Spiegelbeeld

Ik bekijk mijn spiegelbeeld en schiet spontaan in de lach. De lachspiegel lacht terug. Sterker nog hij lacht driedubbel terug. Alleen het schateren ontbreekt. Voorzichtig zet ik een stap terug. Er gebeurt niets. Dat is vreemd. Is de lachspiegel stuk of van zijn stuk? Ik kijk voor de aardigheid maar eens achter de spiegel. Wat ik daar zie tart compleet mijn eigen waarheid. Er staat een ware replica achter de spiegel. En ja. Hij lijkt nog ook. Daar kan M. Tussaud nog een puntje aan zuigen. Het vreemde is dat de replica ook nog eens mijn kleren draagt. Dat kan toch niet? Ik kijk of Victor Mids ergens in de buurt is? Victor who? Ja, die ja. Niet dus. Mindfucker!