Columns van Harrie (Mei 2016)

Digitale weerwolf / Gein & Ongein / 10-05-2016

Ik ben ingefluisterd mensen. Ja, iets nieuws. Niemand die het horen mag eigenlijk. Maar ik vertel het u toch. Het moet van mijn hart. De mens is niet eerlijk. Dat is mij verteld. En nu breek ik een lans. Voor diezelfde mens. Kijk nu toch eens naar Max. Na Epke en Toosje de meest lieve en betrouwbare Nederlander die Nederland rijk is. Ja zelfs ik ben er trots op. Als Nummer Eender. Niet te verwaren met Nummerdoor. Want dat is weer een ander verhaal. Je zult toch zo heten. Nummerdoor. Dat is weer eens wat anders dan Truusje Trekaf. Pietje Nummerdoor laat nooit een steekje vallen. Hij heeft het strand nog niet zo lang geleden ontdekt. Heeft er lijnen omheen gezet en deze met piketjes vastgezet. Hij doet nu een soort land veroveren maar dan zonder mes. Hij doet dat met zijn ballen. Bruine ballen. Evengoed scherp. Maar zonder mes. Hij maakt iedereen gek. Zelfs Brazilianen. Alsof die niet iets anders aan hun hoofd hebben? Wat doen die op het strand. Ontkomen aan muggen? Het is maar waar je liever door gebeten wordt, een mug of een strandvlo. Enfin, ik dwaal weer eens af. Griss mich nich.

Ik ben ingefluisterd dat een camouflageschrijver onlangs is gepenetreerd in een onschuldige website met onschuldige mensen. Die laatsten hebben elkaar ontmoet binnen de regels. Strenge regels. Een clubje handhavers die zorgvuldig en rechtvaardig waakt over het regelerfgoed. Eerst kom je door een soort ballotagecommissie die jou vanalles oplegt, of liever gezegd omlegt, die jou vraagt om eerst je bekend te maken middels NTAW, een niet te achterhalen wachtwoord. Vervolgens moet je langs de OPTA, optionele puzzel ter authenticatie. Kom je daar doorheen dan moet je eerst nog een passend kostuum aan. Een HRDP, een huisreglement dat past. En dan komt eindelijk de bevrijdende button die naar jou schreeuwt ‘ACCOORD’. Je bent binnen. Binnen in het hart en ziel. Binnen. Nou die camouflageschrijver die het dus gelukt is, lacht in zijn duimpje. Eerst heeft hij als een gulzige spin het web ontdekt en doorgenomen. Stap voor stap heeft hij al het potentiële voer smakelijk bestudeerd. Hij kent zijn pappenheimers, de valkuilen, de zwakheden. Het is slechts een kwestie van geduld voordat hij toe kan slaan. Ik bekijk het van de zijkant. In grote anonimiteit. Dat is ook de enige redding die ik heb. Deze digitale weerwolf weet van geen ophouden. Hij zuigt zijn slachtoffers zorgvuldig lek. Ik zeg het u.


Evaporeren / Gein & Ongein / 18-05-2016

Raakhout is volledig uit zijn humeur. Ik kan hem niet goed volgen. Als padden hun paadje even kwijt zijn hoedt u dan. Dat vertelde mijn leermeester mij ooit. Brizl djeu als ik toch aan hem terug denk. Ik ontmoette de goede man tijdens mijn eerste druïdebijeenkomst ergens diep in een donker woud in het zuiden van Frankrijk. Ik dacht in de buurt van Limoges maar helemaal zeker weet ik het niet meer. Is ook niet zo belangrijk. De datum. Ach, wat doet het ertoe. We leven momenteel in een tijdperk waarin tijd steeds vaker een relatief en subjectief begrip wordt. Vluchtig ook. Het haalt ons in. Wie? De gewone mens. De mens waarvoor ik leef en schrijf. Ben in dan zo bijzonder? Ja, best wel. Ik ben en blijf mezelf. Harrie Catweazle. Prettig gestoord en van alle markten thuis. Bijna alle markten dan. Van de Media Markt moet ik bijvoorbeeld niets hebben.

Raakhout wel. Die wordt helemaal gestoord van al zijn multimedia. Ik heb hem nog zo gewaarschuwd. Laat het gaan. Het achterhaalt je vroeg of laat. Snapchat is net zo vluchtig populair als Ivanhoe. Het komt en het gaat. Maar nee hoor. Griss mich nich. Koekenbakker Raakhout wil bij blijven. De nieuwste snufjes snuift hij op en koopt ie aan. Zonder zich te verdiepen in de materie. Dat is nog het ergste. Vroeger, hoor wie het zegt, heel vroeger wist men nog van de hoed en de rand. Hoe een kampvuur gemaakt moest worden. Welke techniek en vaardigheid daarbij kwam kijken. Welk soort hout het beste brandt. Hoe het vuurtje wakker te houden. Dat lukt met multimedia niet goed. Indien het niet werkt, lees, indien men niet weet hoe ermee om te gaan, wordt het onmiddellijk verworpen, weggegooid, aan de kant gesmeten. Lekker makkelijk. Grootgebracht in een consumptiemaatschappijtje zeker. Armoede nooit gekend. Doet het niet. Werkt niet. Weet het wachtwoord niet. De server ligt eruit.

