120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.
Poederneus (02-03-2018) (Themawoord: Poeder)
Witte neusvleugels steken in de lucht. Net als zijn handen. Een heel klein stroompje bloed drupt uit zijn neus. Suf staart hij voor zich uit. Wezenloos. Een klein flesje wordt onder zijn neus gehouden. De ether schiet linea recta naar de hersenen. Zijn ogen springen wijd open en de pupillen tollen even.
De man die voor hem staat laat zijn handen zakken. Even slaat hij de twee handen tegen elkaar en wrijft daarna nerveus met zijn linkerhand onder zijn neus. Het bloed is gestelpt. Een klein dotje wat hangt uit zijn neusgat. Een slokje water met een rietje nog en dan is het wachten op de bel. Hij is er weer klaar voor. De begeleiding stapt snel uit de ring.
Roekie (08-03-2018) (Themawoord: Rook)
Mijn Roekie is een echte rookie. Hij schuift nog wat onwennig over zijn stok heen en weer. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er zelf een beetje de zenuwen van krijg. Hoe moet dat dan voor mijn lieve Roekie zijn? Zou hij wellicht schrik hebben voor het inktvisgeraamte dat open en bloot en vreselijk wit aan de ene kant van zijn stok tussen de spijlen van zijn kooitje hangt? Of voelt ie zich misschien bedreigt door de kleine jinglebells die aan de andere kant van de stok hangen? Volgens de verkoper is het plaatsen van muziekinstrumenten juist een goed idee voor de vogel die ik in mijn kooi gevangen houd. Roekie blijft maar schuiven of maakt ie nu een salto?
Wie rook? (11-03-2018) (Themawoord: Rook)
Een goede vraag. In de bank kijk in naast me. Mijn vader niet. Aan de andere kant mijn moeder. Ook niet. Maar wie rook er dan wel? Voorzichtig draai ik me om. Eigenlijk mag ik dat niet, want het is onbeleefd. Onzin. Hoe vaak ik mij in de toekomst nog zou omdraaien, dat wil niemand weten. Soms van walging en soms om iets niet te hoeven zien.
Maar ik weet nog steeds niet wie er rookt? Roken in de kerk is zwaar verboden. Dat zie je niemand dan ook doen. Ja een keer heb ik mijn broer zien roken. Uit zijn oren. Werkelijkwaar. Diep in elkaar gedoken rook hij een stickie. Goede weed. Beter dan die wierook. En betere kwaliteit.
Walternatief (12-03-2018) (Themawoord: Alternatief)
Walter is geboren in een bakje met stro. Zonder os en ezel, ijzig koud. Maria zijn mama, zag niet naar hem om en pa had alleen maar oog voor houtbewerking. Nou, dan ben je in de aap gelogeerd, toch?
Van bozigheid ontwikkelde Walter zich als een vechter. Eerst een bakjesstrovechter en daarna een straatvechter. Hij werd opgemerkt vanwege zijn kwaliteiten. Het maakte Walter verlegen. Dat had ie nog nooit meegemaakt. Aandacht.
Altijd gevochten tegen spoken, mocht hij nu de ring in. Handschoenen aan en rossen maar. Walter mepte erop los. Zijn tegenstander deed heel gewichtig. Maar het mocht niet baten. Walter’s gewicht gaf de doorslag.
Oer sloeg hij toe. Zijn tegenstander liet hem geen walternatief. Walter sloeg zijn geboorte dood.
