Vervolgverhaal geschreven met een aantal schrijvers op website Web Tales in de periode 19-09-2017 tot en met 04-12-2017.
Hieronder een overzicht van mijn bijdragen en links naar de bijdragen van anderen.
Deelnemers in chronologische volgorde (tussen haakjes aantal bijdragen):
Mien (8) - J.A. XXer (7) - Breinpijn (2) - Esperanza (2) - Silk (3) - Mixmaus (6) - Astra (6) - Runner (4)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Van der Stokke wacht op antwoord (1) (In de Spotlight op Web tales)
Hij had allang niet meer geschreven. Julius van der Stokke. Heel vreemd, want als er iemand is die graag schrijft dan is het van der Stokke. En dat wist iedereen. Ze hebben het allemaal aangezien. De kroegtijgers van café Epistel. Maar geen van allen voelde zich geroepen om er ook maar iets aan te doen. Wat is er toch aan de hand met Julius? Al jarenlang bezoekt hij zijn stamineeke iedere woensdagavond. Schrijft dan tot haast middernacht op zijn schrijfblok, om vervolgens klokslag twaalf uur zijn pen neer te leggen, rechtop te staan en een selectie van het zojuist geschrevene hardop voor te dragen. Goed. Altijd goed. Daar zijn alle kroegtijgers het over eens.
Maar nu zit Julius op woensdagavond alleen nog voor zich uit te staren. Niemand, maar ook niemand die hem durft te vragen naar zijn talen. Waarom schrijft en orakelt Julius niet meer? Ook kroegbaas Zuup Lotharius weet er zich geen raad mee. Bijna dertien jaar geleden zag hij Julius voor het eerst zijn kroeg binnenstappen. Meteen was er die klik geweest. Niets zeggen, potje bier drinken, schrijven aan tafel en dan de oprichting. Het verheven taalgebruik. De donkere bas die gedichten buldert rond de klok van twaalf. En nu, nu orakelt Julius niet meer. Hoe dat zo?
Van der Stokke wacht op antwoord (2) - J.A. XXer
Van der Stokke wacht op antwoord (3) - Breinpijn
Van der Stokke wacht op antwoord (4) - Esperanza
Van der Stokke wacht op antwoord (5) - Silk (In de Spotlight op Web Tales)
Van der Stokke wacht op antwoord (6) - Mixmaus
Van der Stokke wacht op antwoord (7) - Astra
Van der Stokke wacht op antwoord (8) (In de Spotlight op Web tales)
Zuup kijkt over de schouder van Julius mee en leest hardop voor: ‘Troela Mineroela, waarzegster in goede en slechte tijden. Alleen telefonische consulten. Bellen kan dagelijks, drieëntwintig uur, zeven dagen per week. Uitgezonderd ’s avonds tussen elf en twaalf. Telefoonnummer: 06-0987654321’.
Het is best een knappe vrouw. Niet bepaald een zigeunertypje. Ze heeft lange, blonde haren tot op haar schouders. Een heel klein decolleteetje is zichtbaar, inclusief een medaillon tussen de kleine borsten. Het medaillon lijkt nog het meeste op een crucifix. Heel eenvoudig zonder tierlantijntjes. Intussen hebben ook de biljartspelers zich achter Julius en Zuup geschaard. Ze stemmen allemaal in met wat ze zien. Wat een mooie vrouw!
De biljartspeler die zo even geleden het kaartje opraapte realiseert zich plots dat hij ook nog een muntstuk in de hand heeft. Een euromuntstuk van een vreemd land. Dat heeft hij met zijn kennersoog onmiddellijk gespot. Een euroland dat de biljartspeler niet kent. Het voelt enorm heet aan in zijn hand. Alsof het gloeit. Het begint zelfs zo zeer te gloeien dat hij al snel het muntstuk moet overhevelen naar zijn andere hand. Wat vreemd. En waar is de mevrouw van de tonic nu eigenlijk naartoe? Ze kan nog niet weg zijn. Alle biljartspelers barricaderen namelijk de deur.
Naast het rode gordijn bij de deuropening ziet de biljartspeler de vrouw staan. Ze staat op het punt van vertrekken. De ogen van alle aanwezigen richten zich op de vrouw en de biljartspeler (wacht ik zal hem eens een naam geven, wel zo makkelijk) ... en Tinus over de Rooije stapt op de vrouw af. Ze duikt weg achter het gordijn en slaat snel ook nog een hoofddoek om haar hoofd. Wat heeft zij ineens te verbergen? Daar houden mannen niet van. En al helemaal biljartspelers niet. Ook de ogen van Zuup en Julius zoeken de vrouw nu op. Het wordt wel heel dreigend voor de vrouw achter het gordijn. Ze heeft maar een uitweg en dat is zichzelf blootgeven. Het kan niet anders. Ze laat de doek weer van haar hoofd glijden en buigt het wat verlegen naar beneden.
