08-01-2017

Weer wolf

De weerwolf had er genoeg van. Hoe lang was het niet geleden dat ie nog gewoon wolf mocht zijn? Hij huilde eens flink naar de maan. De maan die vervolgens vol liep met tranen door het erbarmelijke gehuil van de weerwolf. De nachthemel had het ook niet meer en liet net als de maan haar waterlanders vallen. In sneeuwvorm dwarrelden de tranen neer op aarde en bedekten deze met een witte laag. Dat was nu ook weer niet de bedoeling. De weerwolf vermande zich nog één keer en brulde nu zo hard dat de sneeuw niet meer op aarde durfde te landen, bang om in de hitte van het gebrul meteen te smelten. Dat was dan weer zonde voor alle sneeuwruimers die op aard geduldig zaten te wachten op het witte goedje. Ze hadden instructies gekregen, iets over code paars, of in ieder geval diep rood. Ze hadden de instructies gekregen van het weerstation, genaamd de Eenzame Wolf, vlak bij Schapingerdam. De rest van de avond, of eigenlijk nacht, besloten ze een spelletjesmarathon te houden. Een dart- en ganzenbord werden snel tevoorschijn getoverd.

De weerwolf intussen had nu een ander plan bedacht. Om weer gewoon wolf te zijn besloot hij het weer niet meer te maken. Dat moest iemand anders maar voortaan doen. Hij had het weer sowieso de laatste tijd niet meer echt goed gemaakt. De mensen klaagden steen en been. Hij was het beu, kotsbeu, al dat geklaag over zijn weer. Het heen en weer mochten ze wat hem betreft krijgen. Ahoeoeoe. Hij besloot de hulp in te schakelen van een goede maat van hem. Een weerpad. Die had hij afgelopen jaar ontmoet ergens in de bossen van Nummer Een, een klein plaatsje in Zeeland, in Nederland, Europa. Een grappig beest dat altijd vergezeld was van een rare kwibus. Hij had de pad daar ontmoet tijdens een druïdebal. Deze weerpad overtuigde hem met zijn weerkunst, door tijdens het bal telkens weer het weer weer overhoop te gooien. Fantastisch had de weerwolf dat gevonden. Regen, hagel, sneeuw, wind, storm, mist, alle weervormen, wisselden in no time af. Ja, als er één iemand in aanmerking kwam om het weer weer wat meer weerbaar te maken voor de mensheid, dan was het deze weerpad.

Met zijn mobiele weertelefoon nam Lowieke, want zo heette de weerwolf, contact op met de weerpad. Die stemde onmiddellijk toe. De weerpad had altijd al een functie geambieerd als weermaker. En nu was zijn kans. Lowieke op zijn beurt was blij dat ie nu eindelijk weer eens vrij was van het weerwolf zijn. Hij besloot terug te keren naar de Russische toendra om weer ouderwets achter trojka's met bange mensen aan te jagen. Aldus geschiede.