120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.
Woordsport (05-08-2015)
Ik smijt de eerste woorden een beetje onwillekeurig in het hok. Zelfstandigen. Want die vormen de basis. Ik voeg er onmiddellijk een paar anderen bij. Het mag geen naam hebben. Op een recreatieve wijze uiteraard, want ik ben nog maar een beginner. Als ik flink oefen wordt het mogelijk topsport. Bijwoorden parkeer ik even. Het jongleren met woorden gaat me goed af. Nu nog even wat werkwoorden toevoegen. Ze zijn mijn favoriete woorden. Ze vragen veel aandacht maar geven ook veel terug. Je krijgt er een goede conditie van. Met een handjevol voorzetsels en lidwoorden breng ik de nodige woordspecie aan. Ik kijk op mijn klok. Prima tijd. Nog even met schuttingwoorden een muurtje zetten en mijn verhaal is onoverwinnelijk.
Piet, Taag, Ras en ik (06-08-2015) (Themawoord: Bewijs)
Ik geloof hem niet. Mijn wiskundeleraar. En ik zal hier ook het bewijs leveren. Phonetisch uiteraard. Ik verkies letters boven cijfers. Cijfers boven letters zien er niet uit. Neem nu de stelling aakwadraat plus beekwadraat is ceekwadraat. Geen gezicht. Kwadraat klinkt in deze stelling phonetisch drie keer zeer recalcitrant en kwaad door. Een kwade raad kan ik echt niet serieus nemen. Ik leg het ook voor aan mijn vrienden Piet, Taag en Ras. Zij stemmen met mij in. Meer bewijs heb ik niet nodig. Letters, in de juiste samenstelling, zorgen voor liefde, emotie en vriendschap. Cijfers, ongeacht de samenstelling, meestal voor ijver en strijd. Ik lever het bewijs iPhonetisch aan bij mijn wiskundeleraar Dieliet, de leraar die alle kunde wist.
Ik geloof hem niet. Mijn wiskundeleraar. En ik zal hier ook het bewijs leveren. Phonetisch uiteraard. Ik verkies letters boven cijfers. Cijfers boven letters zien er niet uit. Neem nu de stelling aakwadraat plus beekwadraat is ceekwadraat. Geen gezicht. Kwadraat klinkt in deze stelling phonetisch drie keer zeer recalcitrant en kwaad door. Een kwade raad kan ik echt niet serieus nemen. Ik leg het ook voor aan mijn vrienden Piet, Taag en Ras. Zij stemmen met mij in. Meer bewijs heb ik niet nodig. Letters, in de juiste samenstelling, zorgen voor liefde, emotie en vriendschap. Cijfers, ongeacht de samenstelling, meestal voor ijver en strijd. Ik lever het bewijs iPhonetisch aan bij mijn wiskundeleraar Dieliet, de leraar die alle kunde wist.
Stift (10-08-2015) (Themawoord: Stift)
Langzaam word ik wakker in de rustruimte. Beelden komen te voorschijn. Iets met potlood, voetbal en tand. Alles komt weer binnen. Een training op precisie en kracht. Jongleren met een potlood. Best lastig met maatje 47.
Johan heeft er ook duidelijk moeite mee. Vooral het potlood op de punt van de schoen omhoog houden is geen sinecure. Het overspelen is ook niet echt makkelijk. Telkens blijft de punt van het potlood in de neus hangen. Vaak breekt de punt af.
Het potlood subtiel over de keeper wippen is nog het aller-moeilijkste. Afwerken op doel gaat makkelijker. Totdat het potlood van Johan dwars door mijn gehemelte schiet. Zeer pijnlijk. Ik stort neer. Een van mijn voortanden leunt ver achterover. Waardeloos gekeept.
Compleet gestift (11-08-2015) (Themawoord: Stift)
Ik heb het niet zo op stichten. Zeker niet als het voortkomt uit ijdel geloof. Laatst had ik weer een stichtingslid aan de deur. Sinds kort heb ik een nieuwe methode ontdekt om deze ongenode gasten te verwelkomen. Ik plaats een stoel in de gang en laat het stichtingslid zijn verhaal doen. Zolang ie maar wil. Intussen drink ik een kopje koffie.
Nee, hij mag niet binnenkomen. En geen koffie drinken. Eerst een goed verhaal vertellen. Voor wat hoort wat. “Hallo, ik ben van Stichting STIFT”. Dat werkt bij mij niet. Het valt me op dat het stichtingslid op blote voeten is. Toch geen heilige boon? “STIFT staat voor Stil Thuis Integer Familiair Theosoferen”. Of hij mag vangen? Compleet gestift.