Alternatief breien (14-03-3018) (Themawoord: Alternatief)
Degeitenwollensokkenbreierbreideeroplosdatheteenlievelustwaszobezetenwashijvanhetbreiendathijwerkelijkwaarallesaanelkaarbreidezijngedachtenzijnwoordenzijnzinnenjazelfszijnbreinaaldenbreidehijmetzijnbreiwerkenmeezoergdatzevoorgoedinhetbreiwerkwarenopgenomenzoalsbijvoorbeelddetruidiehijhetlaatstgebreidhaddaarstakendebreistokkennoggewoondwarsinterhoogtevanzijnbuikhetleekweleensumoworstelaarvanbovengezienjekentzeweldiedikkechinezenofjapannersmetzo’nknotjeophunnhoofdwaardantweestokkendoorheenstekendienaarikmeheblatenvertellensomsookdienenalseetgereedschapbahhetblijvenviezemensendieoosterlingenzonderteoordelenofveroordelenuiteraardwantvoorjehetweethebjezo’nsumoworstelaarkwaadgemaaktenkomthijachterjeaanmetzo’nverschrikkelijkgrootzwaardverbazingwekkendhoesnelzedaarmeezijnmitshundunnenbeentjeshetvadsigelijfkunnendragenenbijbenenmeestallooptzo’nbuikachterdebenenaanineenmiserabeltempodatjedenktalsikhinkeldanweethijmijnognieteensintehalenjazo’nbreiwonderkanechtweleenloopjemetjenemenzekeralsjedebreinaaldenhebtkwijtgemaaktwantnevernooitwillenzehunbreiwerkuittrekkendaarvoorzijngeitenwollensokkenbreiersveelteluihetenigevervelendeaanditsoortmannetjesisdatzenooiteeneindewetentebreienzeblijvenmaareindeloosaanjeklevengelijkeenzwaandatzeooknooitmoewordenvanzichzelfbegrijpiknietspraakwatervallenzijnernietsbijvergelekenjekentzewelvandiesumoworstelaardikkevrouwendiebijdekassastaanofdiejezichtontnemenenruimteinhetzwembadalszegezamenlijkvoorjezwemmenenmaarouwehoerenverzuipenwiljezehetliefstmaarprobeerdatmaareenszo’nspraakwatervalkomtaltijdbovendrijvenhoehardjezeookonderduwtneeeeneindebreienaaneengeitenwollensokkenbreieriseenramphetiseenkwestievanloslatenikweethetmaarhethoudzohardnekkigstanddateenwintersjaalvanvijfmetererzelfsgeenraadmeeweetikwelikhebheteindelijkgevondeneenschaarenikkniphemnudoorengaopzoeknaarafsluitendehonderdenachtienwoor en daar gaat ie dan u begrijpt natuurlijk lezer dat het even duurt voordat ik ontwend ben aan het vast schrijven geef me dan ook even de tijd ook kost het weer moeite om leestekens op de juiste plaats te zetten laat staan de juiste spelling te hanteren. Daar komt nog bij dat ik lijd aan een zwaar gebrek aan zelfvertrouwen. Zo ernstig dat ik mezelf niet eens vertrouw in mijn zelfvertrouwen. Een stap in de goede richting denkt u nu lezer bij dat laatste. Wel blijven opletten hoor. straks mist u nog de clou. Nee niet de kluwen. Die heb ik inmiddels voor u ontwart nietwaar. Niet waar of nietwaar, waar niet. Ik erger me nog een groen boekje.
Had ik maar een strippenkaart (14-03-2018) (Geen themawoord)
De bus stopt bij halte Naarderbos. Er stapt een man in met een deftige hoed en serieuze blik. Dat is er een, zeker weten. Een controlleur. Ik haal ze er altijd zo uit. De man koopt geen kaartje. Geeft slechts een kleine klik aan de buschauffeur. Zie je wel, ze kennen elkaar. Hoe los ik dit op?
Ik ga in ieder geval meer achter in de bus staan. Gelukkig is de bus vol. De volgende halte is echter buiten het dorp. De Naarderdreef laat nog zeker tien minuten op zich wachten. Had ik maar een strippenkaart. Nu zal die deftige meneer mij waarschijnlijk helemaal uitkleden. Ik moet er niet aan denken. Gekleed de bus in en bloot er weer uit.
Loeder (16-03-2018) (Moffelwoord: Loeder)
Mijn loeder ligt op de bank en wordt onderworpen aan een stevig interview. Degene die de vragen stelt is onlangs afgestudeerd. Ach joch, allang geen Aio meer. Hij viel met de neus in de boter en kon de praktijk zo overnemen. Praktijk van wie? En hoe zit het dan met zijn ervaring? Is die ook over te nemen? We gaan het meemaken.
