120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.
Rep en roer (02-02-2016) (Themawoord: Replica)
Ik ga vandaag niet.
Hoezo niet?
Geen trek.
Na de eerste dag al?
Ja, is dat zo vreemd?
Ik wist het al.
Dat vind ik knap.
Je bent zo doorzichtig.
Transparant?
Transparant.
Kan ik wel mooi iets met jou gaan doen.
Dacht het niet.
Ach, toe?
Vooruit dan.
Echt?
Wat trek je aan?
Mezelf.
Jezelf?
Ja, vandaag wel.
Dat vind ik dapper.
En jij?
Ik twijfel.
Waarom?
Ik heb een klotedag.
Alweer?
Ja, het houdt maar niet op.
Het?
Ja het?
Kappen daarmee.
Jij hebt makkelijk praten.
O, gaan we in gesprek?
Diep!
Hoe diep?
Tot op de bodem.
Dat is dan voor de eerste keer.
Hoe bedoel je?
Nou, dat je rept.
Dat ik rep?
Ja.
In replica zeker?
Voor Mika (02-02-2016) (Themawoord: Replica)
Ik had het al zo lang beloofd. Een heel klein tafeltje. Om samen aan te zitten. Voor Mika en voor mij. Delen doen we eigenlijk zo’n beetje alles. Stoelen, tafels, bed en de liefde. Het moet dan ook een echt tafeltje zijn. Zelfgemaakt. Ik ben niet voor niets een timmerman. Hoewel, dit keer wel.
Voor ons tafeltje gebruik ik simpel materiaal. Het is maar om aan te zitten. Ik ga op zoek naar een ontwerp. Voordat ik ook maar een gedachte heb geformuleerd ratelt de brievenbus. De hond blaft. Intussen denk ik na over het materiaal. Op de mat glijdt een folder. Van IKEA. Eureka! Maar natuurlijk! Mijn tafel wordt een replica. Voor Mika. Gemaakt van mica en van formica.
Moeder in kwadraat (04-02-2016) (Themawoord: Replica)
Met een brede glimlach word ik huilend wakker. De tranen stromen over mijn wangen. Ik vind het helemaal niet erg. Ik proef het zoet en zout van onvervulde droom. Hoe vaak zal ze nog verschijnen? Een wiskundige berekening volstaat niet. Moeder in kwadraat. Ik was negen toen ze van mijn netvlies verdween. Met het laatste beeld voor ogen boetseer ik haar dikwijls in mijn slaap. Een slaap die ooit slapeloos was en nooit leek te komen. Bonkend met het hoofd in mijn kussen, van angst, van boosheid, onmacht en verdriet. Het beeldhouden houdt nooit op. Duizenden replica’s trekken aan mij voorbij. Om ze iedere ochtend opnieuw te verliezen. Breekbaar droevig verschijnt ze voor me. Alle dagen van de week, mams.
Jan den Bok (10-02-2016) (Themawoord: Bok)
‘Jan den Bok waakt over de handhaving van de openbare orde en de goede zeden. Hij assisteert de Opperceremoniemeester bij de uitoefening van diens taken, door bijvoorbeeld ruimte te maken voor een vrije doorgang in zalen en zelfs in het verkeer. Hij is te herkennen aan een oud politiekostuum, baard en sabel. Tijdens de optocht op zondag gaat hij de stoet voor.’
Jan is getraumatiseerd. Het is maar dat u het weet. Naar het schijnt heeft Jan vroeger, heel vroeger geleden onder grote stress. Jan heeft last van PTSS. Opgelopen op de lagere school. Op de lagere school? Ja, op de lagere school. Recent pediatrisch onderzoek heeft uitgewezen dat dit vooral te wijten is aan vormende vakken. Gymnastiek en handvaardigheid.
Bokgemok (11-02-2016) (Themawoord: Bok)
Vandaag is de grote dag. Ik doe mijn dagelijkse rekkingsoefeningen. Strek een voor een mijn vingers en krom mijn rug. Ik buig voorover, raak mijn tenen aan met gestrekte knieën, kom rechtop met rechte rug en zwaai mijn armen zover mogelijk achter mijn hoofd. Mijn buikspieren knellen ietsiepietsie. Ik ben er klaar voor.
Eventjes nog oefenen. Ik leg de houten plank op tafel en schuif de deksel van de verzameldoos. Zal ik nog? Ja, beter van wel. Ik spuit de plank in met Pledge en boen het hout. Zo glijden de stenen beter. Straks zal de wedstrijdplank ook glad zijn. Ik gooi alles los. De zenuwen gieren door mijn keel. Telkens vliegen de stenen schuin op elkaar. Ik mok. Bokgemok.
Bitte Einbecker Bier (12-02-2016) (Themawoord: Bok)
Nee, er staat geen fout in de titel. Bitte Einbecker Bier is goed. Lekker zelfs. Ein Becker Bier kan natuurlijk ook, maar dat is veel te weinig. Graag laat ik het aantal Beckers Einbecker Bier afhangen van het momentum. Die momenta kunnen behoorlijk talrijk zijn. Het kan net zo goed bij een Einbeckertje te blijven. Als ik met de auto ben bijvoorbeeld.
Een goede Bob drinkt hooguit een Einbecker Bier. Bij voorkeur in mei of in de herfst. Verslaafd aan karamel kan de Einbecker Bier drinker niet wachten tot de bok weer geschonken wordt. Hij is uiteraard merkvast. Kom niet aan met andere brouwers. De Einbecker Bier drinker maakt haarfijn onderscheid tussen een goede brouwer en een valse bakker. Proost!