Tinus over de Rooije, stoere gast, ruwe inborst maar ook gezegend met een enorm groot hart, is de kwaadste niet. Met zachte hand grijpt hij heel lieflijk de kleine dame bij haar kin en duwt deze met zijn eigenlijk best wel grote kolenschop heel teder omhoog. Lichtgroene ogen staren hem aan. Blond, langkrullend haart valt in plooien rond haar melkwitte hals. Ze ruikt ook nog eens heerlijk, naar iets onbestemd, zoet, vanilleachtig.
“Maar ik ken jou ergens van?”, roept Tinus hardop uit. Terwijl hij dit roept kijken alle ogen van de omstanders beurtelings naar de foto in de hand van Julius en naar het verlegen meisje. Het is niet waar? Maar dat is ze. De gelijkenis is onbetwist groot. Heel groot.
“Jij, jij, ... jij bent het? Jij bent de waarzegster. Het is niet waar?”, roept haast iedereen in koor. “Maar dan kunnen we aan jou … nu …
Van der Stokke wacht op antwoord (9) - J.A. XXer
Van der Stokke wacht op antwoord (10) - Runner
Van der Stokke wacht op antwoord (11) - Esperanza (In de Spotlight op Web Tales)
Van der Stokke wacht op antwoord (12) - Silk
Van der Stokke wacht op antwoord (13) - Mixmaus (In de Spotlight op Web Tales)
Van der Stokke wacht op antwoord (14) - Astra
Van der Stokke wacht op antwoord (15)
“Cut, cut, cut!”. De man die een enorme toeter voor zijn mond houdt is blijkbaar woedend. “Ja, doe de lichten maar even aan, we houden vijf minuten pauze. Godsakker. Zijn we er bijna, verknoeit Petra weer eens de boel. Hoe kan dat toch?”
Petra kijkt wat bedeesd opzij. Ze had de rol nooit op haar moeten nemen, dat weet ze nu. Meedoen in een crimi is niet haar ding. Al die tijd heeft ze moeten wachten op haar eerste optreden en nu, net nu zij aan de beurt is, gaat het mis. En het ergste van al, ze weet nog niet eens precies waarom. Maar dat gaat Woody haar ongetwijfeld uitleggen. Ze rekent er al op.
“Petra, wil je even bij mij komen, lieverd!”
Zie je wel, daar begint het gevlei al. Altijd op je hoede zijn meid. Je hebt al vaker met dit bijltje moeten hakken.
“Ja, sorry Woody, ik weet het, ik bak er niets van, toch? Dat microfoontje mocht ik er nog niet uithalen. Ik weet het, ik weet het. Eerst mijn pistool en dan in de volgende scène het microfoontje. Sorry, sorry, ik ben ook zo zenuwachtig, zoveel goede spelers en dan kom ik hier kijken met mijn apensmoeltje. Het is gewoon teveel!”
“Nou, nou, meid, zo erg is het nu ook weer niet. Kom eens bij me zitten. Hier zo ja. Op de bank. Dicht tegen mij aan. Voelt dit al beter?”
Intussen heeft de complete crew de zaal verlaten. Woody en Petra zijn voor even alleen. Licht, geluid, cameramensen en alle acteurs zijn snel naar buiten gerend. Ze hebben de kans waargenomen. Dit komt namelijk niet zo gauw voor, Woody die een pauze neemt. Ze waren al doodmoe van het uren draaien en opnemen. Ze wisten het toen ze eraan begonnen, lange takes en heel, heel veel herhaling. En nu dit weer, de laatste scene. Best wel lastig met een regisseur die moeite heeft met ontknoping en eindtakes. Die eigenlijk het liefst van al de boel open houdt. Open einden daar houdt Woody van. Alleen, de producent, die vindt dat niet zo leuk. Overschrijdende budgets. En ja, onder ons gezegd, waar moet Web Tales dat nu van betalen?
“We moeten dit toch samen oplossen Petra, en ik heb wel een idee. Die pa van jou, die wil toch ook dat jij een grote ster wordt aan het grote filmfirmament, niet?”
“Ja … jaha …!”, snikt Petra.
“Misschien moet je eens met hem praten. Dan laten we het voor vandaag rusten en kijken we morgen of we weer wat meer budget hebben. Dan kan ik een fantastische laatste wending geven aan ons verhaal. Ik weet inmiddels welk antwoord van der Stokke nog nodig heeft. Maar de centjes, de centjes hè, die zijn langzaam op. Ik voorzie nog een belangrijke rol voor jou weggelegd. En eens even kijken, ik heb volgens onze woordenteller, nog ruimte voor pakweg zevenhonderdvijftig woorden. Dat moet toch lukken. Spreek jij even met je pa en alles komt goed. Hij heeft vast nog wat centjes over. Ik verzeker het je.”