Loeder hoest. Na een ademloze stilte is dit een dankbaar signaal in de lucht. De psych hapt zuurstof. Hoe is het mogelijk dat zij hoest na zo’n existentiele vraag die lang onbeantwoord blijft. Het heeft dan ook geen enkele zin om verder te vragen.
“Heeft u zin in zin, meneer de psychiater?” vraagt mijn loeder.
“Vandaag niet mevrouw.”
Gotspe (18-03-2018) (Moffelwoord: Gotspe)
Soms wil ik nog wel eens een gokje wagen. Dan pak ik mijn weegschaal uit de keukenkast en pluk links en rechts wat woorden uit de lucht. Zware woorden en lichte woorden. Woorden van zware zinnen en woorden van lichte zinnen.
Ik weeg de woorden op mijn gouden weegschaal. Waagschaal moet ik eigenlijk zeggen. Want ben nu eens eerlijk, wie verzint dat nu, een weegschaal van goud? Die wordt toch meteen gestolen? Om zilveren woorden op te wegen wellicht?
Zwaarwegend overdenk ik welke woorden ik nu eigenlijk het liefste weeg. Dat zijn dan toch wel de werkwoorden. Omdat ze zo goed hun best doen. Want wat kun je anders doen dan je best? Wat te denken van een gotspe? Mogelijk.
Bondigoux (19-03-2018) (Themawoord: Bondig)
Ik zal het kort en bondig houden. Ik heb het hier immers over Bondigoux. Zwaar getroffen in de Middeleeuwen, in zwarte tijden. Een klein dorpje in Occitanie.
Amper 500 inwoners telt het dorpje nog, dat ooit floreerde. Toe er nog katharen rondliepen hielden ze stand tegen de Spaanse inquisitie, met wel 1500 katharen.
Maar helaas moesten ze uiteindelijk het onderspit delven. Alleen maar het onderspit, want graven hoefden ze niet. Opgeknoopt, kort en bondig aan alle bomen die er in de buurt voorhanden waren en hoog genoeg.
Aan bloedbaden deden ze niet meer. Dat zorgde maar voor een vieze boel. Nee, de Spanjolen wisten wel raad met hun democraten avant le lettre. Wat kwam uit Bondigoux was gewoonweg niet goe.
Oester (19-03-2018) (Moffelwoord: Oester)
Ik koester mijn oester. Een parel is het uit de Noordzee. Ik houd het graag dicht bij huis. Hij ligt gewoon op mijn nachtkastje en iedere avond kus ik hem. Soms stinkt mijn oester een beetje, maar ach, dat gaat altijd zo weer voorbij. Mijn neusvleugels zijn er aan gewend.
Met wax wrijf ik soms mijn parel op. Daarvan gaat ie dan blinken. En in de blink zie ik dan mijn gezicht. Dat staat in de avond altijd op lachen. Gelukkig maar. Huilen in een parel daar lusten oesters geen pap van.
Ik koester mijn oester telkens weer opnieuw. Gewoon omdat ie dat verdient. En ooit, ooit als ik hem verkoop dan zal hij mij ook gelukkig maken, denk ik.
Schouwspel (20-03-2018) (Moffelwoord: Schouwspel)
Boven de kachel op de schoorsteen zie ik een heel klein mannetje huppelen. Nou ja, huppelen, het ziet er niet echt blij uit. Hij grijpt tijdens het huppelen voortdurend naar zijn voeten. Die zijn groot. Ze lijken wel in brand te staan. Telkens als hij een voet weet aan te raken houdt ie daarna snel zijn hand voor de mond en blaast op zijn vingers. De rook komt er vanaf.
Het mannetje draagt een rare muts met drie punten die alle kanten opsteken. Aan de uiteinden zitten kleine belletjes. Het maakt best veel herrie. Het mannetje rent nu wel heel hard op en neer over de schoorsteenmantel. Ik word er een beetje duizelig van. Heetgebakerd danst hij nu de horlepiep.
Rare kwibus (21-03-2018) (Moffelwoord: Kwibus)
Het is zes uur in de ochtend en de zon schijnt niet. Het is piķkedonker. Alsof iemand het licht heeft uitgedaan. Je kent dat wel. Via zo’n touwtje boven het bed in een slaapkamer met gesloten verduisterde gordijnen.
