni. De diploma-uitreiking en feestjes staan er aan te komen. Het dieven is allang ingezet. Opdat de oogst straks veel groter is. Het jonge spul is in mijn bos eerst bij de oksel genomen, onthaart als het ware. De groei is gestaag gevorderd en puilt uit in geuren en kleuren. In rood, geel en wit.

Al jaren loopt het uit de hand. Dit jaar besluit ik voortijdig in te grijpen. Het dieven, jatten, stelen moet gewoon een halt toegeroepen worden. Bij het woord ‘halt’ vreest mijn doelgroep al. Aan papiertjes prikken hebben de meesten een broertje dood. Voor paal staan in de pubertijd is not done.

Mijn hinderlaag is eenvoudig. Ik lig gewoon klaar in de bosjes waar de oogst welig tiert, op wacht met een buks vol hagel. Pubervriendelijke hagel, van pure chocola. Ik ben onherkenbaar verkleed, met een pet diep over mijn oren getrokken. Een camouflagepet behangen met boshyacinten.

Een verrekijker is niet nodig. Ik zie ze van verre al aankomen. Ze dragen een rolletje blinkende aluminiumfolie in hun hand en een brede glimlach op hun gezicht. Alles schittert in de zon. Geslaagd gaan ze naar ieder feest, met proletarisch verworven trofeeën uit mijn bos. Jeugdherinneringen schieten door mijn hoofd. Bevrijding, lol en dolle pret temperen mijn ingehouden woede. En ik besluit, vandaag laat ik de jeugd de jeugd.

Toelichting:
Geschreven n.a.v. 10e schrijfopdracht op ColumnX (juni 2015), van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
Omschrijf een welbekend spreekwoord. Benoem het absoluut niet, ook geen delen van het spreekwoord, maar maak een mooi verhaal van bijvoorbeeld een situatie waarin iemand dat spreekwoord zou kunnen verzuchten. Kies geen streekwoorden of een nauwelijks bekend spreekwoord (Dan schiet je de opdracht voorbij). Maak er een leesbaar geheel van in plusminus 300 woorden (275-325).


Jabotski versus Godeliefkens / Uitdaging van de Maand / 05-06-2015

Het was de zoveelste heiligverklaring in mijn bos, tevens afsluiter van het jaarlijkse druïdecongres. De Poolse druïde Strabenitzas was voorgedragen dit jaar. Een terechte keuze volgens velen. Alleen Jabotski was het er niet mee eens. Hij betuigde zijn onvrede met listige vragen.

Waar haalde de Joodse Jabotski het lef vandaan om te twijfelen aan de heiligverklaring van Strabenitzas? Omdat deze wellicht nog in levende lijve op de wereld was? Een blinde kon zien wat voor een verdiensten en wonderen deze Pool verricht had in zijn nog prille bestaan. Hij was nog maar pas geleden veertien geworden. Dat kon geen reden zijn om de heiligverklaring geen doorgang te laten vinden. Wonderen kun je ook verrichten voor je veertiende. Griss mich nich.

Jabotski, kampioen in alles in twijfel trekken, opperde dat dat toch echt niet kon. Hij beweerde dat als het congres hem even de tijd gunde hij zo kon laten zien dat van heiligverklaring van Strabenitzas geen sprake kon zijn. En zo geschiede.

In vlot Joods haalde Jabotski maar liefs tien argumenten naar voren die hout sneden. Tot grote verbazing van de hele goegemeente. Bijna alle druïden vielen haast van hun stoel. En toch wilden zij er niet aan geloven. Wat Jabotski inbracht aan argumenten klopte gewoon niet.

Jabotski’s tegenpool en grootste opponent druïde Godeliefkens vroeg nu het woord. De Belgische gezant, bijna rechtstreeks uit de hemel gezonden en zelf al jarenlang heiligverklaard verwierp in duidelijke taal alles, maar dan ook alles wat Jabotski zojuist naar voren had gebracht. De goegemeente klapte haar handen stuk. Godeliefkens had gelijk.