Alles maar dan ook alles draait om servers. Of om wolken. Vreemd. Bij ons deden de wolken het altijd. Een communicatietool waar de hipste nerds heden ten dage nog een puntje aan kunnen zuigen. Op een wolk moet je niet zuigen, nee die moet je weg blazen. Waait ie vanzelf de kant op die jij wil. Zo simpel is het. Ik heb niet de juiste versie of update, ook zoiets. Versie 126.8 die is nog niet verkrijgbaar. Nog niet te downloaden. En al zeker niet gratis. Nou, dan zijn bij mij de rapen gaar. Bij Raakhout ook. Maar dan anders. Hij gaat zitten huilen in een hoekje. Ik trommel de eerste de beste systeembeheerder op. Als die tamtam niet aanslaat zoek ik het bij de applicatiebeheerder. De beheerder die de eerstelijns klanten zoet moet houden. Wat een rangorden? Ik prik er met een vingertje doorheen.

Meestal zijn het van die wentelteefjes die niet weten hoe het moet. Ik word geeneens meer boos. Laat de boel toch lekker ploffen. Raakhout hoor mij aan, voordat je oren in de fik vliegen, daar waar rook is, is immers vuur, kan ik je slechts een tip geven. Trek de stekker eruit. Doe er niet meer aan mee. De virtuele multimediale wereld is reddeloos. Ze gaat aan haar eigen kennis ten onder. Beter blaas je lieve rookwolken uit. Sla maar eens goed met die oren. Ik zie het al. Goed hoor. We hebben een B, we hebben een A, we hebben een H. Bah! En blazen maar. Zie je nu, het komt binnen. Het evaporeert tot niets. Lekker puh. Laten kuchen. Griss mich nich.


Reclameren / Gein & Ongein / 30-05-2016

Niemand maar dan ook niemand reclamindert. Iedereen reclameert. Brizl djeu. I hate it. Er is weer een nieuwe ontdekking gedaan heb ik me laten vertellen. Ja, ik hoor nogal wat. En vaak uit de eerste hand. Eerste tak eigenlijk. Een robuuste eik uit mijn bos is van de actualiteit. Hij steekt zijn takken uit onder ieders neus. Iedere nieuwszindering door de lucht vangt hij op. En als kenner weet hij ondertussen wat ik interessant vind. Harrie, zegt hij dan. Ik ga je weer eens goed catweazlen. Dan weet ik genoeg en ga er eens goed voor zitten. Hoed u voor de achterlijk uitziende mens. Hij is wijzer dan u denkt. Zo reken ik mevrouw Flodder tot een van de belangrijkste filosofen des vaderlands. De vrouwelijk Cruijffie zogezegd.

Maar vertel het eens eik. Wat wil je vandaag aan mij kwijt. Ik krijg een hele uiteenzetting over hersenpannen, voorkwabben, achter- en bovenkamertjes en hoe informatie zich nestelt middels emotionele gewaarwording. Ik weet in een mum van tijd hoe mijn schedel eruit ziet en waar reclamekwallen mijn hersenkwabben trachten te plagen. Best wel handig. Ware het niet dat ik er niets tegen ondernemen kan. Het gebeurd zonder dat ik er notie van heb. En als ik dan de televisie en mijn computer uitzet? De reclame in de straat niet lees. Mij blinddoek voor reclame. Ha, ha, lacht de eik. Dat houdt jij nog geen minuut vol. De proef op de som. En jawel hoor. Na een halve minuut verlang ik al naar eikels. Hoe ga ik hier in hemelsnaam gezond mee om.

Onderwerping, schreeuwt de eik me toe. Nooit, kaats ik terug. Onmiddellijk gaat een kamertje boven in mijn hersens open. Een Magnum Almond schreeuwt om aandacht. Hij is nog geeneens in de buurt. Maar alleen de lokroep al. Ik spring op mijn benenwagen en ren zo hard ik kan naar de buurtwinkel. De Almond ligt al veel te lang in het vriesvak. Maar what the fuck. Griss mich nich. Het is vakantie.

De eik ligt helemaal in een deuk. En jij wil reclaminderen. Laat me niet lachen. Reclameren gaat je veel beter af. Slaaf die je bent. Hij heeft gelijk. En hij weet het. Het enige wat ik nog kan doen is mijn reclameband afgooien. Misschien dat het helpt. Het geeft meteen een bevrijdend gevoel. De maagband hielp ook. Per slot van betaalrekening. Ik klaag niet verder en onderga mijn lot. Een reclameloos leven ligt helaas nog ver weg. Zeker nu de reclamekwallen de laatste ontdekking hebben gedaan. Gelukkig legt de eik me uit waar de reclamegenotsknop in mijn hersenpan zit en hoe ik die kan beschermen tegen prikkels van buitenaf. Voorlopig dan. Totdat ook de reclamehackers bezit van mijn genotsknop nemen. Het reclamehek gaat vroeg of laat weer van de dam.


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.