Daar is de bus. Ik hoor het aan de deuren die zuigend open slaan. En ik ruik het aan zijn diesel. Waarvan ik nooit weet of ik het nu wel of lekker vind ruiken. Vandaag wel.
Er zit helemaal niemand in de bus. Ook geen chauffeur. Zou dit een zelfrijdende bus zijn? Een robotbus? Een rare kwibus? Vast. Totdat de chauffeur ineens opspringt vanachter uit de bus. Hoe kan dat nu? Hij ziet er wat slaperig uit. Net als ik in dromenland.
Bondig zondig (22-03-2018) (Themawoord: Bondig)
Vloeken mag niet en zeker niet in de kerk, een huis vol heilige boontjes. Maar ergens klopt dat niet. Er zijn namelijk kerken waar dat wel mag. In mijn eigen kerk bijvoorbeeld, mijn huis, het is me heilig. Het is niet altijd heilig geweest. Er is zo nu en dan behoorlijk wat gevloekt. De lieve heer die boven de deur hing viel bijna van zijn kruis.
Het was gelukkig wel kort en hevig. Kleine woorden die hard klonken. Het gif spoot eruit. De ogen, die streng boven de opgetrokken neus, kwaad de ruimte inkeken versterkten het gif. Het staat nog altijd in mijn geheugen gegrift. Af en toe komt het nog boven. Bondig zondig denk ik dan, what the fuck.
Speerpunt (22-03-2018) (Moffelwoord: Speerpunt)
De doktoren buigen zich over de patiënt. Of er nog eer te behalen valt? Dat zie je de beiden heren denken. Persoonlijke eer of wetenschapeer? Er ligt een uitdaging.
Boven hun mondkapjes zoeken de ogen contact. Eerst met de patiënt, die het einde nabij is. Als blikken konden doden. Het ziet er kwaad uit, priemende ogen boven een mondkap. De narcose hapert.
De patiënt hoort de heren doktoren zachtjes met elkaar praten. Ze bespreken een verdict, dat mag duidelijk zijn en wat ze vanavond zullen eten. Boerenkool met worst. Getsie.
Dan kijken de doktoren elkaar nog een keer aan. Ze willen er geen issue van maken en besluiten niet langer te wachten. Slaap zacht, lijken ze te zeggen.
Nee, wacht!
Slingers (23-03-2018) (Moffelwoord: Slingers)
Twee jonge apen hollen door de kamer. Ze hebben hun verjaardag in de bol. Ze zijn helemaal gek gemaakt. Al vanaf begin van de week zijn ze op de hoogte gesteld van dit aankomend feit. Het moet gevierd. Dat zullen de ouders weten.
Cadeautjes boeit de apen niet. Je kunt ze net zo goed een banaan voorhouden. Zelfs taart kunnen ze missen. Slagroom zoenen, spekhappen, appel uit een emmer scheppen met hun mond, geblinddoekt, het hoeft niet voor de apen. Wat dan wel?
Ballonnen, confetti, harde muziek, Liefst Slayer of Frans Bower. Het moet feesten, bruisen. Alcohol moet vloeien en vrouwen, wilde vrouwen moeten er op tafel dansen. Maar het belangrijkste van al. Zelf de slingers ophangen. Als jarige slingerapen.
Am Bach (23-03-2018) (Moffelwoord: Bach)
Ich sitze am Bach mit Am Bach. Sie ist toll und liebt Musik. Wie ich. Wir lieben Bach. Sie ist kuhl an unsere Füsse. Am hat süsses Essen mit genommen. Ich nur Bach. Ich kann nicht ohne Bach. Und Am weisst das. Am Bach ist die tollste Frau die ich im Wald gefunden habe. Sie trägt schöne Kleider. Ganz im Rot. Immer. Ich nenne sie oft Roten Bach.
Am ist schon 79 Jahre alt, aber sieht guht aus. Wie ein junges Mädchen. Ich liebe sie noch immer. Auch wenn sie uhralt ist. Uhralt Bach. Wie die Musik. Mit unseren Füssen im Bach und unseren Ohren. Largo und lentissimo. Ich gib sie eine schöne Kuss. Am Bach liebt mir auch. Glücklich.