De crew wordt weer bij elkaar geroepen. Dat kost nogal wat moeite. Ze zijn allemaal blijven hangen in het filmcafé Fliffy. Daar heeft de complete crew zich even toegelegd op de laatste games. Dat geeft ontspanning. Eerlijk gezegd hadden ze verwacht dat het wel wat langer zou duren. Iedereen weet hoe moeilijk Woody het heeft met ontknoping en eindtakes. Zeker nu hij een oogje heeft laten vallen op zijn febbeke Petra. Ze hebben al gewed hoelang hij haar nog in huis weet te houden. De ervaren crew kent elkaar en pappenheimer Woody. En de teller! Die staat op 12.230 woorden! Er is nog ruimte binnen het woordenbudget. Gelukkig maar.
Van der Stokke wacht op antwoord (16) - J.A. XXer
Van der Stokke wacht op antwoord (17) - Runner
Van der Stokke wacht op antwoord (18) - Silk
Van der Stokke wacht op antwoord (19)
Julius van der Stokke ligt amper een half uur in bed als de telefoon gaat. Op de display van de telefoon die naast hem op het nachtkastje ligt verschijnen groene letters: Akkefiet. Vervolgens kijkt Julius op de wekker. Half elf, zo laat nog? Wil hij de telefoon wel opnemen? Maar de nieuwsgierigheid wint het van zijn moeheid. De afgelopen uren, dagen, weken zijn behoorlijk uitputtend en belastend geweest, maar vooruit, dokter Akkefiet belt niet voor niets. Hij neemt op.
“Julius, hoe gaat het jongen?” Klinkt het meteen aan de andere kant van de lijn.
“Goed Carl-Sigmund, eigenlijk best wel goed, maar ik sliep bijna, eindelijk!”
“Ha, ha, daar kan ik inkomen, beste jongen, behoorlijk wat meegemaakt de afgelopen tijd, nietwaar. Ik begrijp dat je tegelijkertijd in een filmscenario en wildwestverhaal hebt gebivakkeerd, en dat in jouw toestand. Niet niks.”
“Kom ter zake Akkefiet, ik wil echt slapen nu!”
“Zojuist had ik inspecteur Derk Kojak Colombo aan de lijn Julius met een verontrustende mededeling.”
“Derk Kojak wie …?”
“Kom op Julius, we gaan nu geen geintjes uithalen, wil je? Je kent het verhaal toch wel van Carlos? Derk Kojak is al jaren naar hem op zoek geweest en heeft hem eindelijk gevonden in de coulissen van Cafe Epistel. Zuup heeft hem nog gebeld daarover, maar ook verteld dat jij er meer van wist. Hij wil nu weten of ie jou kan bevragen daarover. Hij was wel zo wijs om mij daarover eerst te consulteren. Je bent toch een periode behoorlijk out de running geweest Juul.”
Aan de telefoon blijft het even stil. Julius heeft even tijd nodig om bij zinnen te komen. Dit is geen complot, dat mag duidelijk zijn. En Derk Kojak heeft hem nodig nu. Hij die altijd zwaar is genegeerd door het volledige politiecorps. Hij die nu de helpende hand moet bieden. Wil Julius dat wel?
“Wat vind jij ervan Carl-Sigmund, moet ik dit wel willen, moet ik dit wel doen?”
“Eerlijk antwoord, Juul?”
“Graag!”
“Op therapeutische basis, zou ik dat zeker aanbevelen Juul. Kan jij je nog de zweeftoestand herinneren van twee maanden geleden? En de korte inzinking een paar dagen terug? Die houden verband jongen. Dat moet je verder onderzoeken. En nu is de ultieme kans. Je komt nu rechtstreeks in contact met Derk Kojak en zijn politiecorps. Ik zeg: spijkers met koppen slaan jongen. Bovendien heb je ook nog wat te stellen met Carlos, niet?”
“Verrek, Akkefiet, je hebt helemaal gelijk. Daar had ik nog niet aan gedacht. Aan Carlos ben ik zeker schatplichtig. Eigenlijk, eigenlijk zou ik hem eerder willen spreken dan Derk Kojak. Maar dat is haast onmogelijk.”
“Niets is onmogelijk Juul. Ik heb zo mijn connecties in Blok 12 van gevangenis het Hemelpoortje. Ik heb begrepen dat Carlos daar is ondergebracht. Wil ik een ontmoeting organiseren? Derk Kojak kan ik nog wel even aan het lijntje houden. Ik verschuil me achter mijn geheimhoudingsplicht en leg hem uit dat je nog even tijd nodig hebt om bij te komen.”
“Tof Akkefiet. Mag ik je nog wat vragen, nu ik je toch aan de lijn heb? Hoe gaat het met Zuup? Ik heb hem zo tekort gedaan de afgelopen weken. Hij wist niet wat hij over zich heen haalde met zijn toezegging aan Woody voor gebruikmaking van Café Epistel als filmlocatie. Zeker niet met de recentste ontwikkelingen. Nooit gedacht dat Carlos zijn gezicht zou durven laten zien.”
