Broertjes Koen

"Hoe komt iemand op het idee?", zei Koen tegen Koen. "Om onze ouders als oncreatief te bestempelen gaat wellicht wat ver. Ik kan me nog heel goed herinneren hoe mams, tijdens een concert van 'Kiss', haar schminkdoos het podium opwierp, nadat ze ons eerst gepaint had met haar lipstick." De rest van het bijzondere Kissconcert hebben de broertjes Koen al verdrongen.

Onoriginaliteit is wel het laatste wat men de Amerikaantjes Koen kan verwijten. Cowboyhoeden en lasso's zijn aan deze Bonanzaboys uit Minneapolis toevertrouwd, evenals snelle auto's en mooie boots, made for walking. Bloedsimpel lijken de films die opwellen uit het broertjesbrein van dit beroemde filmduo. Ongetwijfeld kent iedereen deze onvervalste ladykillers als bewandelaars van filmfestival-rode-lopers.

Niet naakt, maar speciaal voor deze bijzondere sponsoravond, dressed to impress de bobo's, die ongegeneerd hun vette ego's en ega's etaleerden aan de verzamelde filmwereld en pers, betraden Koen en Koen het podium. Ze hoopten deze avond veel geld los te krijgen voor hun eerste Koentjesbloterikkenfilm.

De totstandkoming van het filmscript kende een bijzondere voorgeschiedenis. Het idee ontstond tijdens het familieweekend van de familie Koen op de nudistencamping. "Waarom hebben jullie nou nooit eens een BB-film (blotebillenfilm) gemaakt?", sprak moeder Koen. Aan het einde van deze boute uitspraak knipoogde zij koket. Beide broertjes wisten het; Die mams had nog eens creatieve ideeën. Zij deden er als filmmakers hun voordeel mee.

Het script schrijven was a peace of cake. De verhaallijn ontstond tijdens een undress-to-impress-party, waarbij mams met haar mond een andere dame mondschilderde. Deze kunstzinnige act bracht de broers op het idee om een blue-movie naakt mondschilderen te gaan maken. Zij namen de beroemde 'Hotlips' als rolmodel. Zelf deden ze ook nog uitgebreid research en maakten gebruik van de laatste technieken. Voor de belangrijkste opnames maakten ze gebruik van een speciale Hawkeye-camera.

"Geachte aanwezigen, mag ik uw aandacht voor het filmduo de broertjes Koen en u een kleine blik gunnen in hun gedachtenwereld." Luid applaus. Zij en de ceremoniemeester waren stil, waarna de grote vraag aan bod kwam: "Wie heb een centje veur ons prentje?" De gemoederen voorin de zaal begonnen snel warm te lopen. Was deze aanslag op rijkgevulde portemonnees wel de moeite waard uiteindelijk, of werd hier een megafilm gestopt voor hij daadwerkelijk begonnen was.

"Ik wil wel sponsoren, maar dan moet er eerst ongelofelijk hard en onverbiddelijk promotie gemaakt worden voor het mondschilderen", riep Ray Robins vanachter uit de zaal. Een instemmend applaus klonk voor deze megamondschilder. Zijn werken staan op ieders Facebook in Layton (Utah). Mama Koen was intussen het podium opgerend: "Wie deze film sponsort, promoot juist Kal Koen en Ko Koen én deze specifieke schilderkunst, body-mouthpainting is the future!"

Kal en Ko Koen keken elkaar aan. Door mams optreden werden de sponsors vrijgevig. Harde dollars werden toegezegd. Sponsors wilden moeder én mondschilderen. Ray Robins was helemaal happy. Stiekem hoopte hij dat er een mooie hoofdrol voor hem was weggelegd in de toekomstige kaskraker.
De broertjes Koen waren trots. En terecht. Hun moeder's creativiteit was lonend gebleken. Tijd om eindelijk dit noodzakelijk kwaad te verlaten. Fundrising with a happy end.

Kijk uit naar de nieuwste Koen en Koen: 'Oh broertje, wat ben je bloot!'
Binnenkort in de cinema.

Co-column geschreven door Arta en Mien