Dat ik ze telkens weer opnieuw vind is toch een godswonder, de woorden. Daar wil ik niet te veel bij nadenken. Stel dat ze niet meer bij me opkomen? In protest gaan, tegen veelvuldig misbruik. Daar zou ik het toch wel benauwd van krijgen. De lidwoorden, die nog langer weigeren lid te zijn. Of de werkwoorden, volledig uitgeput, wegens te lange werktijden. Voorzetsels en bijwoorden die na lang wikken en wegen nu een hoofdrol opeisen. Bezittelijke en bijvoeglijke naamwoorden die zich met fel protest losweken van hun zelfstandige vakbroeders. Ik moet er niet aan denken. In eender welke tijd, verleden, tegenwoordig of voltooid.
Ik kietel ze vandaag en geef ze wat extra aandacht. Bezin me op de juiste plaatsing en behandel ze geheel naar hun intrinsieke waarde. Ik neem ze mee naar buiten en geef ze wat lucht. Vinden ze fijn. Het voorjaar hangt al een beetje in de lucht. De vogeltjes fluiten. Het weer is eigenlijk al net zo in de war als de woorden, besef ik me nu. Het is amper februari en straks gaat het mogelijk vriezen. Snel maar weer naar binnen, voordat de woorden op vreemde gedachten komen.
Een kopje thee en een koekje hebben we wel verdiend. Ik en mijn woordenschat. Af en toe geef ik ze een vrij podium. Kunnen ze doen wat ze zelf willen. De vrijheid kunnen ze maar moeilijk aan. Totdat de hoofdwoorden loskomen van hun stam. Dan springen ze vrolijk in het rond en gaan de meest bizarre verbindingen met elkaar aan. Ze krijsen van plezier. More, more, more, roepen ze dan. En ik denk alleen maar, less, less, less. Hoe krijg ik dit spul, dit woordmateriaal weer in het gareel?
Toelichting:
Geschreven naar aanleiding van een idee van Hella Kuipers
Zie ook: http://heldenreis.nl/schrijfveren
Schrijfveer: Woordmateriaal (07-02-2017)
