120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.
Een wreed sprookje (01-06-2016) (Themawoord: Slager)
Ga direct terug.
Dit is een gevaarlijk sprookje.
Een verschrikkelijk wreed sprookje.
Ga terug, het kan nog.
Oké dan, u leest verder.
Zelf weten, eigen schuld dikke bult.
Normaal gaan sprookjes over prinsen en prinsessen.
Over kabouters, feeën en lieve dieren in het bos.
Wat? En de reuzen, heksen, trollen, draken, wolven, moord en doodslag dan?
U heeft helemaal gelijk, bijna vergeten.
Maar het eindigt altijd goed, nooit wreed.
Dit sprookje wel. Het eindigt vreselijk.
Het gaat over een slager met een mes.
Een verschrikkelijk groot mes, vlijmscherp.
En over een hakbijl. Zo’n grote lompe.
Ik laat u niet verder in spanning.
Spring gelijk naar de slotzin.
Intro en middenstuk zijn te wreed.
Daar liggen ze op tafel, zes vingers.
Slagerei (01-06-2016) (Themawoord: Slager)
Op 1 juni gevonden, echt waar. Het eerste slagerei van dit jaar. En het mooiste van alles komt nog. Het is een legale vondst. Ondanks de vele tegenwerpingen tijdens het Kamerdebat van Kamer 3 is dit jaar de zoektocht goedgekeurd. Al voor het tiende jaar op rij.
De trotse vinder heeft meteen de pers ingeschakeld. En de sociale media. Die gaan tegenwoordig hand in hand. Zo zag ik zojuist al snapshots voorbijkomen op Snapsnot.
Tot mijn verbazing was het slagerei nog heel. Dat liep andere jaren wel eens anders. Knap hoor om een pas gevonden slagerei heel te houden.
De vinder en eigenaar van het ei laten beiden weten dat het goed met ze gaat. Niemand is de kluts kwijt.
Communicerende gaten (04-06-2016)
Peerke Vent en Truusje Luft zitten samen op de bank. De televisie staat op SBS6. Ze hebben zojuist gegeten. Moerepetazie met veel moer, ui en een hele rookworst.
De aflevering Utopia gaat over seks en ruzie. Oude thema’s die voor Peerke en Truusje gesneden koek zijn. Niet de moeite waard om te bespreken. Zwijgzaam volgen ze de programmering. Drinken koffie met een koekje en doen de afwas.
Het programma ‘Zullen we een spelletje doen?’ is nu op televisie. Alweer Nick versus Simon. Saai, saai, saai. ‘Wat een poppenkast!’ volgt. Saai, saai, saai.
‘Pfffffttttt.’
Peerke lacht en kijkt naar Truusje.
‘Ppplllrrrrrrr… Prrrruttt.’
Truusje lacht terug.
‘Pfffffttttt… Pfffffftttt… Prrrrrrrrrut.’
Peerke komt niet meer bij.
‘Pppllllrrrrr… Pfffffffiieeet… Pfiiiieeeet.’
Communicerende gaten. De moerepetazie werkt.
Ontsnappen (04-06-2016)
Ik ontsnap er niet aan. Sterker nog, ik maak het me eigen. Moet toch mee, met de tijd. Dus kocht ik een Samsung A7. Die maakt toch mooie foto’s. Vijf weken heb ik erover gedaan om dat ding te doorgronden. Maar hé, nu ben ik dan ook top of the bil. Sterker nog, mijn top of the bil is mijn selfie. En die selfie prijkt nu op mijn Facebook, Twitter, LinkedIn, Jammer, Whatsapp, Snapchat, Weblog en mijn paspoort. Mijn paspoort? Kan dat dan? Jazeker, met mijn hoofd zeker. En wat nog het meest maffe is, ik krijg veel reacties. Van mensen die mij herkennen. Ja, echt. Aan mijn spleetje. Tussen de tanden. Er valt niet meer aan te ontsnappen. Sexting.
Tokkietaal (06-06-2016) (Themawoord: Occlusie)
Nu tokkies niet meer zo hip zijn, wordt het tijd voor een grondige analyse over deze bijzondere volksstam. En waar begin je dan? Bij de communicatie. Via taal kun je veel kennis ontlenen aan de stam.
Bij tokkies is dat heel helder. Zij gebruiken alleen maar de stam. Vervoegingen kennen zij niet. En als ze al een vervoeging gebruiken dan wordt deze alleen gebezigd in metseltermen. Een goede verstaander heeft een half woord nodig.
Tokkies herken je onmiddellijk aan hun veelvuldig gebruik van plosief of occlusief, ook wel plofklank genoemd, een medeklinker die gekenmerkt wordt door een belangrijke graad van obstructie. Hun plosieven behoren tot de ruimere klankencategorie van obstruenten en stopklanken.
Uitkijken geblazen dus, want ze komen keihard binnen.
Will is (08-06-2016)
Hoe lang heeft Will nu op intensive care gelegen? Kunstmatig in leven gehouden in een kamer met meer bekabeling dan een mens in een hand kan dragen. Laat staan verdragen. Maar hij komt er weer bovenop zo is aan de familie verteld. Het was kantje boord. Dat mag duidelijk zijn.
Verslikt in een frietje werd aanvankelijk gedacht. Totdat de artsen midden in de nacht een andere diagnose stelden. Hersenbloeding. Overschakelen op een andere acute behandeling. Gelukkig waren de dienstdoende artsen zeer kundig. Schakelen was hun specialiteit.
Gelukkig kregen ze ook de juiste informatie van de onmiddellijk ingevlogen familie. ‘Will is sterk. Hij heeft een enorme sterke wil.’ Dat is ook wat Will uiteindelijk redde. Zijn sterke Circel van Will is!
