Het is vrijdagmiddag en dat betekent voor mij maar een ding. Boeken verzamelen, sloffen in de tas en op pad naar mijn wekelijkse date. Met Katinka, amper drie jaar oud, zwart haar en twee korte vlechtjes. Ik parkeer de auto op de smalle parking en ik zie een klein meisje voor de deur staan. Als de moeder open doet staat Katinka te springen op de mat. ‘Lob, Lob, lezen!’
Vandaag heb ik het prinsessenboek en het giraffenboek meegenomen. Het prinsessenboek is een schuifboek met allemaal meisjes die in een prinses veranderen. Het giraffenboek heeft in het midden een gat waar je je hand in kunt steken. Precies, in het lege hoofd van een stoffen giraf. Op iedere pagina maakt de giraf iets geks mee en de giraf die beweegt en praat mee bij de plaatjes uiteraard. Nijntje ontbreekt ook niet. Voor de zekerheid. En natuurlijk ook een prentenboek: Nina krijgt een zusje. De moeder van Katinka is hoogzwanger.
Ik moet eerst de sloffen aantrekken anders mag ik niet binnen. Dan moet ik op de witte bank plaatsnemen en duikt Katinka in de plastic zak met boeken. Als eerste wordt het prinsessenboek tevoorschijn getoverd. Ze luistert amper naar het verhaal. Op iedere pagina wordt meteen aan het lintje getrokken dat ervoor zorgt dat elk meisje op iedere pagina transformeert in een prinses. Dan giert Katinka het uit. Met pretlichtjes in haar donkere ogen. Na vijf minuten voorlezen is Katinka het beu en zoekt een nieuwe uitdaging. De speelgoedkast wordt opengetrokken. Intussen krijg ik van moeder een kopje thee.
Katinka staat voor me met een toverstaf en vleugeltjes. ‘Elfje!’ Roept ze luid. Ik weet alweer hoe laat het is. Tijd voor het elfenspel. Ik moet de vleugeltjes omdoen en intussen zwaait ze uitbundig met haar toverstaf. Ze danst met grote lompe pasjes in het rond. Ik weet al wat er gaat gebeuren. Pats … Boem … Daar ligt ze op de grond. En een lol. Moeder grijpt nu in. ‘Katinka luisteren. Lob voorlezen!’ Ik grinnik. Ze blijft me steevast Lob noemen. Katinka en moeder zijn Koreaans. Papa komt uit China. En de moeder van papa woont ook in huis. En niet te vergeten de hond. Die is een poosje op logies. Katinka is er dol op.
Een uur is zo voorbij. Nieuwe rituelen vinden plaats. Waar is de stempelkaart? Op het dressoir. Katinka racet al naar het kleine tafeltje, spitst haar tenen en plukt de kaart uit een bakje dat op het dressoir staat. Ze neemt weer plaats op de bank. Ik houd een stickervel met prinsessen voor haar. ‘Kies er maar een uit?’ Ze kiest het kleinste prinsesje uit en plakt het in het vakje dat ik aanwijs op de kaart. Nummer 12. Wat gaat het snel. Nog maar 8 keer te gaan. Dan zit mijn eerste VoorleesExpress ervaring erop. Wat zal ik Katinka missen. Zo’n lieve meid.
Voorlezen, zo belangrijk voor kleine kinderen. Wat een goede actie van onze gemeente. Al meer dan 100 gemeentes zijn aangesloten bij dit mooie project, de VoorleesExpress. Ik kan het iedereen aanbevelen. Een mooi samenwerkingsverband tussen basisscholen, gemeente, openbare bibliotheek en maatschappelijk werk. Gerund door vrijwilligers in samenwerking met profs.
De naam Katinka is een verzonnen naam en is een vervanging voor de echte naam.
Inzending VEC juni 2016 voor schrijvers- en lezerswebsite ColumnX