Strabenitzas werd heiligverklaard. In grote blijdschap dronk de veertienjarige knaap in een teug zijn limonade op. Jaboski lepelde zuur zijn glaasje leeg. Het gele goedje plakte pesterig aan zijn gehemelte. Zijn protest en gekakel had helaas niet geholpen. Godeliefkens verkoos een godendrankje samen met zijn metgezellen. Het spoelde de laatste twijfels weg.

Toelichting:
Geschreven n.a.v. 10e schrijfopdracht op ColumnX (juni 2015), van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
Omschrijf een welbekend spreekwoord. Benoem het absoluut niet, ook geen delen van het spreekwoord, maar maak een mooi verhaal van bijvoorbeeld een situatie waarin iemand dat spreekwoord zou kunnen verzuchten. Kies geen streekwoorden of een nauwelijks bekend spreekwoord (Dan schiet je de opdracht voorbij). Maak er een leesbaar geheel van in plusminus 300 woorden (275-325).


Schuilbos / Gein & Ongein / 17-06-2015

Mijn bos is een schuilplaats. Voor mensen en dieren. Zo moet het ook zijn. Inclusief of ondanks oorlogen van zoet minnen. In bossen worden mens en dier zonder vooroordeel ter wereld gebracht en ontvangen. Als onbeschreven bladeren. Sommigen verlaten het bos om nooit meer terug te keren. Zij vliegen uit. Het eten en dromen achterna. Op zoek naar voeding voor lijf en hoofd. Anderen blijven braaf binnen de bosrand, de omheining, het gedachtenhek. Hen ontbreekt de moed, al dan niet ingegeven door angst. Of erger nog, ingegeven door dictatuur. De heerser(es) staat ontsnappen niet toe. Alle middelen worden dan ingezet om toch de gedachtenbarrière en de angst, handen en voeten te geven. Om op de vlucht te slaan. Met of zonder kroost. Vrijheid doet leven. Gebondenheid slaat dood.

Mijn bos is een schuilplaats. Voor lieve mensen en stoute. De een bestaat niet zonder de ander. Zonder goed geen kwaad. De struikrover rooft geen struiken. De jachtopziener is niet blind. De vogelspotter steekt de draak met andere gevleugelde dieren. Ze kunnen uiteindelijk allemaal met elkaar door een deur. Een grote deur. Mijn bos kent geen deuren. Het staat altijd open. Voor iedereen. Voor degenen die zijn komen zwemmen. Voor degenen die komen met de boot. De bossen zijn een huis voor iedereen. Dus laat maar komen. Bossen zijn voor alle volkeren. Ze vormen een prima huis. Mijn bos dat houdt van huisgenoten. In oudheid, middeleeuwen, renaissance en moderne tijd. Laat volkeren gerust verhuizen. Griss mich nich. Brizl djeu.


Skinny dipping / Gein & Ongein / 22-06-2015

Wauw eindelijk is het dan zover. De langverwachte dag, het langverwachte seizoen. Lang, lang, ga ik ervan genieten. De hele dag. De langste dag. Van zonsopgang tot zonsondergang en dan nog een paar uurtjes. Honderdduizend kleuren groen zeggen dat het goed is. Honderdduizend tinten licht verblijden mij. Zelfs de dieren zijn blij. Ze hummen anders, ze kieren zelfs, ze kitkatten en ze tortelen. Gans anders. Blijer. Zwoeler. Ik kan het even niet vatten. Het is too much. Alleen de temperatuur die blijft wat achter. Van buiten dan. Van binnen kolkt het door mijn bloed. Het bloed dat sneller lijkt te stromen. Skinny deap. Ik zie het kruipen onder mijn vel. Het zwelt alles op.

