Ik heb een prijs gewonnen. Ja echt. Een superprijs. Ik mag drie uur lang gratis kerstboodschappen doen in alle winkels binnen een omtrek van drie kilometer van de liefdadigheidskerk, gelegen in het hart van ons dorp. Ik ben winnaar geworden van de befaamde buurtverenigingkerstmisprijsvraag. Hoera. Om twee uur vindt het startschot plaats en ik heb uiteraard een goede strategie ontwikkeld.
Eerst heb ik de winkels online gescand die meedoen aan de buurtverenigingkerstmisprijsvraag. Daarna een plattegrond getekend met looptijd en winkelindeling. Ik weet precies waar de boodschappen liggen die ik graag wil scoren. Voor de zekerheid heb ik gisteren alvast een generale gedaan. Als het goed is win ik er omgerekend 4539 en een halve euro aan prijzengeld mee.
Ik mocht ook één iemand meenemen. Niet nader gespecificeerd in de spelregels, heb ik gekozen voor een lastezel. Hij heet Otto en draagt een door mij op maat gemaakt lastpak en een aanhangwagentje. Daar passen in ieder geval de koelvriescombinatie, het gasfornuis en de combimagnetron op. Er is ook voldoende plaats voor de stofzuiger, de ladder, de werkbank en de Walt zaagmachine. De rest wil ik graag vullen met sterke drank en wat kratjes bier.
De rit zal eindigen bij de supermarkt. Ik ga de Appiehappie helemaal leegmelken. Alleen maar de luxeproducten. De koperen pannenset, de stereocombinatie en het zilveren bestek. Het glaswerk van zuiver kristal laat ik liggen. Wel neem ik nog een optie op de parfum-aanbieding en de luxe chocola. Maar alleen als ik voldoende tijd over heb. Mocht dat lukken dan kom ik toch aardig in de buurt van de 5000 euro. Mooi prijsje toch? En dat voor een volle kaart spaarzegels die mij omgerekend nog geen 100 euro aan boodschappen heeft gekost. Allemaal noodzakelijke boodschappen uiteraard.
Ik ben klaar voor de grote kerstmiskermis. Zowel Otto als ik dragen een kerstmisoutfit. Dat moest van de organisatie. Ik draag een goedkoop vilten kerstpak met foute baard van engelenhaar en Otto is verkleed als Rudolf. Hij heeft wat moeite met het gewei en de rode plastic knijpneus, allemaal voorzien van fel knipperende ledjes. Maar kom op zeg, het duurt slechts drie uur. Otto weet dat ie na afloop een goddelijk ezelmaal voorgeschoteld krijgt. In zijn eigen stal. Die zal hij ongetwijfeld op tijd ruiken. Het werkt allemaal in mijn voordeel. Knap uitgedokterd nietwaar?
De hele buurt staat klaar voor de kerk. Ze willen me natuurlijk in al mijn gretigheid op de bek zien gaan. Maar dat gaat niet gebeuren. Snel droom ik nog de route. Witgoedwinkel Witje, Handyshop Briek en Brak, Drankhandel Rigoneus en tot slot de Appiehappie Duivenbode. Dat moet toch lukken in drie uur tijd. Otto heeft er ook zin in. Dat zie ik aan zijn twinkelende oogjes. Hij is inmiddels gewend aan de ledbelichting. Zijn neusvleugels knipperen hetzelfde tempo mee.
De burgemeester steekt zijn jachtgeweer omhoog. En daar is het verlossend startschot. Otto bevriest. Nee. Niet nu. Ik kietel zijn buik. Dat helpt. Maar niet lang. Dan maar het paardenmiddel ingezet. Een flinke schop onder zijn kont. Iaaaaááááá ... daar gaat ie. Ik zit achter op de aanhangwagen en doe mijn plicht. Ik zwaai en roep heel hard 'ho, ho, ho ...'. De buurt ligt in een stuip. Wat kan mij dat verrekken. De eerste winkel komt in zicht.
Witgoedwinkel Witje. Nondedju, alle artikelen waarnaar ik op zoek ben zijn verplaatst. En néé, de combimagnetron is uitverkocht. Gisteren stonden er nog twee. Hoe kan dat nou. Vloekend en tierend laad ik wat alternatieven in. Maar nu raakt wel mijn schema in de war ... en ... erger ... houd ik nog voldoende plek over? Niet te veel bij nadenken, roep ik mezelf moed in en op naar Briek en Brak.
Eerst maar de Walt zaagmachine. Dat is zo'n lomp ding. Shit. Alleen het demonstratiemodel is nog beschikbaar. Ik schroef de hele mikmak los en graai een grote doos uit het legedozenhok. Het past maar net. Het kost wel gigatijd. Meer dan gedacht. Ik sjouw mezelf haast een breuk en fluit naar Otto. Die begrijpt me gelukkig en loopt met aanhangwagen tot voor de deur. Wie nog langer zegt dat ezels dom zijn, moet hier dan maar eens goed opletten. Voor de trap kies ik de meest economisch opvouwbare. Die van 7 meter wordt het, opgevouwen tot max drie. Dat kan Otto met gemak hebben. Het gewei heb ik afgelopen week extra verstevigd met een ijzeren tussenbalkje waarop de ladder perfect kan rusten. Daar passen straks ook mooi de kratten op.
Op naar Rigoneus. Ach, dat is nu lief. Henk heeft speciaal voor mij een doos whisky en een doos mix klaargezet. Ik zie ook nog een doosje champagne staan. Geen Cava maar echte. Die gaat dus ook mee. Inclusief 6 kratjes Bav, grote. Het past precies. Tot slot de Appiehappie. Ik heb nog precies een half uur over. Dat moet toch lukken. Alle luxe producten zijn nog aanwezig. Hoera, hoe is het mogelijk. De prijsjagers zijn me niet voor geweest. Bij de kassa neem ik nog zes sloffen Marlboro mee. Maar ik rook toch niet? Marchandise Mien! Er is altijd nog zoiets als zwarte markt.
Om precies 1 minuut voor 5 landen Otto en ik op het kerkplein. Moe maar voldaan. De buurt is weer opgetrommeld en onthaalt ons met een oorverdovend applaus. Voor Otto en mij kan Kerst en Nieuwjaar niet meer stuk. Dankjewel lokale middenstand. Waar doen jullie dat toch van? Otto balkt. Hij heeft honger gekregen. En terecht. In de stal genieten we beiden samen van een heerlijk en verdiend ezelmaal.
