120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.
Het zwarte legioen (08-04-2016) (Themawoord: Legioen)
Met mijn neus hoog in de laagstam kersenboom gedrukt volg ik de zwarte beestjes die in colonne achter elkaar een weg naar beneden zoeken. Soms staan de beestjes abrupt, na een fase van vertwijfeling stokstijf stil. Ik schrik ervan en dreig dan achterover te vallen. De stoet vervolgt dan plots weer hun weg en slaan soms naar links en soms naar rechts in. Tak voor tak trippelen ze omlaag om uiteindelijk via de stam op de grond te landen. Vervolgens trekt de colonne langs de schutting richting muur, omhoog over het houthok en weer omlaag naar de grond. Kunnen ze geen kortere weg kiezen? De stoet verdwijnt in een gat naast het deurkozijn. De schuur stinkt plots zuur naar mier.
A en O (09-04-2016) (Themawoord: Legioen)
A en O nemen hun intrek. Maar eerst stapt een magere Rus uit zijn grote bontjas. Wat oogde hij groot. Er blijft niets van hem over.
O is verliefd. Dat maakt een aantal zaken wat gecompliceerd. Gelukkig is er altijd een Idefix om zaken op te lossen. Mits het brein op tijd wordt gevoed.
A en O klaargestormd voor het 1e legioen, op instigatie van JC. Nee, geen Johan of lieve Heer, maar Julius.
In hoogst eigen persoon krabt hij zijn hoofd, heel even maar, vlak onder zijn lauwerenkroon. Wat moet hij in hemelsnaam met A en O? Hij vertrouwt het voor geen meter. Bij Toutaris en bij Jupiter.
De bard lacht in zijn afgebonden vuistje. Muziek maakt de toon.
Pioenenlegioen (11-04-2016) (Themawoord: Legioen)
Wat is dat nu? Ben gerust lezer. Het is geen invasie uit een Oosters ver land. Hoewel, wat doen die bussen dan hier voor mijn deur? Allemaal kleine mensjes stappen uit. Ze lijken op elkaar en vertonen ook nog eens eenzelfde gedrag. Ze zijn pakweg een meter vijftig en dragen petjes en fotocamera’s. Ze zijn heel erg luidruchtig en spreken een taal die ik niet kan verstaan. Het brabbelt wat vanachter uit de keel. De oehhs en aahhs zijn ook niet van de lucht. Ze wijzen naar de garagedeur naast mijn huis. Hoe weten die lui wat daar te doen is? “Pioen, pioen…?” vragen ze mij, met gestrekte arm en wijsvinger richting deur. “Ja, ja, pioen!” antwoord ik vriendelijk knikkend.
Polo op slot (11-04-2016) (Themawoord: Polo)
Ik hoop dat u het nooit hoeft mee te maken lezer. Dan rij je eerst pakweg 1200 km fullspeed richting Italië, trotseer je Duitse heuvelruggen en Oostenrijkse Alpen, hik en stuiter je over onmogelijke weggetjes, ergens diep en ver weg van de Autostrada, in een weids achterland, onvindbaar voor de TomTom, via onuitspreekbare kleine dorpjes, of in ieder geval onverstaanbaar voor de lokale bevolking, richting eindbestemming, een lieftallige minicamping bij de boer, gelegen tussen graanvelden waar je niet overheen kunt kijken, onder een snikhete zon, vlak bij rivier de Po.
Je rolt, nog vastgeplakt met blote benen aan de driversseat, uit je kleine VW en zoekt met samengeknepen billen het toilet. “Waar is nou dat verrekte Polo? Shit, op slot!”
Marco ontdekt polo (12-04-2016) (Themawoord: Polo)
Marco heeft een groot hoofd. Het staat regelmatig op exploderen. Hoe dat zo komt? Onvervulde verlangens. Het drijft Marco haast tot waanzin.
Gelukkig heeft Marco de juiste mensen om zich heen. Ze voorspellen hem een gouden toekomst. Marco zelf gelooft er niets van. Maar ja, als iedereen het zegt, dan zal het wel waar zijn, toch?
Ga op ontdekkingstocht? Dat is wat de geschiedenisleraar aan Marco voorstelt. Bij iedere geschiedenisles leef je op. Ga reizen jongeman!
Marco neemt zijn houten paard en reist af naar Mongolië. In het diepste geheim uiteraard. Wat vreemd, denkt Marco. Waarom zit iedereen ondersteboven op zijn paard? Snel zet Marco alle Mongolen andersom en geeft ze een bal en stok.
Een nieuwe sport spontaan geboren.