Een eenvoudige occlusie (08-06-2016) (Themawoord: Occlusie)
Sommige opgaven zijn heel eenvoudig. Een simpel voorbeeld.
Tandarts Karel Vullings inspecteert het gebit van Fred Janssen.
‘Deze tand moet eruit. Die heeft geen plek en mocht ie verder groeien dan is het mogelijk dat hij uw keelgat afsluit. En dat wilt u niet? Eens, meneer Janssen?’
Een eenvoudige occlusie trekt de tandarts hier.
Volgende voorbeeld.
Meester Tinus Taal legt de eerste beginselen van rekenen uit. ‘De wortel van zestien is vier. De wortel van vier is twee. Tellen we alle woorden uit de twee zinnen op. Krijgen we twaalf.’
Een eenvoudige occlusie trekt de meester hier.
Waarom moeilijk doen, indien het makkelijk kan.? Dat is mijn occlusie. En daarmee lieve mensen, moet u het doen.
Hij trok zijn occlusie.
Frontale botsing (09-06-2016) (Themawoord: Occlusie)
Kasper en Rolf zitten tegenover elkaar aan het schaakbord. Er staat veel op het spel. Eigenlijk alles. Geld, eer, oorlog en vrede. Kasper komt uit Rusland en Rolf uit Duitsland. Niet dat het er toe doet, maar ik meld het hier toch maar even.
Een cruciaal moment. De zwarte loper slaat de witte pion. Kasper ontploft en schreeuwt naar Rolf. Rolf staat recht. Er hangt onweer in de lucht. Dat mag duidelijk zijn. Het koude front van Kasper botst met het warme van Rolf. De jury grijpt met handen in hun haar. Hun eigen haar. Niet dat van Kasper en Rolf. Wat nu? Een occlusiefront dreigt op H2. Als dit maar niet eindigt in een depressie? Het zal toch niet?
Riekooi (14-06-2016) (Themawoord: Riek)
Mijn opa was een lieve man. Was. Verleden tijd. Hij is dood. In de verleden tijd was ie lief. Nu niet meer dan? Het is wat met die taal. Voor mij is ie nog steeds lief. Ook al ken ik nu zijn streken en weet ik van zijn stilzwijgen. Alsof dat laatste hardop mogelijk is, zwijgen? De Nederlandse taal, ondoorgrondelijk.
Als mijn opa sprak, dan sprak ie Engels. Onverbeterlijk. Nou ja, onverbeterlijk, hij las het voor uit de KRO-gids. Ook de reclames. Zijn uitspraak sprak boekdelen. Zo werd 7Up [zuup], de FBI de [fibi], Kojak [kojak] en Canon [kanon]. Maar de meest bizarre bleef toch Ricoh [riekooi]. Mijn tante Riek een lichtekooi? Ach, we zullen het nooit weten. RIP opa.
Blauwvoorhoofdamazones (14-06-2016) (Themawoord: Riek)
Drie zijn er bij ons thuis in korte tijd de revue gepasseerd en ze dansten stuk voor stuk de Can Can, ongegeneerd de witte rok omhoog. ‘La, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la’. Graag zelf de klemtoon leggen lezer, want ik kom er niet aan uit.
Ik doel hier natuurlijk op onze drie blauwvoorhoofdamazones die stuk na stuk luisterden naar de naam Rico en stuk voor stuk, beest voor beest, superlenig waren met hun papegaaiendijen en -nek.
Ziet u het voor zich lezer? ‘La, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la.’ Ja, ja, vijftien lala’s en daarna hielden ze op. ‘Rrrrriekkoooo, Rrrrrriekoooo, Rrrrrrriekoohhhh… Koppie krauw!’
Monocle (20-06-2016) (Themawoord: Monocle)
Ik heb de bloemetjes eens flink buiten gezet. Samen met mijn monocle. In de Jordaan. En dat we toffe jongens zijn dat hebben we geweten. Johnnie, Willie en Leen waren stille getuigen. De hele avond heb ik mijn monocle vrijgehouden. Tot in de kleine uurtjes. Daarna hebben we uiteraard nog een bezoek gebracht aan de Kleine Waarheid. Nou dat heb ik geweten. De Moulin Rouge zou er nog van kleuren. En mijn monocle ging me toch te keer. Die danst de Can Can met de ogen en benen dicht. Echt waar. Ik heb haar daarna op sleeptouw genomen langs de Amsterdamse grachten. In een rondvaartboot van wel vijftien meter. Dat was pas echt lachen, samen met mijn monocle. Schip ahoy!
Henri meets Nero (22-06-2016) (Themawoord: Monocle)
Ze zitten samen op de eretribune van le Parc des Princes. Ieder met een sjaaltje in de kleuren van hun favoriete team. Het gladiatorenspektakel staat bijna op het programma. De leeuwen brullen van de honger. Henri blaast keihard op zijn vuvuzela. Die mocht ie meenemen van zijn zoontje. De leeuwen worden helemaal gek.
‘Zit er nog familie van jou bij?’ Vraagt Nero aan Henri.
‘Nee, maar ik zie wel een paar pooiers, zonde, doodzonde, daar gaat veel geld verloren.’
‘Toch niet uit de Moulin Rouge?’
‘I’m afraid so!’
‘Waarom spreek je nu ineens Engels?’
‘When I get scared.’
‘Ik dacht dat jij een God in Frankrijk was.’
‘Et toi en Rome?’
‘Het gaat beginnen Henri!’
‘Brilletjes op!’
‘Monocles, mon ami”‘