Parenclub (25-03-2018) (Moffelwoord: Parenclub)
Leuk zo’n gezellig avondje stappen met stelletjes. Hele clubs zijn er rond omheen georganiseerd. Vooral leden van de golfclub nemen deel. Want die doen veel met paren. Het is me af en toe een stelletje.
Open en bloot in een groene wei zwaaien ze lenig met de stok. Proberen hun ballen in een gaatje te krijgen. Dat is best moeilijk. Zeker als de bal in de plas ligt. Beurt voorbij.
Het lijkt een beetje op flodderen. Zo bloot in de wei. Weggemoffeld achter het tennisbaanraster dromen van blote meisjes. Nou ja, tennissen? Eerder slaan ze op de ballen. Tetsen eigenlijk, slaan kun je het niet noemen. Het liefst geven ze er een klap op. Op die eikel bij het hek.
Hartvlees (26-03-2018) (Themawoord: Hart)
Eet je hart uit. Dat zullen veel Engelsen op dit moment doen. Brrrr… exit. Nooit leuk om buitengesloten worden. Zeker als je op een eiland woont. Uitgesloten. De slagers vieren hoogtij. Het stormt rond de hele kustlijn. Ook rond die van het whiskey-eiland. Zeedronken worden ze ervan. Noordzeedronken.
Het doet pijn ongelooflijk veel pijn. Ik kan alleen maar denken aan Robbie. Als Rock DJ. Robbie Williams, crooner look-a-like en Elvis before the letter. Uit de video-clip, waar hij zichzelf uitkleed tot op het bot. Aan stukken gescheurd op muziek.
Wie verzint het? De Engelsen. Brrrr… exit. Een lichaamsdeel wordt echter vergeten tijdens de opzwepende muziek. Het hart. Een kloppend orgaan, dat kun je toch niet missen? Orgaanvlees, hartvlees doet zeer.
Troostengel (26-03-2018) (Moffelwoord: Troostengel)
Ik scheer me in bad zoals een cowboy doet. In zo’n grote houten ton. Ik rook een dikke sigaar en houd natuurlijk mijn hoed op. Die zit als het ware vast gekit aan mijn hoofd. Hij gaat nooit af. Een beetje cowboy geeft zich niet gauw bloot.
Eigenlijk zit ie vast gekid. Het is zijn kleine baby. Meestal bruin en zacht van leer. Het beschut het hoofd tegen regen en uitval. Dat laatste in geval van rijzende ouderdom. Haren vallen zo niet snel uit.
Het laatste dat een cowboy wil is haaruitval. Ooit een kale cowboy gezien? Ik niet. Of wacht, die ene bij Bonanza, hoe heet ie ook alweer? Echt, een cowboyhoed is de troostengel van het Wilde Westen.
Hartendief (27-03-2018) (Themawoord: Hartendief)
Een klein engeltje loopt midden in de nacht langs de grachten van Madurodam. Als een dief in de nacht. Zijn vleugels heeft ie achter op zijn rug stevig tegen elkaar gebonden. Hij wil niet herkend worden. Over zijn engelenhaar draagt ie een grote pet. Het past er allemaal maar net onder. Een kleine blonde lok langs zijn oor verraadt echter zijn identiteit. Het blijft niet onopgemerkt.
Zijn komst is voorspeld. Dus achter de ramen van de herenhuizen langs de minigrachten wordt zenuwachtig met de gordijnen geschoven. Zou de engel bij hen langskomen? Het lijkt een klein beetje Sinterklaas of de uitslag van de Postcode Loterij. Vol spanning wordt er afgewacht. De mensen willen graag hun hart geven, aan engel Hartendief.
Suikeroom (28-03-2018) (Moffelwoord: Suikeroom)
Ik heb een suikeroom en hij woont in Marokko. Hij komt alleen naar Nederland als het suikerfeest is. Dat is dus met mijn verjaardag in januari, met Carnaval, met Pasen, met Koningsdag, met Pinksteren, met de grote vakantie, met Halloween, met Kerstmis en ook nog met Oudjaarsavond.
