Het is vijfendertig graden Celsius. Een temperatuur die zelden gemeten wordt in ons doorgaans koude kikkerlandje. Maar de actualiteit liegt niet. De pers meet er breed over uit. Samen met een meed voeren ze samen riooljournalistiek uit. Het riool staat droog. En dat baart pas echt zorgen. Geen nieuws is goed nieuws zou men denken. Maar daarover laat de kritische Nederlander zich niet onbetuigd.
Ik wil nieuws en wel nu. Maakt me niet uit hoe. Mijn hoofd heeft dringend behoefte aan voeding. Ook al is het vakantie. Ik mis de zoete oorlog en de Kamerdebatten. Ik mis de voorspellingen in de toekomst. De waarheidsbevinding van belangrijke zaken. De zoektocht naar verdwenen lichamen. De overvallen op juweliers, de tevergeefse pogingen het koningshuis omver te gooien. Het buitenland helpt ook niet echt mee. Ook daaruit sijpelt nauwelijks nieuws naar binnen.
Het lijkt wel of de hele wereld bouwvak heeft. Alsof het overal 35 graden Celsius is. De wereld zich verplaatst als een koude kikker. Iets wat in ons zonnestelsel niet zo vreemd is. Ik besluit van ellende maar naar de supermarkt te gaan. Die van mij heeft aangepaste openingstijden. In verband met vakantie alleen geopend tussen 12:00 en 13:00 uur. Dat wordt dringen. Ik laat me echter niet foppen. Noch door de bouwvakvakantie noch door pers en meed.
Ik lig nu al de hele ochtend voor de supermarkt in mijn slaapzak. Thermo uiteraard. Mijn ballen verdragen geen buitentemperatuur boven de 25 graden. Ik wil het eerste zijn. Vorige week waren ze immers uitverkocht. De komkommers. Dat overkomt mij geen tweede keer. Komkommersla. De enige remedie tegen al te veel hitte in de lucht en kou in de media.
