Het gaat al bijna eeuwenlang mee. Kerstmis. Het liefst vier ik kerstmis in de mist. Kerstmist. Dan lijkt het een beetje alsof het sneeuwt. Jaloers ben ik dan ook op Amerika en Rusland. Op Zwitserland, Oostenrijk, de Karpaten, Canada, ja zelfs op de Zuid- en Noordpool. Want daar is de sneeuwgarantie ultiem.
Ik heb jarenlang gespaard en nu is het eindelijk zover. Mijn geldberg is giga genoeg voor een excursie naar de sneeuw. Naar de kerstsneeuw in Alaska. Want ik wil toch een keer verzekerd zijn van sneeuw met kerst. En het mooiste van al, ik houd mijn vrienden vrij. Ja, ik ga niet alleen. Mijn angst voor pinguïns en ijsberen is veel te groot om alleen te gaan. Sinds ik Batman heb gezien is mijn angst voor pinguïns vertienvoudigd. Dus u begrijpt me wel.
Het wordt een kerstmis voor gevorderden. In mei afgelopen jaar heb ik mijn vrienden al aangeschreven. Ze waren allemaal dol enthousiast. Dat kan ook niet anders met een animator van formaat. Animator Mien. Het trainingskamp in de bergen van Tirol was geweldig. Met geweld hebben we de hoogste bergen beklommen en de diepste dalen gezien. Overdag gletsjerspleten bedwongen en ‘s-nachts ook. Voelden we in het begin nog nattigheid, aan het einde van de klim- en stijgijzerweek waren we gepromoveerd tot ervaren droogkloten. Droogkloten die weten waar Franz der Obstler haalt.
In augustus voor de zekerheid ook nog een klein survivalweekje in de Rocky Mountains georganiseerd. Het gemoed moet ook wat en het is goed voor de teambuilding. De gefakete ijsberengevechten waren top en sterkten ons zelfvertrouwen en gemoed. We overnachten in New York in een grote tower en vlogen dagelijks met de eerste vlucht richting Rockies en met de laatste vlucht terug. Zo spaarden we wat centjes. In New York deden we vlak voor het ontbijt, op de 66th floor, al flink builden. Met het gebouw en met onze body’s. Een half uurtje lekker bildungsteigen und -abseilen en daarna aan de smoothies en cornflakes. Dat fietste er wel in.
Uiteindelijk tellen we de dagen af. Van de 24 vakantiedagen heeft iedereen er nu nog net genoeg over. Vijf om precies te zijn, zorgvuldig gespaard. Alle buitenissige verplichtingen hebben we dit jaar achterwege gelaten. Geen familievakanties en geen schoolvakanties genuttigd, geen weekendjes weg. Nee, niks van dat al. Alles voor de sneeuw in Alaska. Een echte stoere witte kerst. Met Wham op de radio rijden we richting Kaktovik op Barter Island. Last Christmas, the very first day. We hebben er zin in. Laat de ijsberen maar komen. We zijn er klaar voor. Voor kerstmis in de sneeuw en koude ballen. Kerstmis voor gevorderden.
