Vandaag maak ik me mooi en geef mezelf een grote beurt. Ik douchte me met speciaal geparfumeerde showergel en dure shampoo. Knip in de weg zittende wenkbrauw- en neusharen voor de badkamerspiegel. Oksel- en borstharen scheer ik zorgvuldig weg en ik kuis ook mijn kruis. Niet dat iemand het zal zien, maar het gaat om het idee. En niet te vergeten het zelfbeeld. Ik doe een geurtje op en mijn mooiste kleren aan. Het liefst doe ik eigenlijk geen kleren aan. Zodat iedereen mijn goddelijk lijf kan zien. Maar dat is not done.
Mijn lief wacht me al op. Ook zij ziet er fantastisch uit. Om door een ringetje te halen. Die ring heeft ze ook bij. Ze is jongleur. Jongleuze eigenlijk of jongless, jonglin, jongling? Zeventien lentes jong. Een mooi meisje van duizend weken. Zo heb ik ze het liefst. Alleen jammer dat ze niet zo jong blijven. Ik kan het weten. Thuis heb ik namelijk een veel oudere versie zitten. Wel lief, maar niet meer zo strak. Ik doe het er mee. Gaat prima zo. Soms een beetje traag. Maar je hoort mij niet klagen.
Ze begroet me wat koeltjes en ik vraag of ze al lang op me staat te wachten. Een half uur. Waarom ze niet alvast naar binnen is gegaan? Plankenkoorts. Ja, best lastig in een circus met een houten piste. Ik krijg complimenten over mijn uiterlijk. Kleurrijk vandaag. Ik heb speciaal voor de gelegenheid mijn beste en tevens langste schoenen aangedaan. Een gestreken geblokte broek en bijpassend jasje. Een megagrote strik, een plastic roos met waterpomp. En niet te vergeten, een nieuwe neus. Een rode blinkende. Uiteraard. Ik draag ook een oranje pruik en een klein bolhoedje. Ja, ja, ook ik ben door een ringetje te halen. Net als de mooie leeuwen die ik hard hoor brullen.
En toch klopt er iets niet. Ik merk het aan de reactie van mijn lief. Ze streelt over mijn wang met een van haar fluwelen handen. Heerlijk, het voelt lekker glad en zacht. Ja, maar dat kan toch niet. Waar is in hemelsnaam mijn baard gebleven? Haar houvast is weg. Er valt nu niets meer te jongleren. Teleurgesteld laat ze mij dat weten. En hoe. Haar gedrag in de piste is ineens een stuk minder vriendelijk. Ik voel een einde nader komen. Niet zo vreemd ook. Nu ik mijn grijpbaard kwijt ben is ook de enige houvast verdwenen. Haar houvast. Jammer. Nimmer zal ik nog mijn baard knippen.