“Met Zuup komt het goed. Bartenders krijgen veel te verduren, maar Zuup kan veel hebben. Ik moest je sowieso de groeten doen van hem. En een ding Juul. De drie-eenheid die wij samen hebben kan niemand verbreken. Don’t forget that! Doeg, houd je goed, ik neem nog contact op. Ga nu even bellen met Derk Kojak.
“Met Derk Kojak Colombo, wie belt me hier middenin de nacht?”
“Hallo, met Carl-Sigmund Akkefietje, ik heb zojuist een lang telefoongesprek gehad met Julius van der Stokke …”
Van der Stokke wacht op antwoord (20) - J.A. XXer
Van der Stokke wacht op antwoord (21) - Mixmaus (In de Spotlight op Web Tales)
Van der Stokke wacht op antwoord (22) - Runner
Van der Stokke wacht op antwoord (23) - Astra
Van der Stokke wacht op antwoord (24)
Van schrik valt iedereen aan de lange vergadertafel van zijn stoel. Behalve de notaris. De stoffige lange Brillemans beleeft zijn hoogtepunt. Dit is zijn momentum, hij richt zich op en trekt heel langzaam aan de hand. Een handreiking van Els, een verrijzing. Uit het testament stijgt nu ook rook omhoog. Iedereen moet kuchen. Wat een stank. Heel langzaam verrijst een spookachtige gedaante in de nevel. Het is Els, Els Benevelo Rossini Luisignol Rodenrijs. Het effect is groot, maar duurt slechts heel even.
“Cut, cut, cut! Nee, nee, nee, weer niet goed. Waar is de effectenman? Verdomme. Ik heb nog zo gezegd geen Harry Potter-taferelen! Pauze, opgesodemieterd allemaal. Ga maar naar Fliffy. Over een uur gaan we weer verder. Sjors en Jimmy, Petra en Sjaak en de effectenman, hoe heet ie nou ook alweer? Frits, nu weet ik het weer. Jullie blijven even hier voor de nabespreking."
De rest druipt af. Alweer een draaidag met veel troubles. Woody is langzaam aan zijn eind. Hij weet dat het geld dat hij gekregen heeft van Koeievoeten uiteindelijk toereikend moet zijn om de film tot een bevredigend einde te brengen. Maar dan moeten de effecten wel beter tot zijn recht komen. Frits van Nevel wordt op het matje geroepen.
“Kijk Frits, ik wil dat Sjors en Jimmy beter uitgelicht worden. Zij spelen de hoofdrol in deze scène. Dat wil ik dan ook zien."
“Wie is Sjors ook alweer?"
“De dokter oen, Carl-Sigmund Akkefietje, en nou niet meer vergeten!”
“En Jimmy?”
“Julius van der Stokke!!! Hoe vaak moet ik dat nog zeggen. Lezen jullie je draaiboek niet goed of zo?”
“Ja, maar ik doe de belichting helemaal niet, dat doet toch Peer Dark?
“Da’s waar. Da’s waar. Maar de nevel gaat ook niet helemaal goed van Nevel! Ik wil niet dat die zo snel verdwijnt. Suzanne moet echt langer in die mist blijven. Los het alsjeblieft op.”
Frits vertrekt en haalt Peer erbij. Die krijgt een klaagzang naar zijn oren gegooid waar de honden geen brood van lusten. Zal Woody het einde van deze vermoeiende draaidag wel halen?
Sjors en Jimmy kijken elkaar ongerust aan. Zij hebben wel wat beters te doen dan tig keer dezelfde scene repeteren. Het is bijna weekend en dan gaan ze los. Samen. Ze spelen niet alleen de hoofdrollen in deze bizarre film maar ook een hoofdrol in elkaars leven. Sinds kort. Niemand die het weten mag. En zeker Woody niet.
“Sjors, roep jij even de filmcrew terug. We gaan weer beginnen!”
De filmcrew is kompleet en iedereen neemt plaats aan de vergadertafel. De laatste take van vandaag moet een voltreffer worden. Woody besluit om wel eerst nog een keer de dialogen droog te oefenen. Hij heeft geen zin om weer veel geld kwijt te raken aan de speciale effecten.
“Suzanne, it’s up to you! Begin maar met je tekst vanaf de onthulling in de nevel.”
“Beste mensen, hier ben ik dan. Els Benevelo Rossini Luisignol Rodenrijs, in vol ornaat. Zo te zien maak ik jullie aan het schrikken. Niets is minder waar. Zo’n schrik als mij is aangedaan, daarvoor wil ik jullie behoeden. Uit de dood herrezen inderdaad, voor even, want ik wil zo snel mogelijk weer ter rusten gaan, het bevalt mij uitstekend in het onderaardse. Jullie in het bovenaardse hebben nog een lange weg te gaan. Ik benijd jullie niet. Eentje mag zo meteen gelijk met mij mee vertrekken, een echte bofferd. Dat is dan ook meteen mijn geheim. Ja, het geheim waarnaar jullie hunkeren. Alleen beseffen jullie nog niet de volle breedte van de uitwerking van dit bijzondere geheim. Brillemans hier naast me, wilde eigenlijk mijn testament aan jullie voorlezen en toelichten. Maar ik heb besloten om het toch zelf te doen. Zijn er tot op heden vragen?”
