Tovermacht, mocht ik hem hebben, ik gaf hem nooit meer af. Maar wat zou ik dan toveren? En met welke macht? Er is zoveel te toveren, misschein wel tot de duizendste macht. Zou ik er blij van worden? Ik weet het niet. Misschien wel voor de heb. En stel nu dat iemand anders die tovermacht zou hebben, lopen dingen dan niet uit de hand? Met de klemtoon op niet. Wat als degene die de tovermacht bezit deze overspeelt. Met hier de klemtoon op over. Wie zou hem dan ontvangen, overnemen, tot zich nemen? Ik wil het niet weten.
Laten we de tovermacht maar beter verdelen. In kleine stukjes tover waarmee iedereen content is. Maar hoe doen we dat dan weer? Eerst maar even nationaal beperken, binnen de landsgrenzen. Want eerlijk is eerlijk. De buren hoeven er niet van mee te profiteren toch? Dan komen we op zo'n pakweg 17 miljoen mensen uit. Een ouder of voogd per minderjarige krijgt een extra tover. Dementerenden, zwakbegaafden en gevangenen worden uitgesloten van deelname aan de toververdeling. Eigenlijk best triest, want zij zijn degenen die de tover wellicht het hardste nodig hebben, maar dat terzijde.
Hoe gaan we uiteindelijk alle tovers verzamelen en verdelen? Heel simpel, mits we na (in)deling uitkomen op een even aantal. We willen immers niemand, maar dan ook niemand tekort doen. Enfin ik doe een gok. Stel we komen uit op 20 miljoen tovers. Dan maken we eerst een selectie. Gemeenschappelijke toverwensen voegen we bijeen? De liefdeswensen, de geldwensen, de milieuwensen, de dierenwensen, ik noem er maar een paar, we voegen ze samen en rubriceren ze. Daarna gaan we er om dobbelen. Het heeft immers totaal geen zin om elkaar te overtuigen van belangrijkheid. Iedereen heeft daarover zo'n beetje een eigen idee. Het dobbelen doen we in groepjes van vier. Dan houden we uiteindelijk zo'n 5 miljoen tovers over. Zo. De eerste selectie is alvast gemaakt. Nog iemand verdere ideeën? We komen er samen toch wel zeker uit?
