Sinds kort ben ik weer wat meer geïnteresseerd in voetbal. Hoe dat zo komt? Twee redenen. Een, mijn kleine neefje is fan van Barcelona en twee, de introductie van steeds meer technische mogelijkheden binnen het voetbal. Vroeger kon Ajax mij nog bekoren, maar sinds Johan er niet meer is, is het voetbal in Nederland saai en slecht geworden. Het is wachten op een nieuwe Johan. Mijn neefje misschien. Hij heeft in ieder geval genoeg aspiraties. En ik de inspiratie. Om over voetbal te schrijven. Daarom nog maar eens een echte voetbalcolumn in een rubriek die op sterven na dood is.
En ja, waar draait het nu om bij voetbal? Juist ja de voetbal. Die moet erin. En het liefst heel vaak. Dat maakt de supporters, trainers, coaches, journalisten, profs, amateurs en last but not least, de voetballers gelukkig. Zeker degene die scoort. Wie ben ik vergeten? Juist ja, de scheidsrechter. Bewust? Nee, niet helemaal. Hij is soms, samen met zijn maten de advocaat van de duivel. In sommige gevallen, incidenteel, samen met de bookmakers, want die was ik ook nog even vergeten. Niets beïnvloedt meer het spel, heeft meer macht, dan de scheidsrechter. Want als iedereen gelijk heeft kan hij dat gelijk evengoed nog betwisten, in een momentopname. Hij ziet niet wat duizend anderen ziet. En hij komt er mee weg. Meestal. Nee, altijd.
Hoe lossen we dat voor eens en altijd goed op? Heel simpel. Met techniek. Ook het voetbal verdient een big brother who is watching. Fout, fout, fout. Dat gaan we nu eens niet doen. Die big brother is al in ons dagelijks leven alom aanwezig. Dat hij zich nu eens niet bemoeit met brood en spelen, alsjeblieft. Let go, let go.
Nee, er is maar een die wat mij betreft aanspraak maakt op waarheid en gelijk. En dat is de voetbal zelf. Laat nu de huidige techniek toevallig de mogelijkheid bieden om dit te bewerkstelligen. En wel heel eenvoudig. We planten in de voetbal een chip. Een chip die kan praten. Is er al toch? De voetbal bepaalt dan met behulp van de chip of hij gescoord heeft. Juist ja, of de voetbal de doellijn gepasseerd heeft. Het enige wat bij twijfel dan nog even moet gebeuren is luisteren. Eenvoudigweg luisteren naar de voetbal. En wie doet dan? De scheidsrechter en de beide coaches. Gedrieën treden ze toe tot de innercircle van het veld en beluisteren de bal. Want de voetbal, die heeft altijd gelijk. Was het een doelpunt? Ja, fluistert de voetbal, in drie paar oren. Doelpunt toegekend. En nee, even for the record, dit is geen verslag uit het laatste Harrie Potter boek en heeft niets te maken met bezemvoetbal.
Als die voetbal nu eens snel komt, met ingebouwde chip, dan ga ik weer kijken naar voetbal. Beloofd is beloofd. De ballen moeten er gewoon weer in. Wat maken ze me nou? Leve brood en spelen. In alle opzichten.