Polox Maison (13-04-2016) (Themawoord: Polo)
Nu stoot ik mij er weer aan. Mijn vrouw heeft het gekocht op de markt. Was ik maar meegegaan. Ik heb spijt. Het is een zwart houten tafeltje, 30 cm hoog. Stelt niets voor zou je denken. Ware het niet dat er aan alle vier de hoeken een klein armpje en handje zit. Dat verwacht je niet bij een tafeltje. Mijn vrouw viel juist op de schattige handjes. Ik vind het een onding. En nu heb ik voor de derde keer mijn scheenbeen opengehaald. Ik besluit op zoek te gaan naar de maker van het onding. Onder aan het tafeltje vind ik een klein labeltje.
‘Polox Maison: Ankara Yolu Üzeri No 43 İnegöl Bursa Turkey’.
Ik bel met reisbureau Tui.
Groundcontrol (14-04-2016) (Themawoord: Polo)
Locatie: Nevada. Tijd: Ergens jaren zeventig. Opdracht: Vind verdacht voorwerp. Opdrachtgever: NASA.
Twaalf witte mannen met grote helm en zware schoenen struinen door de woestijn. Het is bloedjeheet. De vloeistof om het kapje van de helm schoon te vegen is bijna op. Al vijf uur sjouwen ze rond. De eerste uitputtingsverschijnselen doen zich voor. De mannen kruipen bij elkaar in een kring, bukken voorover en slaan de armen over elkaars schouders. Uit de helmen klinkt een yel, het glas beslaat. Ze hebben nog een dik uur voor hun missie. Een missie op leven en dood. De twaalfde man zwaait ineens met zijn armen. Gevonden. Eindelijk. Grote losse letters en cijfers in het zand. APOLO73. Grote schrik. Waar is de L.
Kiem (19-04-2016) (Themawoord: Kiem
“Kiem, Kiem!”
Peuter Joepke wijst met uitgestrekte wijsvinger naar de buurvrouw die in de deuropening staat. Een hele lieve buurvrouw die niet zo vaak thuis is maar nu eventjes gezellig koffie komt drinken.
“Effe buurten!”, roept ze met een brede glimlach op het gezicht. Ze ploft op de bank en gooit haar blonde lange haren kwiek naar achteren. Ze glijden een beetje weg achter de rugleuning.
Het valt me weer op hoe enorm groot haar borsten eigenlijk zijn. Iets waar ik normaal nooit op let.
“Kiem, Kiem!”, roept Joepke weer.
“Wat bedoel je toch?”, vraagt de buurvrouw.
“Ollander!”, krijst de kleine.
Buurvrouw en ik kijken elkaar wat verbaast aan en schieten daarna spontaan in de lach.
Totdat het kwartje valt.
Met dank aan Brugman (21-04-2016) (Themawoord: Kiem
Ik stop hem heel voorzichtig in de grond. Nu is het slechts een kwestie van voeden en water geven. Daglicht, dat moet ie ook veel hebben. Zon, heel veel zon. Iedere dag hoop ik dat er al iets boven de grond uitsteekt. Het wachten duurt lang. Er is zelfs nog geen bolling te zien. Ook niet na drie dagen. Ik begin te twijfelen. Heb ik mogelijk over de houdbaarheidsdatum gekeken? Of heb ik iets anders over het hoofd gezien? Praten, wordt me aangeraden. Ik praat als Brugman tegen de kale grond. En warempel, het helpt. Na vier dagen zie ik resultaat. Een klein steeltje steekt fier omhoog. Kaarsrecht. Eureka. De geboorte van een uitroepteken, gekiemd uit een hele kleine punt.
Kiem Ono (23-04-2016) (Themawoord: Kiem
Het stichtingsbestuur kwam er maar niet aan uit. Dagen werd er gedebatteerd. Welke naam moest er nu aan hun vakbond verbonden worden? De dagen verstreken en nu begon ook de Kamer van Koophandel zich te bemoeien. Ze konden het gereserveerde nummer niet eeuwig vrijhouden. Dan kwam hun hele administratie in de war. Haast geboden dus. De bestuurders van de secties Informatie, Entertainment, Media en Kunsten besloten uiteindelijk te kiezen voor een naam waarin iedere sectie zichtbaar moest zijn. De sectiebestuurder Informatie was heel helder. We nemen de eerste letter van onze secties. Oké, sprak de bestuurder Kunsten, te beginnen met de K. KEIM, KEMI, KMEI, KMIE, KIME, KIEM. Ono, sprak Entertainment. Jawel, besloot Media. KIEM bekt het best. KIEM ono!
Sleeping beauty (25-04-2016) (Themawoord: Morfine
In de hoek van de kamer zit een kleine muis. Zijn kleine zwarte kraaloogjes struinen de kamer af. Hij wil vluchten maar kan het niet. Wat heeft hij toch aangericht?
Het bed dat midden in de kamer staat kraakt heel even. Het papieren onderlaken druipt van het bloed. Op de vloer vormt zich langzaam een grote plas bloed.
De muis wrijft met zijn pootjes zijn snuitje schoon. Hij kan niet anders. De kat op het bed kijkt hem geduldig en plagerig aan. Hoe zenuwachtig kan een muis zijn?
