Columns van Harrie (December 2010)

Rotzak / Gein & Ongein / 08-12-2010

Grote gruwel potverdikke nog aan toe. Prsssnich mich nich. Ik kan weer eens geen geschikt houtskooltje vinden. Ja, nu hoor ik u denken. Die wil een lekker warm vuurtje stoken in het bos. Maar nee, ik heb geen kooltje nodig om de boel hier op te warmen. Mijn bos geeft ook in de winter voldoende warmte. Laat die achterlijke stedelingen maar lekker klappertanden in hun stenen dozen met hun idiote verwarmingsmachines. Nee, ik zoek een geschikt houtskooltje voor mijn verhaal. Daar kan ik overigens ook rook vanaf laten komen. Maar dat even terzijde. Ik zoek een houtskooltje met een fijn klein gerookt puntje. Als het te dik is dan kan niemand mijn zwarte vlekken ontcijferen. Dan draait Rotzak zich om in zijn graf. Als Rotzak mijn verhaal zou testen dan zou hij alleen maar blinde vlekken zien. Ach, vond ik nu maar een geschikt houtskooltje dan zou ik onmiddellijk een leuk verhaal optekenen. Dan zou ik inzicht geven in mijn schrijfproces. Ik zou schrijven over jonge fruitvliegjes. Dat zou zeker passen in deze warme wintertijd. Een titel heb ik al gevonden. Jung und Freudig zou ik mijn verhaaltje noemen. Met Kafkiaanse hanepoten zou ik inzicht geven in mijn creabeabrein. Maar ja. Ik kan dat kooltje maar niet vinden. Grisnichmich .... brittzl ... dzjeu.


Sterretjes / Gein & Ongein / 22-12-2010

Vandaag weer contact gehad met de buitenwereld. Via mijn vertelbot. Dat stomme tring tring ding maakte me al heel vroeg wakker. Het was Zwam van de Paddologenorde. Zwam wilde weten hoe het met mij ging. Eigenlijk kwam het gesprek mij slecht uit want het was mijn boomklopdag. Dat vraagt nogal wat concentratie.
Ik was ook nog eens net bezig met een ingewikkelde bezwering. Ingegeven door Rotzak. Rotzak had mijn creabeabrein vorige keer een enorme boost gegeven. Ja, dat komt ervan als je probeert inzicht te geven in een schrijfprocessie. Dat is niet altijd te volgen. Soms raak ik mezelf kwijt. Dan ben ik lost. Zwam had wel een punt. Hoe ging het eigenlijk met mij? Toonde ik eigenlijk wel voldoende belangstelling voor mezelf. Vragen die ik me zelden stel. De boswizzard in mij kwam boven. Geef geen antwoord. Ontwijk de vraag. Zwam zwamt paddenstoelentaal. Vertel hem gewoon een verhaaltje. Zo gezegd zo gedaan. Gisteren werd ik helemaal wild. Zag overal sterretjes. Allemaal sterretjes op stokjes. Ik dacht dat ik gek werd. Ze flikkerden, kris, kras, kros door mijn bos. Er zaten rare mensen aan vast geketend. Die schreeuwden heel hard. Iets over koud vuur en Nieuwjaar. Heel vreemd. Ik kon er niets mee.


Jeuk tussen de benen / Gein & Ongein / 28-12-2010

Heel veel witte mannen in mijn bos gezien vandaag. Geen idee wat die hier komen doen. Ze zijn ijskoud en dragen allemaal een sjaal. Snipverkouden zijn ze. Dragen allemaal ijspegels aan hun winterwortelneus. Brrrrr …. Gris mich nich. Stokstijf staan ze me aan te gluren met hun steentjesogen. Best eng zo in de schemer van mijn bos. Overdag dan rent er van dat jong grut omheen. Van die minimensjes met veel te grote jassen. Schreeuwen dat dat grut doet. Oorverdovend. Soms graaien ze naar de grond en kneden dan witte ballen. Die gooien ze met luid gekrijs naar elkaar toe. Wat dezer dagen ook vreemd is in dit bos zijn al die maffe wezens die zich voort bewegen op smalle bomen. Dat doen ze meestal zuchtend en met rode hoofden. Kwaad prikken ze dan met stokken in de sneeuw. Het lijkt net of ze jeuk hebben tussen de benen. Ze schuren die namelijk de hele tijd van voor naar achter. Of is het alleen naar voren? Ingewikkeld allemaal. Ach, ik sprokkel en ga voort.


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.