Ik houd het al bijna mijn leven lang vast. Mijn dagboek. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Sinds ik kan schrijven. Het wil maar niet loslaten en lijkt me continu te achtervolgen. Kan ook niet anders. Ik doe namelijk verschrikkelijk mijn best om het te vullen. En ik geef het onmiddellijk toe, niet altijd met de leukste verhalen. Integendeel. Ik noem mijn dagboek niet voor niets 'treurwel'. Niemand heeft de sleutel tot dit stuk verdriet. Angstvallig houd ik treurwel altijd onder mijn kleren verborgen, dicht op mijn huid. Niemand anders mag het lezen. Ik moet er niet aan denken.
Zojuist heb ik speciaal voor mijn dagboek een heel bijzondere toer uitgehaald. Zo nu en dan vind ik het nodig om het wat lucht te geven. Ik neem mijn boek dan mee naar buiten. De frisse lucht in. Dit keer naar het bos. Bij de grote bosvijver hebben we samen een plons genomen. Een plons? Kan dat dan met een boek? Hoe zit het dan met de inkt? Vloeit die dan niet weg? Nee. De inkt die ik gebruik is watervast en loopt niet weg. Dat geldt ook voor al de woorden die ik gebruik. Voor eeuwig staan ze in mijn dagboek opgetekend. De inkt die ik gebruik kan ook tegen vuur. Mijn inkt is water- en vuurvast. Een hele geruststelling. Kan ook niet anders met al die droeve en verhitte situaties waarin ik steeds verzeild raak. En even voor de duidelijkheid. Ze overkomen mij, de situaties, ik zoek ze niet op.
Zeiknat kruip ik na een half uur samen met mijn boek de vijver uit. De plons heeft mij een bijzonder inzicht ingegeven. Als natte wolf in schaapskleren begrijp ik ineens waarom het me vaak niet lukt om mezelf op het droge te krijgen. Eureka. Als ik ze nu eens afwerp, die natte kleren? En als blote wolf door het leven ga. Zou dat helpen? Ik vertrouw het toe aan mijn dagboek. En het geeft zoals gewoonlijk, geen antwoord. Treurwel houdt niet van moeilijke vragen en zeker niet van oplossingen. Immers, dan houdt onmiddellijk zijn bestaansrecht op. Is dat ook wat ik wil? Nee. Me spiegelen aan bosvijvers en aan dagboeken? Nee. En daarom zeg ik bij deze gedag aan mijn dagboek. Dag boek. Blanco pagina's beheersen voort mijn leven. Ik pluk de dag.