Het liefst wil hij slapen, Morfine, de witte kater. Maar het is nog lang geen ochtend. Bovendien roept de natuur in hem tot aanval. Wanneer geeft die klotemuis zich nu eens over?
Amorfine (25-04-2016) (Themawoord: Kiem
Heeft u voor mij wat fine?
Fine?
Ja fine.
Nee, dat verkopen we niet.
Hoezo niet, dit is toch een apotheek?
Klopt, maar wij verkopen geen fine.
Doe dan maar wat amor.
Amor? U houdt me voor de gek zeker?
Nee, 15 milligram tabletten graag.
U maakt een grapje?
Nee hoor.
Nou, dat verkopen we hier ook niet hoor.
Dan ga ik wel naar de buren.
De buren?
Ja, de buren.
Maar dat is een coffeeshop?
Nou en?
Daar verkopen ze echt niet wat u zoekt hoor?
Ik kan het in ieder geval proberen.
Dat is waar.
Verkoopt u fine?
Jazeker.
En amor?
Ook.
Doe dan maar allebei.
Apart of in combinatie?
Ach, laten we eens uitpakken. In combinatie graag.
Dingetje (26-04-2016) (Themawoord: Morfine)
K. en M. zitten op het terras vlak bij de Mexicaanse grens in een klein dorpje dat geen naam mag hebben. Niemand die het weten mag. Ze zitten incognito. In Cognito? Nee, niet in Cognito. En ook niet in Margarita. Ze zouden niet durven. De pakkans is veel te groot.
De zon schijnt en het is erg warm. K. heeft erg veel zin in een dingetje. M. heeft onmiddellijk in de gaten wat K. bedoelt. En ook hij heeft wel trek. Maar waar vinden ze hun dingetje zo snel, in dit door god verlaten oord?
De situatie vraagt om een flinke brainkraak. En dat zo vroeg in de ochtend. Toch maar even bellen. Met Coca Metamorfine. Hopelijk is ze thuis.
Dingetje (2) (26-04-2016) (Themawoord: Morfine)
Hoi, met Coca.
Hoi, K. hier.
Ha K., alles goed?
Alles goed.
Wat kan ik voor je doen?
We hebben zin in dingetjes.
Dat kan geregeld worden. Ik bel zo terug.
Hallo, K. hier.
Met Coca.
Metamorfine?
Ja, Metamorfine, wie anders?
Oh, heb je iets kunnen scoren?
Nee.
Hoezo nee?
Ik kon de hond niet vinden.
De hond niet vinden?
Ja, de hond niet vinden.
Heb jij dan een hond?
Yep, Snoep heet ie.
Die eet zeker graag snoepjes.
Wat denk jij?
Wat voor ras is het?
Een Amerikaanse dog.
Amerikaanse? Ik ken alleen maar Deense.
Het is een Deense die is doorgefokt.
Doorgefokt?
Nou nee, eigenlijk opgefokt.
Maakt niet uit. Zolang ie maar dingetjes doet.
Die doet ie zeker.
For Mien (28-04-2016) (Themawoord: Morfine)
Daar lag het op tafel. Vergezeld van een heel klein briefje. Een klein gedichtje, ondertekend met ‘For Mien, with love’. Waarom in het Engels vroeg ik mij af. Totdat ik het klein dagboekje vond, verstopt onder een stapeltje ondergoed in de garderobekast. Ik wist genoeg. Tranen stroomden in mijn ogen.
‘I love morfine, and morfine loves me.’
Dat was de titel van ieder gedicht, in dikke grote letters opgetekend. Een leesbril was niet nodig. Op iedere pagina prijkten drie gedichten, Engelstalig, wonderschoon.
Ik las de gedichten gretig door. Waarom oma, waarom? De glazen ampul gleed uit mijn hand op de vloer stuk. Het glas versplinterde in kleine stukjes. Net als de gedichten in mijn weke hoofd. With love for Mien.
Handsfree (29-04-2016)
Handsfree dingen doen. Overal kom je het tegen. Het beperkt zich niet langer tot bellen. Handsfree is het nieuwe modewoord.
Stelt u zich eens voor? Handsfree plassen. Mannen maken handig gebruik van hun selfiestick, als statief. Ook erg handig bij het tuinsproeien.
Handsfree poepen wordt wat lastiger. Zowel voor mannen als vrouwen. Hoewel een selfiestickstatief met klein borsteltje erop ook daar uitkomst biedt.
Handsfree eten. Moet kunnen. Met een tong die werkt als Zwitsers zakmes. Lepel, vork, mes en rietje, alles rolt zich makkelijk uit. Met gedachtenschakelaar.
Handsfree masturberen. Vertrouwen op je voeten en tenen dan maar. Het baart wel even oefening en kunst.
Handsfree schrijven. Ook een lastige. Gebruik de opgedane ervaring bij het masturberen. Schrijven wordt nu geil.