Sjaak en Petra steken tegelijkertijd hun handen op. Broer en zus Henk en Sarah hebben wel enkele vragen. Zo staat ook in het script. Sjaak begint, als jongste heeft hij altijd zijn mond al moeten houden. Nu durft hij eigenlijk. Na al het tumult.
“Mams, lieve mams, ben jij het echt? Ik ben zo blij je weer te zien, maar kan me jou amper herinneren. Ik geloof het bijna niet. Heb jij een bewijs?”
Petra vult aan.
“Ja mams, ook ik wil een bewijs. Ik kan mijn ogen haast niet geloven.”
Suzanne legt een medaillon op tafel en neemt het woord.
“Kijk Henk en Sarah, herkennen jullie niet dit medaillon, dit mooie crucifix, kijk eens goed naar het smaragd middenin het kruis. Komt het jullie bekend voor?”
Klaartje neemt het woord. Met haar blonde haren lijkt ze als twee druppels water op de Maagd Maria.
“Maar zussie, lieve zussie, dat is hetzelfde medaillon als ik heb. Dan is het dus waar. Jij bent mijn zussie. Mijn lieve zussie.”
Woody is tevreden.
“Oké, jongens tot hier en niet verder. Prima zo. De intonatie en gelaatsuitdrukkingen zijn uitstekend. De timing is ook perfect. We gaan de scène nu definitief opnemen met alle speciale effecten. Morgen gaan we dan verder met de verdere lezing van het testament. Genoeg dus voor vandaag.”
Van der Stokke wacht op antwoord (25) - J.A. XXer
Van der Stokke wacht op antwoord (26) - Mixmaus
Van der Stokke wacht op antwoord (27) - Runner (In de Spotlight op Web Tales)
Van der Stokke wacht op antwoord (28) - Astra (In de Spotlight op Web Tales)
Van der Stokke wacht op antwoord (29)
Woody en Charles Koeievoeten plegen even overleg. Het gedoe met de drones gaat klauwen geld kosten. Maar het is nu eenmaal Charles’ stokpaardje. Woody besluit dan ook zijn keutel in te houden en gooit het over een andere boeg. Het script begint nu wel heel dicht zijn einde te naderen. Dat betekent dat er nu een duidelijke keuze gemaakt moet worden om al dan niet van filmlocatie te veranderen. Een groot probleem vormen echter de vliegrechten van drones in Lapland. Het verhaal een schop geven richting Amsterdam is dan ook weer zo goedkoop. Charles denkt na en komt al snel met een besluit. Ze besluiten door te gaan op de zojuist ingeslagen koers. Ze naderen sowieso het eind en er is voldoende budget beschikbaar. Zelfs voor speciale effecten.
Charles geeft uiteindelijke zijn fiat en voegt nog een wijze raadgeving toe. De eigen inbreng van de hoofdrolspelers bepaalt waar het verhaal naartoe gaat. Bij Lisa is sowieso al twijfel geconstateerd. Dus laten we daar de twijfel verder aanwakkeren. Het geeft alleen maar ruimte voor mooie plotwendingen. Maar een ding is en blijft leading. Petra blijft een belangrijke rol spelen. Dus eindigt het verhaal zoals is afgesproken met het succes van Sarah.
Gelukkig kan Woody zich hierin vinden. Met het blijde nieuws worden de opnames vervolgd. Na een korte briefing kan er weer gefilmd worden. Iedereen kan helemaal los gaan. Een unicum op een filmset. Woody belooft alleen nog maar bij te sturen daar waar nodig. Dialogen worden ook niet meer droog geoefend. Voortaan wordt er rechtstreeks opgenomen. In latere montage aan het einde van de draaidag kan altijd nog geknipt.
Take 301017 Aan huis bij Severinus
Notaris Brillemans haast zich naar zijn huis in de Donkere Kastanjelaan. Carlos en Derk-Kojak zijn er al. Ze wachten hem voor de deur op.
“Severinus Zeperd, ben je daar nu eindelijk?” roept Derk-Kojak keihard door de straat.
“Sstt … oelewapper niet zo hard, niemand, maar dan ook niemand mag weten dat ik Severinus Zeperd ben.”
“Sorry, maat, even vergeten. Het ging zojuist toch allemaal goed nietwaar?”
Carlos houdt zich gedeisd en met z’n drieën stappen ze het huis van Severinus binnen. Ze zijn wel toe aan een kopje koffie. De mannen scharen zich aan een kleine ronde tafel die midden in de woonkamer staat. Boven de tafel hangt een klein gloeilampje aan een stoffen zwarte draad. De bekabeling laat duidelijk te wensen over. Dat is wat Carlos onmiddellijk opvalt. Carlos heeft ervaring met bedrading op allerlei gebied. Dat strekt van ervaring van bekabeling van drones tot het betere bommenwerk. Dat kan nu wel eens goed van pas komen. Severinus zet intussen koffie. Vanuit de keuken roept hij de twee mannen toe.
