De gemeenteraadsverkiezingen staan weer eens voor de deur. In het voorportaal is het nog even dringen geblazen. Welke bollebozen mogen straks het pluche bekleden? Met hoeveel strekkende meters zullen de landelijke partijen de collegezalen bezetten? Hoe groot zal de verontwaardiging zijn bij de oppositie, de local heroes? David versus Goliath. Zal David Goliath opnieuw bezingen? Al is het maar voor één dag?
In zinderende nachten die volgen op de gemeenteraadsverkiezingen worden nieuwe slotakkoorden bedacht. Die moeten leiden tot actieplannen en nieuwe regelgeving. Het laarzenlappen wordt al snel verkozen tot het leukste favoriete speeltje. Aan de knikkers denken daarin heeft nog niemand zin. Eerst de partijprogramma's overboord. Een nieuw schip gaat nieuwe zeeën bevaren. Op woelige baren, met alle hens aan dek. Hoge golven van bezuiniging en miserie slaan hard tegen de boeg. Reddingsvesten worden voor de zekerheid alvast aangesnoerd. Er lijkt vooralsnog, nog niemand in dit slechte weer, het tij te kunnen keren.
Binnen in de kajuit worden rap de nieuwe kapiteins gekozen. De hoge heren zitten graag droog. Het steekspel kan beginnen, met het gezicht op poker. Helaas zijn de kaarten slecht verdeeld. Ze zitten niet op één hand. Het zwartepieten kan beginnen. Wie heeft in hemelsnaam de harten aas in handen? Alleen hij kan heren, boeren, dames en het kleine spul in toom houden. Althans dat denkt de harten aas. Maar aan zijn stoel wordt reeds gezaagd. Nog voor het schip de wal bereikt lijkt het al verdronken en gezonken.
Daar is geen eb of vloed voor nodig. Het getij dat ligt al jaren vast.
Over vier jaar zien ze elkaar weder. Een tijdsbestek dat in de snelheid van het huidige bestaan eigenlijk niet meer volstaat. Zodra de raad is geïnstalleerd viert politieke oorlogvoering opnieuw hoogtij. Het is in deze strijd waarin het volk geloof en hoop moet blijven koesteren. Ook al is het met de handen in het haar. Lettend op de kleintjes en de groten.
