Columns van Harrie (September 2014)

Hem Lui / Uitdaging van de maand / 09-09-2014

Een, twee, drie, vier, vijf, ik tel tot driehonderd. Dat is nodig. Daarna neem ik een besluit. Brizzl djeu, ik ben nog steeds verbaast over de uitnodiging. Het maakt me nerveus. Of ik wil deelnemen aan een reünie van mijn lagere school uit Bretagne? Dat is lang geleden. Gedachten gaan ver terug,

L’école élémentaire la Chanterelle. Onze, douze, treize. Wat zal ik toch doen? En wat als ik Hem tegen kom? Die koekenbakker die mij het leven op de lagere school zuur maakte. Hem Lui, op z’n Frans uitgesproken, Louis. Op z’n Nederlands uitgesproken, ui. Lui, hij was helemaal niet lui. Hij pestte dat het een lieve lust was. Met een grote sikkel zat hij altijd de hele klas te stangen. Hem Lui.

Ik weet het nog niet. Achttien, negentien, twintig. Een lastige. Ik kan het natuurlijk aan Raakhout vragen. Hij was er toen al bij, mijn lieve oude wijze pad. Hij dient nog steeds als padwijzer? Nu weer. Raakhout wil er niet van weten. Hij kan zich Lui maar al te goed herinneren. Dat vervelende jongetje dat hem probeerde te villen, met een sikkel. Had hij niet een bijnaam, iets van Panoramix? Hij had als eerste in de klas een baard. Zo’n klein donsje. Wat zou er van Hem Lui geworden zijn?

Zal ik dan toch maar gaan? Maar wat als Hem Lui is doorgeschoten, naar het criminele circuit? Dat zou zo maar kunnen. Ik heb me laten vertellen dat ie later ook het zwaardere spul niet schuwde. Kalasjnikovs en zo. Ik sla mijn boskrant ‘Gazellig’ open, voor het laatste nieuws. Gris mich nich, dat is toevallig. Lui prijkt op de voorpagina. Iets met Kalasjnikovs, Irak en IS en vechten en oorlog. Hij is oud geworden, Hem Lui. Ik besluit uiteindelijk toch maar niet te gaan. Iets te gevaarlijk.

Geschreven n.a.v. schrijfopdracht op ColumnX, van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
Vanavond ga je naar een reünie van jouw lagere school. Je bent erg nerveus.
Kies voor één van de onderstaande mogelijkheden om uit te werken:
-Je beschrijft iemand waar je een enorme hekel aan had óf
-Je beschrijft iemand , die je niet meer herkend, tot... óf
-Je beschrijft iemand bij wie je 'vol' schiet, op het moment dat deze in je blikveld komt.
Deze opdracht dient in 300 woorden uitgevoerd te worden.


Reüniëren / Uitdaging van de maand / 11-09-2014

Ik schuif langzaam aan in het bankje. Het reüniëren kan beginnen. Ik heb me goed voorbereid. Met een kleine tijdmachine heb ik de tijd opgezocht waarin we toen leefden. Een portrettekenaar, heb ik profieltekeningen laten maken, naar aanleiding van de klassenfoto. En verdomd. Wat zijn ze goed gelukt. Alleen die namen? Ik heb me suf gepiekerd. Er kwam geen enkele naam bovendrijven. Het reüniëren wordt voor mij een hernieuwde kennismaking.

De reünist waarlangs ik ben aangeschoven kijkt mij verbaast aan. Is het vanwege mijn kleren? Zou zo maar kunnen. De man steekt zijn hand uit en stelt zich voor. In dichtvorm, heel origineel. Zijn handen ruiken een beetje naar vis. Is dat niet de zoon van ...? Ik ben te verlegen om het te vragen.

Naast mij schuift een kleurrijke tante aan die ik niet herken. Heeft ze nu twee blauwe ogen? Ze vloeken een beetje bij haar paarse blouse. Daar is niet over nagedacht. Ze begint meteen tegen mij te praten, alsof ze mij gisteren nog heeft gezien. Voor mij blijft het een raar spook. Nooit gezien, maar ik doe mijn best.

Naast de kleurrijke dame heeft een oud vrouwtje plaats genomen. De juf? Maar dat kan niet, dat is misplaatst, die staat toch altijd voor de klas. Ze gaat meteen druk in gesprek met het kleurenmeisje. Over appels, peren, koetjes, kalfjes en andere natuurperikelen. Ze houd van jazz, blues en rock & roll ... Net als ik. Ik voel een band. Toch durf ik ook met haar het gesprek niet aan. Een hand heb ik niet gekregen. Ze had me van top tot teen bestudeerd. Toen wist ze genoeg. Geen hand.

De klas is volgelopen. Ik herken een aantal mensen van de profielfoto's. Een aantal bijnamen schieten mij nu te binnen. Billie Ruft, Vogel Maf, Sim Bool, Knie Kleuter en Paco Pindo ... Zes jaar hebben we gedaan met die bijnamen, en het moet gezegd, ze passen nog steeds. Tijd voor ranja en chocoladebollen. Doping voor de ziel. Het verfrist mijn geheugen.

Dikke Billie en Maffe Vogel hebben als vanouds alle handen op één buik, die van Knie. Ach, beter dan op hun leuter. Dat mag niet van de juf. Toen niet en nu niet. Er is werkelijk waar helemaal niets veranderd. Het is alleen wat later in de tijd geworden. Na het reüniëren is het nu tijd voor reürineren. Een favoriete hobby onder de dames. Want laten we eerlijk zijn. Op het toilet daar gebeurd het, daar wordt het verteld. Ook daarin is niets veranderd. Waar blijft de tijd?

Geschreven n.a.v. schrijfopdracht op ColumnX, van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
Vanavond ga je naar een reünie van jouw lagere school. Je bent erg nerveus.
Kies voor één van de onderstaande mogelijkheden om uit te werken:
-Je beschrijft iemand waar je een enorme hekel aan had óf
-Je beschrijft iemand , die je niet meer herkend, tot... óf
-Je beschrijft iemand bij wie je 'vol' schiet, op het moment dat deze in je blikveld komt.
Deze opdracht dient in 300 woorden uitgevoerd te worden.


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.