“Carlos of Derk, kijk eens even in de bovenste lade van de kast rechts naast de deur. Daar zit een grote kaart in van Lapland. Die hebben we nu nodig.”
Derk die het nieuwsgierigst is trekt de lade open en haalt er een geplastificeerde kaart van Lapland uit. Op de kaart staan vijf plaatsen met rood omcirkelt. Een plaats zelfs dubbel. Meteen gaat een belletje rinkelen. Aandachtig bestuderen de beide mannen de kaart, in het bijzonder de plaatsen die omcirkeld zijn. Jokkmokk, Kiruna, Lulea, Boden en Kalix. Jokkmokk is dubbel omcirkeld.
“Ah, jullie hebben de kaart gevonden. Zoals jullie zien liggen de omcirkelde plaatsen allemaal in een omtrek van nog geen honderd kilometer van elkaar. In Jokkmokk ligt de koffer zonder geld begraven. Vandaar de dubbele cirkel. “
Triomfantelijk kijkt Severinus de twee mannen een voor een aan. Die begrijpen er helemaal niets van. Hoe is Severinus in hemelsnaam aan deze informatie gekomen? Het is strikt geheim. Dat is ook te zien aan de stempel die in de hoek van de kaart staat. Top secret.
“Severinus, je weet toch wel dat deze informatie geheim is?” legt Derk-Kojak voor.
“Komop Derk, niet zo schijnheilig. Jij wist net zo goed als ik van de complotten. We zijn niet de enige die samenwerken en informatie op een speciale manier kunnen achterhalen. Als we partij willen bieden tegen Lisa en consorten, dan moet je van goede huize komen vriend en ik ga niet vertellen hoe ik aan deze informatie kom!”
Derk-Kojak zwijgt en Carlos neemt het woord.
“Kijk jongens, binnen nu en vierentwintig uur is er bij iedereen het besef hoe de steel mogelijk in de vork steekt. Onze tegenstanders zijn niet dom. Ze weten dat mijn verhaal niet klopt. Maar niet iedereen heeft dezelfde informatie. Laten we er ons voordeel mee doen. Los nog van het feit hoe we aan de informatie gekomen zijn. Twee drones zijn in ieder geval al neergestort. De filmcrew heeft dus minder tweetallen om in het vizier te houden. Bovendien zijn ze de verbinding met onze drone kwijt. Dat moest ook wel want anders hadden ze nu al geweten dat Severinus bij ons hoort.”
Sverinus knikt en neemt het woord weer over.
“Kijk mannen, het is heel simpel. De kaartjes, het vervoer en de logies zijn al geregeld. Het is nu alleen zaak dat we er eerder zijn dan de rest. Dus drink je koffie op en bamos.”
Take 301017 De overval op Julius en Carl-Sigmund
Julius en Carl-Sigmund vallen elkaar in de armen. Het motorzijspan met Lisa en Zuup scheurt keihard door de straat en verdwijnt aan de horizon. Kort door de bocht, onder ons gezegd, zo hard als Max Verstappen in een Red Bull. Een klein moment van onoplettendheid heeft ervoor gezorgd dat Lisa de envelop uit de handen heeft gerist van Julius. Die baalt vreselijk.
“Non de ju. Daar gaat onze potentiële goudmijn. Heb ik eindelijk een beetje geluk en hoef ik me mogelijk geen zorgen meer te maken om inkomen als broodschrijver, plukt die verdomde Lisa zomaar het geluk uit mijn handen. “
Carl-Sigmund schrikt van de reactie van Julius. Zo heeft hij zijn vriend al lang niet meer gezien. Zo verbolgen. Hij weet wat er gaat komen en besluit meteen actie te ondernemen. De enige juiste actie. Dokters zijn ook maar mensen. Een hulplijn heeft hij nodig, voor Julius. Nu, onmiddellijk. Niet langer wachten. Carl grijpt in een van de kleine zakjes van zijn vestje en haalt er een telefoon uit. Dit is een noodgeval, absoluut. Hij scrollt naar de ‘R’ in zijn contactenlijst. Ah, daar is ie. Lang niet meer gebeld. Rossi. Dokter Rossi. De telefoon gaat over.
