Op de tribune zit een klein mannetje met een grote bril hoofdschuddend ‘nee’ te knikken. Het liefst zou hij zelf deel uit maken van het tafereel dat zich voor hem afspeelt. Het is alweer lang geleden dat zijn landgenoten een hoofdprijs hebben weten weg te halen. Het podium lijkt vooralsnog alleen bestemd voor het thuisland Rusland. Het kleine mannetje slaat met zijn handen, de armen daarbij voor zijn borst wisselend gekruist, zijn schouders en flanken warm. Het is Siberisch koud.
Maar niet op de ijsbaan. Daar wordt een hevige strijd geleverd. Twee hoofdrolspelers hijgen elkaar voortdurend in de nek. Eentje in een oranje pak, de ander in een rood. De oranje man schaatst op klompen, de ander op sikkels. Het blijft een vreemd gezicht. Sinds het Olympisch comité de materiaalkeuze heeft vrijgelaten verschijnen er bijzondere outfits op de baan. De vrije materiaalkeuze kent echter een voorbehoud. Het gekozen materiaal moet te herleiden zijn naar het land van afkomst van de deelnemer.
Nederland op klompen en Rusland op sikkels, de messen zijn geslepen. In een rechtstreeks duel op de 1500 meter vechten Kramer en Poetin om de ereplaatsen. Het kleine mannetje op de tribune is voor Kramer, dat mag duidelijk zijn. Zodra de oranje klompen voor zijn neus door de bocht vliegen veert hij omhoog en gooit zijn armen de lucht in. De wave wordt niet echt begrepen door het Russische publiek. Het mannetje gaat onverstoord weer zitten.
Het blijft een wonder hoe Poetin zich op zo’n korte termijn heeft weten te plaatsen voor het koningsnummer. Daarmee heeft ie een echt huzarenstuk afgeleverd. Ondanks vele protesten van alle internationale schaatsbonden, op het vrijlaten van de materiaalkeuze en de aanpassing van de voorwaarden voor deelname, dat laatste op uitdrukkelijk verzoek van een aantal zwaarlijvige voormalige KGBers, is het Olympisch comité overstag gegaan. De bestuursleden zijn daarvoor rijkelijk beloond. De leegstand van een aantal luxe appartementen aan de Zwarte Zee is daarmee tevens opgelost. Wat weer goed is voor de Russische economie.
Enfin, het huzarenstuk van Poetin is nu deels verklaard. Ook staatshoofden mogen deelnemen aan het Olympische spel. Zijn eigen sportieve inbreng mag edoch niet onvermeld blijven. Een beresterke conditie gecombineerd met een scherp oog voor techniek en een uitzonderlijk leervermogen heeft er toe geleid dat hij in korte tijd zich kon meten met de internationale schaatstop. En nu is daar de grote finale tegen zijn grootste concurrent Kramer. Sven de man!!!
En daar komen ze alweer door de bocht. De laatste voor de finish. Het kleine mannetje veert weer op en schreeuwt nu zo hard als ie kan: “Mazzeltof, mazzeltof, mazzeltof!!!” Aan zijn grote kromme neus hangt een enorme neusdruppel die meteen bevriest. Het publiek rondom hem heen blijft stoïcijns zitten. Het zijn en blijven russen. Sven gaat op zijn klompen aan de leiding. Zijn surplus aan techniek, kracht en macht verschrompeld zijn achtervolger tot een kleine rode vlek.
Het gezicht van Poetin staat op oorlog en kleurt net zo rood als zijn strakke pak. Hij komt meters te kort als Sven met grote overmacht over de finish glijdt. Zegevierend met de armen omhoog, getooid met een gezonde rode appelblos op zijn wangen. De kleine Poetin komt uitgeput voorbij gegleden. Steunend met de handen op zijn knieën richt Sven argeloos een korte blik richting rode opponent en roept heel zacht: “homo!” Het enige dat Poetin doet is slikken en bijna stikken, in Olympische gedachten.
