31-01-2017

Columns van Harrie (Januari 2017)

Lichtzinnig vuur / Gein & Ongein / 02-01-2017

Brizzl djeu, il tombe le feu. Ja, lieve mensen ik ben nog steeds een beetje van de kaart. Vraag me niet waar ik de woorden vandaan haal. Vandalistisch gedrag laat me nu eenmaal Frans spreken. Morte subite les vandalen. La guerre heb ik niet gerre.

Ik tuur naar mijn blote tenen, ze steken parmantig uit mijn sandalen. Gelukkig, ik heb ze nog. Op tijd terug getrokken. Nadat vlammend vuur voor mijn voeten neerdaalde uit de zwarte hemel. Nog net kon ik brand voorkomen. Nee, niet door met mijn gesandaalde voeten op het vuur te trappen. Ik ben niet gek.

Raakhout zit naast me. Met zijn vlezige paddenvingers houdt hij zijn oren dicht. Het knalt al even niet meer, maar toch. Ik begrijp hem. Het oorverdovend lawaai doet hem natuurlijk ook aan oorlog denken. Hoewel? In de natuur voeren ze eerder stille oorlogen, gemener ook. Hier wordt een aanstondse poging tot moord en doodslag nog aangekondigd. In de Westerse mensenwereld knallen ze er gewoon op los. Griss mich nich. De gedoofde raket die voor mijn voeten ligt spreekt boekdelen. Een emmer water heb ik erop leeg gegooid. Mij foppen ze niet meer. Vorig jaar was het precies hetzelfde lied. Voor de zekerheid maar wat emmertjes water klaargezet.

De schade dit jaar valt nog mee. De prullenbak, aan het begin van mijn bos moest er nog aan geloven. De prullenbakken in het bos zijn walhallazijdank op tijd door de boswachter weggehaald. Prullenbakken midden in bossen hebben daar ook eigenlijk niets te zoeken. Als oorspronkelijk bosbewoner ben ik grootgebracht met eigen troep onmiddellijk verwerken en anders mee naar de hut nemen. Voor een tweede kans. Recyclé avant le lettre. Het opstoken of aansteken van rommel en vuurwerk was niet aan ons besteed. Wij zagen de waarde nog in van alles. Het allesomvattende bleef immers eeuwig bestaan.

In huidige tijden wordt zoveel leegte aan- en ontstoken dat het mij, en met mij velen anderen, droevig stemt. En dan maar hopen dat de dunne huid niet zelf ontvlamt. Dat vuurwerk onze ogen met rust laat en ons de vingers laat behouden. Ze zijn allen een leven lang nodig. Huid, vingers en ogen. En niet alleen voor onszelf. Met vingers en ogen, verslinden en likken we de liefde af. Zonder vingers en ogen geen voortplanting. Huidloos vrijen, ik moet er niet aan denken. Daar komt nooit nageslacht van.

Kom Raakhout, we sprokkelen alle lange rechte dunne stokken, waaibomenhout dat met scherp geknal uit de lucht is komen vallen. Dan ontbranden we vanavond een lichtzinnig vuur in onze eigen haard. Dan drinken we een flinke borrel berkennat en luiden geheel op eigen wijze weer een nieuw jaar in. Proost. Brizzl djeu!


Wichelroedelopen / Gein & Ongein / 31-01-2017

Afgelopen week een bijzondere ontmoeting gehad. Een keer per jaar spreekt het genootschap wichelroedelopers met elkaar af om de laatste trends van het afgelopen jaar te bespreken. Griss mich nich, van het afgelopen jaar? Wichelroedelopers bewegen zich toch alleen in heden en toekomst zal men denken. Maar niets is minder waar. Uit het verleden laat zich namelijk het heden en de toekomst voorspellen. Aldus opper wichelroedeloper Wichelwietje. Afgelopen jaar is Wichelwietje herkozen. En terecht. Wichelwietje beschikt naast de vaardigheden wichelroedelopen en besturen ook nog over de vaardigheid wolken peilen. Voor de grap wordt hij dan ook wel eens Wolkenwietje genoemd. Naar een beroemd fictief personage uit de vorige eeuw die ook zeer vaardig was in het peilen van wolken.

Maar ik dwaal af. Sorry Raakhout. Brizzl djeu. Ik zal nu snel tot de kern komen. Een kern ingegeven door het thema van dit jaar. Schrijverswissels. Naast het wichelroedelopen beoefenen bijna alle wichelroedelopers ook het schrijversvak. En afgelopen jaar hebben vele wichelroedelopers een overstap gemaakt van de ene naar de andere society. Een bijzondere trend die hoe dan ook even onder de aandacht gebracht moet worden. Speurwerk is verricht door Willem Waarnemer. Altijd dankbaar om hem die taak te verlenen. Succes altijd gegarandeerd. Wichelroedelopers die schrijven hebben nogal eens de neiging om te verdwalen en het verdwalen vervolgens te verhullen. Maar aan het oog van Willem Waarnemer kan haast niets onttrokken worden. U begrijpt dan ook dat Raakhout en ik razend nieuwsgierig zijn naar de uitkomsten. Het woord is aan Willem.

Zo heeft Willem een zekere troubadour op weten te sporen via webtales.org. Het klinkt misschien voor geen meter, maar het is een gezelschap dat elkaar door dik en dun kent en voorzichtig commentaar levert. De bijdragen zijn ook heel voorzichtig. De troubadour levert prikkende miniatuurtjes. Eigenlijk zijn alle bijdragen die de leden leveren miniatuur. Moede en oude leden die niet te veel en niet te lang willen lezen en schrijven. Het is een trend onder ouderen is mij verteld. De bijdragen worden zo nu en dan gehonoreerd met stickers. Dat stamt nog uit de ouderwetse schooltijd. Een site vol sentiment.

Dan hebben we nog een trawant die nu in vol ornaat zijn sporen na laat op een website die vertelt hoe mannen denken. Niet voor vrouwen dan, denkt u onmiddellijk. Inderdaad niet voor vrouwen. Vrouwonvriendelijk dus. Niet echt slim. Men sluit daardoor de belangrijkste en grootste doelgroep lezers uit. De schrijvers wanen zich nochtans heer en meester en dat willen ze ook graag houden zo. Aldus de analyse van Willem Waarnemer.

Tot slot wil Willem de Waarnemer ook nog even de volgende schrijverswissels onder de aandacht brengen. Op een website genaamd nederlands.nl (what's in a name?) heeft hij een aantal creabea's ontdekt die hun sporen elders ruimschoots hebben verdiend. Is hier sprake van een comeback of een doorstart? Willem twijfelt nog. Het betreft schrijvers en tevens wichelroedelopers Pierken, Frans Goossens en Nachtzuster. Waarvan de twee laatsten ambities hebben om dagcolumns te schrijven. Dagcolumns? Zeg je die dan gedag? Of hoe zit dat? Het verhaal, gedichten, beschouwingen, beweringen en hartenkreten zijn ook geliefde categoriën op deze alledaagse websiteallegorie. De verdubbelaar wordt op nederlands.nl door schrijvers ook veelvuldig ingezet. Met verdubbelen is de kans op vangst uiteraard een stuk groter.

Dit is de voorlopige conclusie van Willem Waarzegger, zijn eigen waarheid. Raakhout en ik blijven in ieder geval bovengenoemde schrijvers volgen. Ze verdienen het. Waarom is hier sprake van schrijverswissels. Dat ben ik nog vergeten te vertellen. Alle bovengenoemde schrijvers schreven voorheen op een andere site. De site waar ikzelf ook nog ooit welkom was.

Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.