Een blonde vrouw struint door mijn bos. Is zij wel veilig hier? Ben ik wel veilig hier? Griss mich nich. Wat is ze mooi. Ze is niet alleen. Helaas. Wat een vervolg. Allemaal blijde mensen. Ze huppelen, dansen, draaien door mijn bos. Ze buigen door hun knieën en richten zich naar mij. Kijken blij en flirten. Ja … flirten … flirten met de zon. Flirten met de langste dag. Zomerflirt. Oo oo ooho oo. Skinny deap. De blondine rent stoer voorop. Ze bolt haar wangen en trekt haar mond een beetje scheef. Knipoogt zwoel. Oohooohoooo. Skinny deap komt ze bij me binnen. Raakhout wordt er bijna bang van. Brizl djeu. Zo heeft hij zijn baasje lang niet meer gezien. Ooit, ooit, was Raakhout zelf verliefd. Op een blonde pad met een aardig keeltje. Maar deze versie slaat toch echt wel alles. Wat een mooie vrouw. Ohohhoooo oho … skinny deap. Mooie schaduwen in de hete zon.

Het gezelschap trekt door het bos. De blonde vrouw is leading. Blij holt iedereen achter haar aan. Zo nu en dan gaan ze voor haar door de knieën en maken een klein Papoeadansje. Als roze krijgers dansen ze rond de blonde vrouw. Stampvoetend op een mooie zomerbeat. Ohooho ohooohoooo oo oh … skinny deap. De zon gaat langzaam onder. Het gezelschap is aangekomen bij een prachtig water. Het water lonkt zwoel en uitnodigend in dampende stralen van een niet aflatende zon. Met hese zomerstem zingt de blonde vrouw haar gezelschap toe. De langste dag moet in stijl afgerond. Het water is nog wat koud. Iedereen doet zijn roze kleren uit. De zon gaat onder … het water voelt nu fijn. Ohoo ohohoho oo oo … The sun goes done. Skinny dipping …


Plan Hittepetit / Actualiteiten / 30-06-2015

Het wordt heet, heel heet de komende dagen. Ik merk het aan alles en iedereen. Ook in mijn bos. Brizl djeu. Ik zie vogeltjes anders vliegen en fluiten. Niet het fluiten zoals bij paniek. Wanneer een poes of roofvogel hen territorium beloert. Nee, het is nog anders. Het is een natter fluiten. Sproeierig bijna. Alsof ze de weersvoorspelling al bewaarheid zien.

Als je goed kijkt zie je druppels aan hun puntige bekjes hangen. Hun interne koelmachines lijken al opgestart. Niks geen airco of ventilator waaraan zij zich kunnen laven en koelen. Nee, zij moeten het hebben van interne hitteafdrijving. Normaal gaat dit met opengesperde bek. Maar nu constateer ik toch wat anders. De druppels aan de bekjes is geen goed voorteken. Griss mich nich. Dit is een voorbode op een ernstige situatie. Dit vraagt om alertheid en extra zorg.

Zeker de oudere vogels die meestal wat meer in het hart van het struikgewas leven moeten oppassen. Zij willen nog wel eens de takken om hen heen buigen. Tegen de tocht. Maar dat is juist niet goed. Bij plus dertig graden moet juist alles open. De takken dus wijd open zetten. Maar ja. Leg dat maar eens uit aan een oude mus of merel. De vink en de oude roodborst kan daar ook niets mee. Het vraagt om extra ondersteuning. Het goede voorbeeld geven kan daarbij helpen. Ik zit dan ook voortdurend in de struiken en wapper met de takken dat het een lieve lust is.

Ik wil niet meemaken dat straks mijn bos bezaaid ligt met dode vogeltjes. Waarom alleen zorg voor de vogeltjes? Die vraag schiet u nu wellicht te binnen. Heel simpel. Omdat Raakhout zorg draagt voor alle andere dieren in het bos. De vogeltjes zijn eenvoudigweg de grootste en meest kwetsbare doelgroep. De zorg voor hen heb ik mezelf maar opgelegd. Raakhout doet de rest.

Uiteraard houden we ons aan een gemeenschappelijk plan. Dat hebben we vorig jaar uitgedacht. Het Hittepetitplan moet alle dieren veilig stellen voor de komende dagen. De temperatuur loopt de komende vier dagen op tot maar liefst vierendertig graden. En wat daarna komt is nog maar de vraag. Mijn eigenste weersvoorspellinggoeroe Grut Graad zit er nooit ver langs. Ik houd voor de zekerheid de koelvesten paraat. Nu maar hopen dat het allemaal meevalt.


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.