Komkommersoep (13-08-2015)
Er springt een komkommer door mijn tuin. Ja echt. Op hele kleine dunne pootjes. Hij draagt een klein zwembroekje en een petje. Ja, ik zie het goed. Onmiddellijk bel ik de correspondent van het plaatselijke leugenaartje. Dit is nieuws. Een primeur.
“Denkt u nu echt dat ik bij u langskom om een stukje te schrijven? Ik heb wel wat beters te doen. Kunt u het niet even fotograferen, of liever nog filmen? Zend het naar de redactie en dan bekijken we vrijdag of het meekan in de volgende uitgave van onze weekkrant. U heeft het echt gezien, toch?”
Te moeilijk allemaal. Ik overweeg heel even nog You Tube. Maar mijn mediahonger wint het van mijn publicatiedwang. Vandaag eten we komkommersoep.
Mondfiat (18-08-2015) (Themawoord: Konvooi)
Nog nooit was een volksverhuizing zo bizar verlopen. Hier werd geschiedenis geschreven. Germanen, Hunnen, Kelten, Slaven, ze vallen erbij in het niet. Qua methodiek en aanvalsdrift ongekend.
Waar kwamen ze nu precies vandaan? De Konvooien. Dat ze voois handelden drong al snel door in Europa. Het ontleende de Konvooien zelfs hun naam. Ze kwamen te land, te water en uit de lucht. Geen enkele muur en grens hield hen tegen.
Te paard, te kameel, te adelaar, te walvis. Niet het minste transport luidde hun aankomst en verovering in. Ook de aanvalswapens waren navenant. Ze smeten luidruchtig, vlijmscherp en brutaal met woorden. Ongehoord.
De Konvooi werd een begrip. Door zijn heldhaftigheid en zijn moed. Mondfiat veroverde hij de WERELD in hoofdletters.
Wees creatief (19-08-2015)
Geen papa en geen mama meer. Dan ben je wees. En als je wees bent dan valt dat zwaar. Ik heb er lang moeite mee gehad. Geen papa en geen mama hebben op jonge leeftijd is geen sinecure. Gelukkig ben ik goed opgevangen. Troost vond ik in het schrijven. Al op jonge leeftijd. Mijn favoriete woord is creatief. In de creatie van al het schrijven nam het schrijven een loopje met mij. Zo maakte ik mijn eigen paps en mams. Ik maakte er iets moois van in mijn famtasie. Ze gingen stiekem een eigen leven leiden. Nu bieden zij mij troost. Ieder jaar vier ik hun verjaardag. Gelukkig zijn ze op dezelfde dag jarig. Dan vergeet ik ze niet makkelijk.
Kudde vanilleyoghurt (19-08-2015) (Themawoord: Konvooi)
Als een kudde trekken ze door de woestijn. De woestijn van Priscilla. Met pakken yoghurt. Vanilleyoghurt. Kamelen hebben ze niet kunnen vinden. Dus gebruiken ze een bus. Een bus gespoten in de kleur vanille. Ze zijn gelukkig. Gelukkig op zijn Abba’s. Pril Zweeds geluk. Het geluk heet Konvooi. Konvoois geluk. Voois. Konvoois. Ze bedrijven de liefde op de bus. Groteske paringsdansen. Tegen een decor van roze lucht. In blauwe wolken. Dansen in regens van liefde. Gewoon omdat het bestaat. De liefde, de vrijheid. Niet iedereen weet het te waarderen. Noch man, noch vrouw. Gewoon mensen onder elkaar. Dat het nog bestaat? Daar trekt het door de woestijn. Een konvooi vol liefde. Als een kudde vanilleyoghurt. Geil en geel. Abba voorop!
Verplicht stukje (21-08-2015)
Met 120 woorden schilder ik mijn stukje. Met kleine en grote woorden veeg ik het witte kader dicht. Verplicht gebruik ik de hele pot woorden. Kleurrijk, met verve. Ik overweeg nog wat structuur aan te brengen, maar kan helaas geen ruwe borstel vinden. Met kwast voor de randen en hoekjes en een zachte roller voor het grote vlak, vul ik de witte wand. Niks geen writersblock. Een blokkwast heb ik nog overwogen. Maar daarmee reik ik alleen maar naar het plafond. Reikhalzend is dat slecht voor mijn nek. Het duurt allemaal langer dan ik dacht. En ik had het hok van te voren nog zo goed geschuurd en afgewassen. Met schuurpapier en St Marc, want de letters moeten wel blinken.
Taakstraf aan het strand (24-08-2015) (Themawoord: Meeuw)
Met kleine schepjes lopen ze over het strand. De taakstraf die ze hadden gekregen was nog niet zo verkeerd. Een strand schoonmaken in de blakende zon was beter dan garenrolletjes opdraaien in een donker hol.
“Als jij nu de zeezijde doet, doe ik de strandzijde.”
“Ja, en dan draaien we telkens na 100 meter om.”
