En dan gebeurt het. Het nieuws ligt plots op straat. Niemand die er iets van begrijpt. Hoe is het mogelijk? En dat in hun eigen vertrouwde volksbuurtje. De postbode, de bouwvakkers, de stratenmakers, de kroegbaas, ze rennen allemaal naar het spektakel. Het spektakel bij huisnummer 19. Als ware ze er naar toe gezogen. Maar het is ook amper te missen. Eerst de knal en dan het gerinkel. Wat een explosie.
“Hoe is het mogelijk?”
“Kijk eens hoe ze erbij ligt?”
“Wie is het?”
“Waar is de gevel gebleven?”
“Wat doet die jongen daar?”
“Jongen? Is het wel een jongen?”
“Het is Bob!”
“Wat een vreemde spullen liggen er in de tuin?”
“Toch niet van zijn moeder? Nee, dat kan niet!”
Bob, gekleed in rood negligé, staart met grote ogen naar de grote menigte die zich in no time in zijn voortuin verzameld heeft. Het hele dorp lijkt wel uitgelopen. Hij kan zich niet langer verstoppen en het besef dringt pijnlijk tot hem door. Het onderste in hem komt plots boven. Braakneigingen hikken in zijn buik, borst en neus. Hoe nu deze onmogelijke situatie te redden? Al zijn geheimen liggen op straat en in de tuin. Dameskousen, handboeien, glitterjurken, dildo’s en het ergste van al, zijn zorgvuldig opgebouwde collectie pornobanden.
Met een scherpe blik overziet Bob de crimescene. Een crimescene is het. Sowieso. Het dringt meteen tot Bob door in welke benarde positie hij zich heeft gemanoeuvreerd. Hitchcock kan hier een puntje aan zuigen. Suspense, suspense, suspense. Maar wat heeft ie nu gedaan? Niets toch? Bob taxeert en schat de situatie in. Zo meteen komt de politie, zeker weten. Welk verhaal moet hij vertellen? Wat gaat hij vertellen over het meisje dat daar onder hem in het gras ligt. Hij kent haar amper.
Oh nee, nee, nee, daar ligt Bob’s favoriete video, ‘Gangbangen met de geilste meisjes. Net zestien’, voor de voeten van zijn buurvrouw, Annie. Blonde Annie. Maar die mag dat helemaal niet zien. Heel even draait een andere film terug in Bob’s hoofd. Een film die zelfs zijn moeder niet kent. Er zit maar een ding op. De waarheid vertellen. En niets dan de waarheid. Maar is Bob daartoe in staat? Hij twijfelt.
De politie en brandweer zijn gearriveerd. De postbode, bepaald niet verstoken van groot verantwoordelijkheidsgevoel klampt onmiddellijk de agenten aan. De postbode weet niet wie de leiding heeft dus orakelt hij in het algemeen. “Ik had geen pakje voor hem vandaag. Dat is op zich heel merkwaardig. Wilt u dat meenemen in het onderzoek. U gaat toch onderzoek doen, neem ik aan?”
De brandweer en politie beoordelen de situatie en manen de dorpelingen aan de kant te gaan en vooral overal van af te blijven. Sonja, de dochter van de bakker, houdt een dildo in haar hand en vraagt zich af waar dit ding in hemelsnaam voor dient. Verschrikt door de politie legt ze het snel weer terug in de tuin.
Deel 4 van een vervolgverhaal / thriller, geschreven door leden van schrijvers- en lezerswebsite ColumnX
Deel 1 door NicoleS
Deel 2 door Arta
Deel 3 door Meralixe
Deel 5 door Lianne
Deel 6 door J.oost
Deel 7 door Esther Suzanna
Deel 8 door Bruun
Deel 9 door van Gellekom
