'Alles in drie', dat dacht Tinus Token toen hij eindelijk zijn theorie-examen haalde. Het was op 24 juni, een mooie zomerdag in 1864. Nog nooit was hij zo zenuwachtig geweest. Er hing namelijk veel vanaf. Alleen als hij zou slagen voor zijn theorie-examen zou hij verzekerd zijn van een rijbewijs. Een rijbewijs dat hij uiterlijk 25 juni nodig had. Wat was Tinus blij. Maar nu had hij andere zorgen.
Tinus had nog precies een halve dag om te zorgen voor een mooie passende outfit. Hij had het risico niet durven nemen om zich een handgemaakt kostuum aan te laten meten. Omdat hij er toch mooi uit wilde zien, zocht hij naar een alternatief. Kleren maken immers het mannetje. Morgen was een grote dag. Het bood Tinus tevens een ultieme gelegenheid om zich te presenteren aan een groot publiek. En wie weet, misschien werd hij wel gespot door een mooie vrouw. Tinus was nog vrijgezel.
Het alternatief diende zich al snel aan. Laarzen moest hij hebben, nieuwe laarzen. Want daarmee kon ie pronken. Maar waar zat nu een goede laarzenwinkel? Ach, natuurlijk. In het centrum. Koninklijke Dongelman, Halstraat 12. Dat ie daar niet eerder aan had gedacht. Tante Aagje woonde er notabene langs. Zo snel als zijn benenwagen hem kon dragen snelde Tinus naar Dongelman. Het was een dure winkel en Tinus was een arme luis. Nu maar hopen dat hij Dongelman kon paaien. Dat moest wel. Zeker als hij vertelde voor welke bijzondere gelegenheid hij laarzen nodig had. Voor goede reclame moest Dongelman ook maar in zijn buidel tasten.
Dongelman had wel oren naar het verhaal van Tinus. "Goh, en je hebt vandaag echt je theorie-examen en rijbewijs gehaald. En morgen ben jij chauffeur van het grote gebeuren? Ongelofelijk! Fantastisch! Hier neem die laarzen maar mee. Gratis. Ja, ja, schoenendoos mag je ook houden. Daar staat mijn naam op. Ben er zuinig op hė!"
Tinus kon zijn geluk niet op en besloot zijn geluk te delen met tante Aagje. Hij was nu toch in de buurt. Tante Aagje was zijn favoriete tante. Ze was zeer creatief en dat kon Tinus wel waarderen. Hij was benieuwd hoe ver tante Aagje was met haar nieuwste project. Het boetseren van een vingerplant. Met zand, niet met klei. Een unicum. Het werd door iedereen onmogelijk geacht, behalve door tante Aagje. Zij geloofde heilig in dit project. Haar vorige project was ook succesvol geweest. Zandkasteel van papier-maché. Ze had er een eerste prijs mee gewonnen bij expo 'Beeldig aan Zee'. Alleen jammer dat het zandkasteel bij eb iets te dicht bij zee was geplaatst. Dom, dom, dom.
Tante Aagje was verheugd dat Tinus haar een bezoek bracht. En ook nog eens met zo'n mooi nieuws. Ze zou morgen op tijd opstaan om een mooie plek te bemachtigen. Ze wilde het spektakel voor geen goud missen. Waar kon ze het beste gaan staan? Waar was het beste zicht? Tinus tipte haar voorbij Kneuterdijk een plaatsje te bemachtigen. Richting zee. Zeestraat was een goede optie. Dan hoefde ze ook niet zo ver te lopen. Dat vond Aagje een goed plan. Tinus dronk snel zijn bakkie Hag op en liet het kaakje liggen. Hij had niet langer tijd en moest nog veel doen.
Stik zenuwachtig was ie nu. Daar stond ie in vol ornaat. Hij keek nog eens goed of alles paste. Had hij alles bij zich? Rijbewijs? Bijna vergeten. Hoe was dat mogelijk? Na twee jaar zwoegen en twee examens verder, was het bij het derde theorie-examen eindelijk gelukt. Tinus Token kon zijn geluk nog steeds niet op. Hier had hij het allemaal voor gedaan. Voor deze bijzondere dag. En iedereen wist het. Vele stadsgenoten zouden langs het parcours staan. Vrijwel alle media hadden aandacht gevestigd op dit heuglijk gebeuren. Zelfs het Haagsch Courantje had er in een mooie column aandacht aan besteed. Wie had dat gedacht?
En nu was het zover. Met trillende benen besteeg hij het prachtige voertuig dat voor hem stond. Een zweep zou hij vandaag niet nodig hebben. Het gehinnik voor het voertuig maakte dat meteen duidelijk. Beiden paarden hadden er zin in. Met een ferme teugeltrek zette Tinus het tweespan in beweging. Het vertrek van eerste paardentram van Nederland. Van Kneuterdijk naar Badhuis Scheveningen. 25 Juni 1864, een dag om nooit te vergeten.
Themacolumn geschreven voor ColumnX.
Thema: Het gaat ergens nergens over.
Verplichte woorden: column, paaien, schoenendoos, tante, vingerplant, zandkasteel.
Verboden woorden: ColumnX, CX, de, ergens, lente, nergens, voorjaar.