Zo gezegd, zo gedaan. De broertjes Meeuw vulden elkaar naadloos aan. Totdat ze een grote bult op het strand zagen. Die lag precies in het midden. Twee grote voeten staken uit de bult en een rietje.
“Daar begin ik niet aan!”
“Ik ook niet””
Ze legden hun oor nog even te luister boven het rietje en trokken het vervolgens los.
Heel even bewogen de voeten.
Geverfde vogel (25-08-2015) (Themawoord: Meeuw)
Charadriiformes Is een Griekse meeuw met een wat lange naam. Door zijn gevleugelde vrienden wordt ie meestal Grard genoemd. Ook geen makkelijke naam, maar in ieder geval korter. Het bekt ietsje beter. Wel zo makkelijk bij het elkaar roepen in de lucht.
Grard is een mantelmeeuw die de boel graag op stelten zet. Hij woont nog niet zo lang in Nederland. Hij is Griekenland ontvlucht op zoek naar werk. In Hellas was hij zijn baan kwijtgeraakt. Als komiek stuurde hij een open sollicitatie naar pretpark de Efteling.
Een goede zet. Grard kon gelijk beginnen. In het hoogseizoen is er altijd wel werk bij de Efteling. Hij mocht invallen als gekleurde duif. De kleur mocht ie zelf kiezen. Grard koos roze.
Coup de foudre (26-08-2015)
Zijn ene pootje is langer dan het andere. Om maar met de clou in huis te vallen. Het zal je maar overkomen. Als rare vogel, als meeuw. Dood onder de tafel geschoven te worden. Na gedane zaken. Je wenst het je ergste vijand nog niet toe. Maar ja, de liefde zorgt vaak voor storm. In het hart en in de lucht. Zeker bij gedeelde liefde. Jaloezie en afgunst strijden dan met luchtbuks en zwaard. Er vallen slachtoffers. Vooral indien er moeders in het spel zijn. Dat er nog mensen zijn die hun dochter Elektra durven noemen. En zo is deze mooie meeuw ook aan haar einde gekomen. Met een ‘coup de foudre’ op haar grote teen. Haar ene pootje langer.
Geeuwen (28-08-2015) (Themawoord: Meeuw)
De geleerden zijn het er eindelijk over eens. De meeuw luisterde oorspronkelijk naar de naam ‘geeuw’. Hoe dat zo kan? De verklaring is heel eenvoudig. Toen de Vikingen lang geleden over de grote wateren voeren spotten zij een vreemde vogel hoog op de mast. Omdat deze voortdurend vreselijk zat te gapen noemden ze hem ‘Geeuw’. Totdat het beestje ineens lucht kreeg van een lekker hapje op de boot. Wat het precies was is niet doorgegeven in de overlevering. Waarschijnlijk iets wat op gebakken aardappel leek. “Mmmm…”, kon de vogel alleen nog uitbrengen, dwars door zijn geeuw heen. Sindsdien noemden de Vikingen de vreemde vogel ‘Meeuw’. Totdat ze erachter kwamen dat hij niet alleen was. Aldus werd het aangepast naar ‘Meeuwen’.
Oranje boven! (29-08-2015)
Daar sta ik dan, midden in de supermarkt. Voor deze speciale dag maak ik een uitzondering, ik doe boodschappen bij de Jumbo. Bij de kassa besluit ik ook mee te doen aan de Lotto. Ik draag voor de gelegenheid een wit pak met zwarte riem en Nikes uiteraard. Nou ja, dragen. De schoenen draag ik letterlijk in mijn hand. Voorzichtig. Ik zou me zo kunnen prikken aan de spikes, of mijn elleboog blesseren. De vloer in de supermarkt is blauw. Het went nooit. Elf meiden rennen gillend voorbij. In oranje shirts en plooirokjes. Een groot blond raspaard sprint er achteraan. En zie ik nu ook een gele trui voorbij komen? Ze lachen allemaal triomfantelijk. En ik besluit mee te doen.
Pergola (31-08-2015) (Themawoord: Pergola)
In dit land wil ik geboren worden.
Nakend in de zon met flanellen luiers
Deftig, trots
Papa en mama om mij heen
In dit land wil ik geboren worden
Noch bekend bij Monopolie
Noch bij Risk
Een toverland
Doordacht en vol met grondstoffen
Geen heerser op de troon
Voorspelbaar maar toch niet saai
Met uitdagingen achter de wolken
In dit land wil ik geboren worden
Guirlandes om het grenen hout
Rozen slingerend tot in de hemel
En altijd wat te eten
Zonder dorst
Dak boven het hoofd
En Stokke als vervoersmiddel
Door de boxen alleen K3
Goh wat zou ik dan gelukkig zijn
Niets te wensen over
Zo af en toe wat natte dromen
In Pergola zou ik gelukkig zijn
