Ik moet naar de lucht kijken. Vandaag, de hele dag. Volgens het KNMI gaat er vandaag iets bijzonders gebeuren. Ze weten alleen nog niet precies wat en wanneer. Dat verbaast me enigszins. Hoe kan dat nu, met al die moderne techniek? Ik sta heel even paf. Net als de wetenschap. En die laatste kan daar maar moeilijk mee overweg.
Ik moet nog even de beste plek zoeken. Volgens het KNMI is dat daar waar de horizon het minst vervuild is. Dat wordt moeilijk. Zeker in Nederland bepaald geen sinecure. Ik doe mijn best en besluit op zoek te gaan op mijn fiets. Lekker gezond en milieuvriendelijk. Waar kan ik het beste een horizon vinden die niet vervuild is? Gelukkig woon ik vlakbij wat landerijen. Die liggen meestal plat. En ja hoor. Ik vind al snel een plekje vlakbij een bosschage, uit de wind.
Het waait behoorlijk en sta stokstijf stil. Dat is niet echt nodig maar dat doe ik voor het idee. Gezonde spanning over wat ik ga zien. Hopelijk. Het valt me op dat het redelijk druk is rondom de landerijen. Vreemd, heel vreemd. Meestal is er geen kip te zien. Behoudens de koeien die sloom het gras tongen zie ik opvallend veel fietsers. Ze stoppen regelmatig en kijken dan druk om zich heen. Ze zijn duidelijk op zoek naar iets. Maar naar wat? Ze turen veelal in de lucht. Sommigen doen dat met een vlakke hand boven hun ogen. Het lijken wel indianen die de horizon afturen. Anderen hebben zelfs een verrekijker bij zich. Toch geen vogelaars? Nee, zo zien ze er niet uit. Ze dragen bijna allemaal een witte lange stofjas. Nee, meer een laboratoriumjas. Enfin een witte jas in ieder geval.
Mijn nieuwsgierigheid wint het van de spanning. Ik wil toch wel eens weten waarom het hier zo druk is en besluit een witte jas aan te spreken. Het blijken wetenschappers te zijn op zoek naar eureka. Naar wat? Naar eureka. Weermannen, biologen, natuurwetenschappers, ze zijn er allemaal op afgekomen. De oproep van het KNMI om vandaag naar buiten te gaan. Er is namelijk een eureka-moment voorspeld. En dat is alweer eventjes geleden. De witte jas vraagt of ik nu verder wil zwijgen. Het eureka-moment kan ieder moment verschijnen. Aan de hemel, zo weet de wetenschapper mij te vertellen.
En ja hoor. Daar gebeurt het. Midden in de polder. Boven de landerijen. Vliegensvlug en met veel kabaal schiet er een pikzwarte donderwolk door de lichtblauwe lucht. Van links naar rechts. Nooit eerder gezien. Wat een vreemde ervaring. Het spektakel duurt nog geen twee seconden. Ja, zo vlug ging het. De donderwolk had nauwelijks tijd te donderen. Twee keer maar.
De wetenschappers staan perplex. Dit hebben ze nog nooit gezien. En wat nog erger is, niemand heeft het weten vast te leggen. De mobiele telefoons reageerden allemaal veel te traag. Bang om uiteindelijk met een lege batterij te zitten had iedereen zijn foon uitgeschakeld. Dom, dom. Maar ja, wie had er nu kunnen bedenken wat er voorbij zou komen, en hoe snel? Laten we eerlijk zijn. Niemand. Gelukkig hebben we nog ons geheugen en het schrift. Gelukkig maar.
Inzending schrijfwedstrijd mei 2016 op ColumnX. Combinatie van Primer (Donderwolk) en Schrijfveer (Een vreemde ervaring) van 9 mei 2016. Naar aanleiding van een opgegeven woord / zinsnede vrij associëren.