Van der Stokke wacht op antwoord (30) - J.A. XXer
Van der Stokke wacht op antwoord (31) - Mixmaus
Van der Stokke wacht op antwoord (32) - Astra
Van der Stokke wacht op antwoord (33) (In de Spotlight op Web tales)
Rudolf, het roodgeneusde rendier huppelt vrolijk verder op weg naar de Lappesuando Lodge. Nog even en hij is bij zijn last post. Hier zal straks het plot van 'Van der Stokke wacht op antwoord' zich openbaren. Hij hoeft ook niet echt langer incognito te zijn. Wat heet incognito? Rudolf vindt het veel te leuk om zichzelf te verkleden. Hij is niet voor niets acteur. Van het moment dat Woody de acteurs de vrijheid heeft gegeven om zelf te komen met plotwendingen weet Tony Truffatori genoeg. Hij ruikt zijn kans. Al snel transformeert ie van Rudolf in Dominique Kroes. De rol van commissaris ligt Tony veel en veel beter. Hij hoeft nu slechts te wachten in Lappesuanda Lodge tot iedereen voorbijkomt. Net als notaris Severinus Zeperd, Carlos Antonius Benevelo Rossini en Derk-Kojak Colombo (RIP) is hij gekend in het plot en weet hij dat ieder team uiteindelijk via de ontdekkingen in de koffer bij de lodge zal arriveren. Van hem mag het gerust een eeuwigheid duren. Loopt ie lekker binnen. Het zal producent Charles Koeievoeten worst wezen, zijn budget is onuitputtelijk, zeker waar het zijn dochter Petra aangaat.
Over Petra gesproken, waar zit dat mooie fotomodelletje Sarah nu precies? Rijdt ze niet rond in een Renaultje Clio samen met haar broertje Henk? Jazeker. En ze rijden stevig door. Ze hebben er ook goede aard aan en zingen vrolijk liedjes met elkaar. “En dat we toffe jongens zijn, dat willen we weten!” De lange rit naar Lapland nemen ze de tijd voor elkaar. Ze hebben genoeg te vertellen. Met recht zijn ze het gelukkigste team binnen de wedstrijd.
Met Julius en Carl-Sigmund gaat het een stuk slechter. Na de aanrijding met Lisa en Zuup Lotharius is dokter Rossi gebeld. Na een drie uur durend consult, naar het schijnt is de dokter naast ijdeltuit ook een ongelofelijke gelddigger, heeft ibuprofen Julius weer op de been geholpen. Zonder envelop lijkt hun rol uitgespeeld in filmverhaal ‘Van der Stokke wacht op antwoord’, maar niets is minder waar. Onder zijn jas haalt Julius een kleine glazen bol tevoorschijn. Carl kijkt Julius bedenkelijk aan. “Die ga je nu toch niet inzetten Julius, wat hebben we nu afgesproken?” Julius begint te stotteren. “Ma … ma … ma … rrr … rrr … maaaaaa … maarrrr … maar … d … d … d … d … de … de … de … di … di … ! “ Ongeduldig breekt Carl Julius af. “Nee Julius, dit is geen noodgeval!” “Wellus!” Julius krijgt plots de geest. “Ik ga kijken, nu!”
De volgende vraag dringt zich nu aan de lezer op. Als Julius in het bezit is van een glazen bol, dan kan ie toch makkelijk alle antwoorden vinden? Klopt lezer. Maar dat gaan we hier dus niet doen. Geduld. Laat u verrassen.
“Kijk, kijk, ik zie het al. Hier kijk, zei je die rode Scania daar?” Carl gluurt in de bol maar ziet niets. Een bekend fenomeen. De glazen bol is slechts zichtbaar voor diegene die erin gelooft. Aangezien Carl een wetenschapper is van het eerste uur, houdt hij zichzelf blind. Jammer dan. “Ik zie niks Juul!”
“Wauw, het is een Scania Red Bull Max 33. En kijk, kijk daar, zie je dat mannetje niet springen van blijdschap? Daar bij die koffer. Geld Carl. Hij heeft geld in zijn handen, veel geld. “ Carl kijkt Juul nu wat verwonderlijk aan. Zoveel energie die in een keer loskomt. Een goed teken. “Ik zal even inzoomen Carl, let op. Zie je nu wel. Kijk eens naar dat briefje in de koffer, ja daar tegen de wand geplakt!” Verrek, nu ziet Carl het ook. Zijn wil om te zien heeft hem zijn wetenschappelijke principes even doen vergeten. “Je hebt gelijk Juul, wat staat er nu precies, ik kan het niet goed lezen.” Julius leest hardop voor. “De vinder van deze koffer vindt behalve geld, veel geld, vijf miljoen om precies te zijn, ook nog antwoorden. Heel veel antwoorden. Vijf miljoen om precies te zijn.”
Een vreemd briefje concluderen beiden heren. Heel erg cryptisch. Ze piekeren zich even suf.
"We moeten er naartoe Carl. Nu onmiddellijk. Geen tijd te verliezen. Ik track wel even via de glazen bol de juiste coördinaten. En ja, we hebben mazzel. Ik ben namelijk ook in het bezit van de transportmodule van mijn glazen bol. Houd je vast. Want zodra ik de coördinaten weet te tracken wordt het transport geactiveerd en transporteren we automatisch."
Carl houdt Julius stevig vast en Julius activeert de trackcoördinator. In een oogopslag zien ze de coördinaten verschijnselen. 66° 36′ NB, 19° 50′ OL. En weg zijn ze. Met een plof landen ze in een weiland. Een stukje verder zien ze een brug liggen, de Kalixälven brug.
