Hoeveel familiegeheimen zijn er de afgelopen maand geopenbaard? Of juist opgebaard? Hoeveel familiegeheimen zijn er de afgelopen maand boven tafel gekomen? Hoeveel familiegeheimen zijn er verstopt? In eten en in drank, opgevreten, weggeslikt. En hoeveel nieuwe familiegeheimen zijn er gecreëerd? Of juist gecremeerd? Voor de lieve vrede, in zoete broodjes en in marsepein?
Wie wil dat eigenlijk weten? Naast persmuskieten, zwarte pieten. De maand december is sinds lange tijd gebombardeerd tot biecht- en smiechtmaand. Staat in het teken van emotionele inkopen, opkopen, afkopen en uitverkopen. Al de kopen staan al dagenlang, zorgvuldig geregisseerd, uitgebreid te pronken in kranten, tijdschriften en reclamebladen. Goedkoop aangeboden en voor ieder wat wils.
Verstopt achter granieten glimlachen blijven de geheimen goed geborgen. Zittend op korte en op lange lonten. Sommige lichten mogen nooit gaan schijnen. Hullen zich in duisternis omdat ze het daglicht niet kunnen verdragen. Sommige waarheden zijn te pijnlijk. De lucht die boven het ontbijt, de lunch en het diner zweeft aan de familiedis is ijl en ingehouden. Het eten wordt gang voor gang, nauwgezet en rauw weggepeuzeld. Zo ook de gedachtegangen die volgen. Die worden weggeknaagd tot op het bot. In stilzwijgen.
Tong en tongen staan niet op het menu. Die zijn allang afgebeten. Ongezouten. Na het eten worden de geheimen en gedachtegangen nog even uitgelaten. Kort maar krachtig. In koude, wind en sneeuw. Om daarna voor lange tijd weer opgesloten te worden, in kleine kistjes memorie. Ook dit jaar zijn er geen setjes gevormd en bruggen gebouwd. Het geheugen is selectief daar waar de emotie zich verstopt achter gesloten deuren. De geheimen blijven, ongeschonden.
