"Sometimes it's better to travel than to arrive at your final destination" (Robert Pirsig)
Dat is wat bij mij het eerste opkomt als ik terug krijg op 23 dagen 23 dingen leren. Ik zie de cursus 23 Dingen als één grote snuffelstage. Handzame tools en toepassingen uit het walhalla van web2.0 heb ik ontmoet. Deze heb ik inmiddels deels geïntegreerd in mijn werk- en/of privéomgeving. Een aantal kende ik al en kregen door de hernieuwde kennismaking nieuw leven ingeblazen. Andere waren mij vreemd en zijn nu iets bekender geworden. Of ik ze blijf inzetten zal de toekomst uitwijzen.
Wel is duidelijk dat binnen het web2.0 de sky absoluut niet de limit is. Regelmatig zat ik tijdens oefensessies aan mijn tax qua bevattingsvermogen. Het leverde mij af en toe ook behoorlijk keuzestress op. Enerzijds heeft dat ongetwijfeld te maken met leeftijd. Een tiener of twen is vanaf zijn geboorte opgegroeid met multimedia en gewend aan snelle doorlooptijden van technische en webtoepassingen. Een veertiger heeft die bagage niet. Anderzijds ziet deze dan weer wel beter het nut en belang in van het meegaan in de tijd en zal op basis van capaciteit en adaptievermogen scherpe keuzes maken.
Wat ook bij is gebleven tijdens de cursus is de onbevangenheid en grensvervaging waarmee bepaalde waarden, normen en vanzelfsprekendheden in de samenleving te maken krijgen onder invloed van multimedia en nieuwe webtools. Als voorbeeld neem ik het in Nederland gekoesterde heilige goed 'privacy'. Het besef dat je hierin zelf een scheidslijn moet leren aanbrengen was voor mij zeer leerzaam. Het besef dat al datgene wat toevertrouwd wordt aan het internet, door menigeen vaak klakkeloos voor werkelijkheid wordt aangenomen. Het besef dat je voorafgaand aan publicatie op het internet doordrongen moet zijn van het feit dat tekst geïnterpreteerd kan worden en in vele gevallen ambigue is. Het besef dat wat je als tiener, twen, dertiger of veertiger etc... op het internet zet er in veel gevallen voor de eeuwigheid op blijft staan. Los van de relevantie en nieuwswaarde van het momentum kan het op latere leeftijd een geheel andere nieuwswaarde en betekenis hebben en in een andere context een totaal andere lading krijgen. Ik noem dat voor het gemak het historisch knip- en plak gevaar.
Nieuwe ontwikkelingen en vooruitgang zijn een groot goed en niet tegen te houden. In het Westen bevinden we ons hoog in de piramide van Maslov. De behoefte aan waardering en erkenning wordt door sociale media commercieel volledig uitgemolken in web2.0 toepassingen. Eerst mag je gratis ruiken aan al die mooie tooltjes totdat de verslaving zich van je meester maakt. Dan pas ontdek je de werkelijke identiteit achter het nieuwe tool. Juist dan ontluikt het economisch principe. Big business. De extra toeters en bellen blijken ineens geld te kosten. Ik juich dat enerzijds toe en anderzijds denk ik is dit nu wel echt een verrijking. Dat antwoord is pas te vinden zodra je de volgende schaal in de piramide van Maslov bereikt hebt, de zelfontplooiing of zelfactualisatie. Gelukkig biedt ook daarin het web2.0 leuke tools.
Tot slot een stuk evaluatie op maat voor trainers en ontwikkelaars van 23 Dingen.
- Wat waren je favoriete Dingen die je onderweg hebt leren kennen en gebruiken?
Weblog, RSS en Twitter
- Wat heeft dit leerprogramma “gedaan” met jou en met de organisatie waar je werkt?
De eigen afdeling v.w.b. webtools in beweging gebracht met hier en daar een sceptisch voorbehoud. Mij persoonlijk meer deelgenoot gemaakt van mijn afdeling. Fun gegeven. Mijn collega's beter leren kennen.
- Waren er dingen die je verrasten, als onverwacht resultaat van dit programma?
Het gemak waarmee een aantal tools toch redelijk eenvoudig ingezet kunnen worden. Weblog en Twitter bijvoorbeeld. De hoeveelheid nieuwe ontwikkelingen en toepassingen en de doorlooptijd. De voortschrijding in techniek binnen bestaande 'oude' tools.
- Wat kan er gedaan worden om 23 Dingen te verbeteren?
Meer tijd geven om dingen onder de knie te krijgen. Een les- leeswijzer vooraf meegeven. Duidelijk maken hoe je de cursus het beste kunt ingaan / aanpakken. De vele keuzes geven redelijk stress. Als je vooraf aangeeft dat je slechts enkele hoeft te bekijken en dat je er later altijd nog naar kan teruggrijpen haal je een hoop onrust weg. Beter 3 dingen echt goed aanpakken dan 10 half. Anderzijds kenmerkt de chaos die ontstaat ook juist de veranderlijkheid en het aanpassingsvermogen die deel uit moet maken van je eigen systeem, wil je bij kunnen blijven in een veranderlijke webwereld. Beter misgeschoten dan niet geschoten. Brengt mij weer terug bij de openingszin van dit weblogbericht.
"Sometimes it's better to travel than to arrive at your final destination"
Kortom: “23 Dingen was voor mij een leuke never ending ontdekkingstocht waarbij ik op een zowel relaxte als gestresste manier veel geleerd heb, zowel van mijn collega's als van web2.0 toepassingen.”