Van der Stokke wacht op antwoord (34) - J.A. XXer
Van der Stokke wacht op antwoord (35) - Mixmaus
Van der Stokke wacht op antwoord (36) - Breinpijn
Van der Stokke wacht op antwoord (37) - Astra
Van der Stokke wacht op antwoord (38)
Woody en Charles hangen nu boven het Noorse landschap. Ze hebben wel trek in een tripje ‘ins Blaue hinein’. Al dat gedoe op de filmset steeg de beide heren even naar het hoofd. Het was een goed plan geweest van Charles om even de kop leeg te gooien. Alles liep redelijk in kannen en kruiken, totdat de drones moeilijk gingen doen en maar geen lucht kregen van de teams. Het zij zo. De oude helikopter van de Duitse luchtmacht komt nu goed van pas. Ongelofelijk dat Charles in een hangar in het Zweedse Noorden een helikopter gestald heeft staan. Woody kan er haast niet bij.
Vanuit Amsterdam is de hele crew kortgeleden naar vliegveld Kiruna gevlogen en heeft zich daar geïnstalleerd in het kleine stadje Kalix. Al snel vatten de mannen post bij het dichtstbijzijnde café bij de filmlocatie. Ze bombarderen het gelijk tot Fliffy 2.0. Fliffy omdat het warme herinneringen teweeg brengt en 2.0 omdat het werkelijk waar een Zweeds café is met alle hightech multimedia snufjes die maar mogelijk zijn. Die Zweden zijn echt wel bij. Zelfs G5 hebben ze al. Top.
De crew is blij met de mededeling dat het script mogelijk wat aangepast gaat worden de komende dagen omdat een van de hoofdrolspelers plotseling ernstig ziek is geworden. Zo ziek dat ie zelfs in coma ligt. De rol van Julius zal daarmee een andere dimensie, een andere invulling krijgen. Woody en Charles zijn er nu over in beraad. Onder het mom van een pleziertochtje. Leer de crew hun bazen kennen. Ze weten wel beter.
Intussen bibberen Sarah en Henk steeds meer. Ze zoeken elkaars gezelschap in de hoop dat de helikopter die boven hen zweeft niet zal landen. Er is daarvoor nochtans plek genoeg. De fjorden kennen ongekende leegtes hoog op hun ruggen. Dat is niet het punt.
“Eigenlijk ben jij best wel een leuke vrouw Sarah, weet je dat wel?”
Sarah kijkt Henk verbaast aan. Dat haar broer dat nu juist op dit moment moet zeggen. Mannen en timing, het gaat niet samen.
“Dank je Henk, lief dat je dat zegt, maar er hangt ons op dit moment iets boven het hoofd waarvan ik de reden mogelijk niet wil weten.” Henk draait zich naar Sarah toe en legt een hand om haar schouder.
“Dat weet ik lieverd, zullen we elkaar dan niet beter vasthouden?”
Sarah trekt de arm van Henk van haar schouder en schreeuwt het uit.
“Ze landen, ze landen, kijk, daar!”
En ja hoor, de helikopter landt.
Woody en Charles stappen uit de helikopter. Ze hebben Sarah en Henk in hun Clio allang gespot. Ze zijn de Sjaak. Nu heet Henk natuurlijk al eigenlijk Sjaak, maar dat is niet grappig bedoeld. Maar dat terzijde. Ze lopen lachend op Henk en Sarah af.
“Wat doen jullie hier in Noorwegen, als ik vragen mag?”, begint Woody.
“De … de … de … het … het … het … is een idee … van … van … ons …”
Sarah kan het stotteren van Henk niet langer aanhoren.
“... van ons beiden ja, een idee om te capituleren. We vinden deze maffe soap eigenlijk helemaal niets. We worden amper op de hoogte gesteld van wat komen gaat en het script floepert alle kanten op. En jij, godverdomme pa, jij had me een hoofdrol toegezegd. Nou mooi niet. En nu kom je zeker vragen of ik erin wil springen he, jou uit de nood wil helpen nu Jimmy in coma ligt? Nou mooi niet hoor. Bekijk het maar.”
Woody kijkt Charles argwanend aan, benieuwd naar diens reactie. Wat maakt die kleine druktemaker van een Petra zich nu druk om.
Charles begint keihard te lachen.
“Maar liefje, dat is helemaal niet ons plan. Wij zaten hierboven samen wat te cocoonen in mijn heli om tot oplossingen te komen en toen zagen we die Renault Clio, die ik natuurlijk uit duizenden herken. Jouw favoriete rode wagentje, Petra. Ik zeg landen. En dat deed ik ook. Maar … maar … lieverd … je brengt me haast op een idee. Ik denk dat ik je moet gaan koppelen aan Lisa. Dat is de enige manier om dit verhaal nog een beetje vlot te trekken. Wat vindt je daarvan? Dat is toch echt wel een hoofdrol. Lisa komt het sterkste uit het verhaal en dan kun jij prima tegengas bieden.”