Mijn oom is namelijk dol op suiker. Anders hadden we hem ook niet suikeroom genoemd. En wat ie dan in Marokko doet? Geen idee. Suiker verteren denk ik dan. Een beetje navelstaren misschien. Hij is namelijk een beetje lui van aard. Hoeft ook helemaal niet meer te werken. ‘Ik ga zandkorrels tellen in de woestijn!’ Dat is wat hij zei toen suikertante overleed. Het is alweer zeven jaar geleden. Wat vliegt de tijd.
Wandelstokoud (28-03-2018) (Moffelwoord: Wandelstok)
Het was nog maar net dat de zon opkwam. Met mijn wandelstok sloeg ik hem murw. Ik voelde me wandelstokoud. Hij blindeerde mijn ogen, de rotzon. Ik voelde de stralen tintelen op mijn netvlies. Waarom deed ik ook mijn ogen open? Dom, dom, dom.
Hij bleef echter plagen. Weigerde te verdwijnen. Geen wolkje aan de lucht die me ook maar wilde helpen. Hij lachte me uit. Ik voelde het aan mijn water. Gaf ie nu ook nog een knipoog? Misschien.
Met de laatste restjes licht in mijn ogen had ik de emoticons in mijn geheugen gegrift. Ik wist, ik moest ze onthouden. Heel belangrijk. En zeker de smileys. De zon die moest blijven schijnen op de een of andere manier.
Hartzwart (28-03-2018) (Themawoord: Hart)
De sombere kunstenaar roerde zijn kwast voor de negenhonderddertigste keer door de grote plastic emmer. De emmer waar voorheen mayonaise had ingezeten liep haast over. Hij kreeg het niet voor elkaar de zwarte hartverf uit de emmer te krijgen. Telkens gleed deze van zijn kwast. Hij wilde eenvoudigweg niet blijven plakken. De consistentie van de experimentele hartverf was niet goed genoeg.
Hij baalde verschrikkelijk en werd steeds somberder. Hij was nog maar kort kunstenaar. Had zich verdiept in de Modernen en in Zero, zijn favoriete stroming. De omscholing van metselaar naar kunstenaar verliep niet vlotjes. De cursus scheikunde die hij volgde bij het NCOI hielp ook niet echt. Het hartzwart stond hem nader aan de lippen. Uiteindelijk spuwde hij gal.
Nepotisme mondt uit in nemotisme (30-03-2018) (Moffelwoord: Nepotisme)
Vriendjespolitiek is niemand vreemd. In alle lagen van de bevolking komt het voor. In de beste families. Nee, u kunt zich niet verschuilen achter politiek, noch achter vrienden. Vroeg of laat komt iedereen aan de beurt.
Maar wat als je niet politiek bent en geen vrienden hebt? Maakt niet uit. Het ene bijt het andere sowieso. Sommigen vreten elkaar zelfs op. De wolf en zijn geitjes. Zware stenen in de buik. En dan dood neervallen. Het zal je overkomen?
Nee, niet de wolf. Hij neemt wat voor zijn voeten komt. In Limburg en Drenthe en de provincies ertussenin. Een echte nemotist is deze nepotist. Eerst likt met zijn tong over zijn baard en dan vreet hij je op. De bullebak.
Ansichtkaart (31-03-2018) (Moffelwoord: Ansichtkaart)
Een ansichtkaart heb ik vandaag ontvangen. Een echte. Met het aangezicht van een vreemde stad op de voorkant. De afzender ken ik niet. Dat maakt het wel een beetje spannend. Zeker als je de tekst leest. Nee, die ga ik hier niet te berde brengen. U zult het moeten doen met uw gedachte en interpretatie. Net als ik by the way.
Wel kan ik verklappen dat de stad in een zonnig oord ligt. Er staat een kerk op en een station. De plaatsnaam kan ik niet destilleren van de kaart. Die is namelijk met een dikke viltstift zwart gemaakt. Ik heb de kaart tegen het licht gehouden. Maar nee, de letters schijnen niet door. Raar hoor. Geadresseerd aan Mien. Raadselachtig.