Voor mij geen gouden pen (13-02-2016) (Themawoord: Bok)
Henk, Frits en Jan zijn de oprichters van de Stichting BOK (Beroeps Organisatie Kunstenaars). Opgericht in 2012 naar aanleiding van de verhoging van de BTW op kunst van 6% naar 19%.
Inmiddels is de BTW weer teruggedraaid. Het blijvend afkalven van de kunstsector geeft voldoende bestaansrecht. Het wil publiek en politiek overtuigen van nut en noodzaak van kunst door te laten zien wat de bijdrage van kunst is aan samenleving en aan leven.
Leden krijgen op de website diverse producten en diensten gratis of met korting aangeboden. Ik heb heel even deelname overwogen. Al jaren schrijf ik beroepsmatig. Ik ging voor een gouden pen met korting. Maar helaas. Geen korting voor mij. Geen diploma. Niet zwaar genoeg bevonden. Arme kunst.
Het is aan de lezer (14-02-2016) (Themawoord: Bok)
Bok. Bokt. Bokte. Bokten. Ik bok bok. Hij bokt bokt. Zij bokte bokte. Zij bokten bokten. Het mag duidelijk zijn. Bok is een toverwoord. Je kunt er bijna alles mee. In enkelvoud en in duplo. In megagrote duploblokken zou ik dit mooie woord willen nomineren. Nee, niet in gewone duploblokken. In lego duploblokken natuurlijk. Maar dan megagroot. Zelfs het hotel van Fawlty Towers is te verkrijgen in duplo legoblokken. Echt waar. Of was het nu gewone lego. Whatever. Maar waarom nomineren? Het woord bok. Die vraag laat ik bewust onbeantwoord. Zeg, ik ben malle Pietje niet. En ook niet Klukkluk. Ik heb en ik weet niet alles. Ik laat het aan u lezer. De wijste onder ons. Wat denkt u?
Opa in verleden tijd (15-02-2016) (Themawoord: Invasie)
Daar zat ie in zijn stoel. Hij staarde wat voor zich uit. Nauwelijks aanspreekbaar. Hij brabbelde zo nu en dan vreemde woorden. Onnavolgbaar. Opa was ziek. Zo vertelde mams. Wat hij precies mankeerde was voor mij een groot raadsel. Hij at, sliep, en had niets gebroken, slikte geen pillen, was nooit verkouden. Wat mankeerde opa dan?
Ik moest geen moeilijke vragen stellen. Aldus mama. Niet aan haar en niet aan opa. Daar zat ik met mijn verklaringsdrang. Gelukkig hielp papa. Opa heeft Alzheimer. Wat, wie is dat, nooit gezien? En verschijnselen van afasie. Afawie? Ik begreep er niets van. Opa leeft alleen nog in de oorlog. Zo af en toe maakt hij dat kenbaar. In oorlogstermen. Een invasie van woorden.
Invasie (18-02-2016) (Themawoord: Invasie)
Ik heb enorm last van invasie. De heren doktoren weten er ook geen raad mee. Ik bespaar u de symptomen. Ze zijn veel te erg om hier te benoemen. Tig medicijnen zijn er al op losgelaten. In ieder geval heeft het beestje alvast een mooie naam gekregen. Een werktitel noemen de doktoren het. Invasie. Hoe kom je erop? Heeft u ook verschijnselen van invasie? Laat het mij dan weten. Ik heb al een Facebook pagina om ons leed te delen. Op Instagram de plaatjes en voor direct contact een Twitteraccount. Toe maar. Ga los op mijn invasie. Voeg uw invasie toe. We zijn per slot van rekening allemaal lotgenoten, nietwaar? Hoe u mij vindt? Ik draag een lange blauwe jurk.
Bizarre vlaflip (22-02-2016) (Themawoord: Flegma)
“Jongens, we gaan niet van tafel voordat de spruitjes op zijn. Het is maar dat jullie het eten… eh… weten.”
Het was een van de zeldzame keren dat moeder zich versprak. Het organiseren van een goede maaltijd voor stuiterboys was geen sinecure. Zeker niet bij stuiterboys die ook nog eens beschikten over een buitennormaal IQ. Voor de niet zo scherpe lezer, buiten normaal, binnen absurd.
“Ja, maar mams, moeten we dan echt alle blaadjes van de spruitjes eten, of mogen we ons ook beperken tot de buitenste?”
“Open deur, Sjakie, daar trap ik niet meer in.”
“Die?”
“Nee, daar!”
Mams werd soms doodmoe van de woordspelletjes.
Tergend langzaam aten de jongens de spruitjes op.
Ze aasden op het toetje. Flegmaflip.
De dorstige zwerver (24-02-2016) (Themawoord: Flegma)
Uitgeput van hoest trok de zwerver de deurklink van de dorpskerk omlaag en duwde zich naar binnen tegen de zware deur. Zich vasthoudend aan de kerkbanken strompelde hij richting altaar. De kapelaan zag het met lede ogen aan. Niet weer, dacht ie.
Zweet, zo noemde de kapelaan de zwerver, bracht bijna dagelijks een bezoek aan de kerk, met telkens dezelfde vraag. Of er misschien nog wat missiewijn over was.
Dit keer pakte de kapelaan het anders aan. Voor wat hoort wat. Hij liet de zwerver eerst een slokje drinken uit de kwispedoor. Die zat boordevol flegma. Bah.
Zweet dronk de kwispedoor in een teug leeg.
“Waarom?” Sprak de kapelaan. “Je hoefde maar een slokje?”
“Tja, het zat allemaal aan elkaar!”
