Als het hart harder klopt, bloed sneller stroomt, haartjes op de armen rijzen en de huid bobbeltjes toont, dan is er sprake van iets bijzonders. Zodra muziek in je oren klinkt, de zon zich in je nestelt en honger smaakt naar chocola, dan is dat de opmaak van iets bijzonders. Als de maan je wakker houdt en zoete dromen overdag onrust stoken, dan kondigt zich iets bijzonders aan.
Wat is nu precies die bijzonderheid die zorgt dat ik zo lyrisch metafoor, wentel en keer in zoete woorden? Is het een ontmoeting ergens tussen nu en later, die prikkelt en nieuwsgierig maakt, zeurt en kriebelt? Een ontmoeting die bij gedachte aan, mijn maag tot tango polka dwingt en vlinders in beweging zet?
Het zou zo maar kunnen, een ontmoeting in verschiet, bijzonder spannend voor alle partijen. In iedere ontmoeting zijn nieuwe wegen te ontdekken. Afgetakte wegen die vaak oorsprong vinden in een ver verleden. Onverdeeld bedeeld. Samenkomend in een smachtend universum, van hoop, verlangen en moed.
Voor de zekerheid schrijf ik ze maar op. Alle verschijningsvormen van bijzonder. Voor je het weet waaien ze weg, trekken ze aan je voorbij. Onopmerkzaam. Dat zou zonde zijn. Niets liever beklijf ik in bijzonderheden. Ontmoetingen zorgvuldig gedestilleerd uit grote wanordes van gedachten.
Geschreven als Vaste Columnist van ColumnX (01-09-2013 tot en met 31-08-2014)
