“Hee Max, Bee op lijn drie, neem jij de telefoon even op? Ik ben nog aan het worstelen met mijn pak. Weet jij trouwens waar mijn nieuwe oranje schoenen liggen?”
“Pfft, ik heb nu helemaal geen zin in haar. Hofdame? Zeg even dat we druk zijn. Kun je jouw moeder volgende week niet gewoon verbannen naar Urk, ofzo, met haar gezeik? Oh… Die lelijke schoenen van je… Liggen ze niet gewoon in de vuilnisbak?”
“Beste Max en Lex ik ben jullie schoothondje niet? Ik heb wel wat beters te doen. Neem verantwoordelijkheid en sta zelf jullie mams te woord. Het is allemaal best emotioneel voor haar. En Lex, die schoenen die heb ik laatst nog gepoetst en staan gewoon naast jouw andere pipo-schoenen in de kast.”
“Nouhou, wat doen jullie nou toch weer flauw over mijn schoenen. Amalia vond ze juist mooi. Laat haar trouwens maar even met oma praten. Zometeen ben ik nog te laat op mijn eigen feestje. Staat de auto al te draaien? Zitten de meisjes goed in de krul?”
“Amalia … Aaaamaaaliaaa … Waar zit je? Oma op lijn drie!!! Doe jij haar eventjes? Papa en mama hebben het eventjes te druk. Ah. Hier ben je. Och meissie toch. Wat zie je er leuk uit. Heeft papa dat pakje uitgezocht? Schattig die oranje klompjes, oh, en een echte Volendamse kap. Kom eens hier. Dikke kus. Doe je oma de groetjes. Zeg maar dat we er zo aankomen. Zucht.”
Max kijkt naar haar dochtertje en pinkt een traantje weg. Koningin worden… Haar meisjesdroom. Nu hij werkelijkheid is geworden blijkt het een eeuwigdurende, weliswaar goed uitgevoerde, poppenkastvoorstelling. Moet zij dit haar dochter straks wel aandoen? Is een leven buiten de ‘spotlights’ niet veel fijner?
“Willeeeem! Wat duurt dat toch altijd lang bij jou. Waar blijf je nou? Je lijkt wel een wijf!”
“Ja shit, sorry Max. Ik heb per ongeluk een dubbele knoop in mijn oranje boa gelegd. Ik dacht dat het mijn stropdas was. Wie is er ook op dit belachelijke idee gekomen? Volkser presenteren, dichter bij het volk staan? Protocollen weggooien en inruilen voor plat vermaak? Ik lynch die valse spindoctor. Kun jij effe helpen?”
“Kom eens hier. Geen boa vandaag, die is voor mij vanavond, hihi… Twee keer achterlangs, één keer binnendoor omhoog, nogmaals achterlangs: Klaar. Je ziet er uit alsof je héél goed kunt spijkerpoepen. Nou, Willempie, kunnen we? Heb je zin in vandaag of zie je op tegen waxinelichtgooiers? Die dingen kunnen hard aankomen, hoor.”
“Ik ben er klaar voor Max. Zie je dit helmpje? Ja, ooit gekregen van een oranje warhoofd, luisterend naar de naam André. Dat zet ik op mijn hoofd. Is hufter- en waxinelichtproof en alvast een goed opwarmertje voor mijn kroon. Ik voel me prinsheerlijk, een beetje zenuwachtig, maar straks absoluut de koning te rijk, zeker weten. Heb nu al zin in de afterparty. Wat zie jij er trouwens sexy uit in dat gepimpt Volendams rokkostuum, en die klompen! J.P. Gaultier?”
“Nee, die zijn van boer Harms. Hij staat straks vooraan, zegt hij. Dit keer geen groots ontwerper voor mij, puur om te laten zien dat wij het anders gaan doen, Willem. Dat we ondanks alle poppenkast ook aandacht zullen gaan geven aan boer Harms, melkboer Pietje, caissière Fatima en boekhouder Patrick. Trouwens… Heb jij nog geoefend met de meiden? Ik ben zó benieuwd hoe het land gaat reageren wanneer wij vanavond om half acht keihard Wolter Kroes gaan zingen in plaats van het Koningslied. Hou je hellempie dan maar op.”
Co-column geschreven op website ColumnX door Arta en Mien
