Columns van Harrie (April 2011)

Ruziënde eiken / Gein & Ongein / 04-04-2011

Gris mich nich. Dat ik dit moet meemaken op de eerste boomklopdag in april. Typisch een gevalletje van weersomslag. Ach, april doet wat ie wil. Niets zo vervelend als ruziënde eiken in het bos. Wat gaan ze hard tegen elkaar te keer. Ze overstemmen zelfs het geluid van het stalen ros van de zwarte ridder. Zonder zijn gehoor weet de zwarte duivel zich geen weg. En hij weet het, de witte wieven liggen op de loer. Om hem een poets te bakken. De zwarte ridder schuwt witte poetsdoeken. Daarom scheurt ie gauw verder. Hij laat zwarte wolkenrafels achter in de donkere avondmist. De eiken hebben het druk met elkaar. Hun roddels ratelen door het bos. Ze hebben het gemunt op de populaire populieren. Niets ontgaat de populieren. Zij vangen roddels in hun singels. Laat de wind maar door hun takken blazen. Wanneer de lucht gezuiverd is van zwangere geruchten houden de eiken zich eindelijk koest. De rust keert langzaam weer in het bos. Gelukkig zonder tussenkomst van witte wieven dit keer. Raakhout komt uit zijn hol gekropen en neemt een frisse duik in zijn paddenpoel. Hij maakt zich op voor de nacht. De lente hangt in de lucht. Wellicht gaat hij vanavond scoren. Mijn boomklopdag heeft mij niets nieuws gebracht. Ach ja, geen nieuws is goed nieuws. Dat geldt zeer zeker ook in het bomenrijk.


Oranjemenienietes / Gein & Ongein / 22-04-2011

Raakhout maakt het nu wel erg bont. Nerveus loopt ie door mijn bos te hupsen alsof de liefde hem op de hielen zit. Met zijn springbenen is dat een merkwaardig gezicht. De bomen kraken en zuchten er zelfs onder. Zeker als ie als een wervelwind de bomen één voor één als een blije muts omcirkelt. “Tiralalala tiralalalie”, kwaakt Raakhout met diepe bariton. Wat is er toch met mijn maffe paddo aan de hand? Zijn buik is helemaal oranje geschilderd. Raakhout is toch niet door de menie heen gegleden? Of wacht, ik snap het al. Ook Raakhout is aangestoken door oranjemenienietes. Daar hebben er wel meer last van hier in de omtrek. Laatst zag ik bijvoorbeeld nog een paar kraaien door mijn bos vliegen. Helemaal in dons verpakt en oranje gespoten. Het leken net vliegende boa’s. Eentje heette Bea. Een heel bijzondere vogel. Deze vogel beschikte namelijk over magische krachten. Zij beheerste als enige kraai de kunst van het luchtwurgen. Dat deed deze kraai heel benepen. Vooral als haar iets dwarszat. Ze noemde haar om die reden ook wel eens Beaconstrictor. Als zij het op haar heupen had dan kon je beter je biezen pakken. Ja, ja, de oranjemenienietes grijpt overal om ons heen. Bij het boodschappen doen kwam ik zelfs al oranje eieren tegen en ook oranje chocolade haasjes. Paashaas stond er op hun achterwerk geschreven. Volgens mij hadden ze een letter fout gespeld. Ik vond het eerder Paazhazen. Het moet niet gekker worden.


Aut of de wee plies / Gein & Ongein / 29-04-2011

Lopen Raakhout en ik rustig door ons bos worden we bijna aangereden. Door een gouden koets. Waar komt die in hemelsnaam vandaan? In de koets zit een wit spook en rood geklede soldaat. Maar het gekste moet nog komen. De koets wordt gevolgd door een nasleep van wel 100 meter. Allemaal opgewonden mannetjes en vrouwtjes die druk met hun armen, benen en met maffe hoeden in de hand heel uitgelaten zwaaien. Nog nooit zoveel rode hoofden bij elkaar gezien. Ze schreeuwen ook hele vreemde woorden naar elkaar. Het lijkt wel een verjaardagsfeestje, alleen de taart ontbreekt. Hoewel, zie ik daar niet een klein oud geel schepseltje rondlopen, met grijs haar? Het lijkt wel een gele creme brulee. Ze kijkt wat aangebrand als ik haar wat te lang in de ogen staar. Ze spreekt me aan in een vreemde taal. Sur, sur aut of de wee plies. De gouden koets hobbelt verder. Het hobbelen wordt steeds heftiger. De koets kreunt. Er komt zelfs stoom uit de cabine. Als dat maar goed gaat? Ik zie de koets en de grote nasleep langzaam uit mijn bos verdwijnen. Op de grond ligt een waxinelichtje. Raakhout ligt ernaast. Aangereden wild of wild aangereden?


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.