Media mag nooit de boot missen. Ze moet altijd op tijd zijn. Dat is ze aan haar stand verplicht. Vers van de pers moet haar nieuws verschijnen. Omdat de mensen er op wachten. Vol verwachting. En die verwachting is van alle tijden. Gevoed door tijdloos ongeduld. Tenzij je woont in godverlaten oorden. Ja, die zijn er. Dat kunnen wij als nuchtere Nederlanders ons maar amper voorstellen. Maar het is wel zo. Oorden waar je nog ouderwets kunt verdwalen, ze bestaan. Maar niet in Nederland.
Ouderwets verdwalen? Bent u ooit verdwaald? Op een manier dat echte paniek te voorschijn kwam. U keihard uitlachte in uw gezicht. Ik denk het niet. Kreeg u honger tijdens de dwaling? Honger naar nieuws, naar informatie? Werd u dorstig? Snakte u naar lucht? Omdat de adem in uw keel stokte, of althans, dreigde dat te doen? Alleen de gedachte al. Dat is paniek. Komt u niet echt bekend voor, wel?
Media moet altijd het nieuws volgen en brengen. Zonder Media is het nieuws reddeloos verloren en komt het nooit aan. Soms moet in het wachten op het nieuws een zekere mate van geduld betracht worden. Zeker als Media het nieuws vervoert op een trans-Atlantische route. Als er al een volkje ongeduldig is dan zijn het de Amerikanen. Zeker weten. En toch is het juist op dat continent waar Media tot volle wasdom kwam. Dan praten we over pakweg 1946. Media vervoerde vrachten nieuws. Zowel voor private als voor zakelijke klanten. Het bracht haar klanten met al het nieuws in vervoering. Je kunt het bijna vergelijken met de vervoering die tegenwoordig vrouwen ten deel valt zodra zij de Zalandoman ontmoeten. In levende lijve wel te verstaan.
Al gauw verdiende Media het predicaat RMS. Niet te verwarren met de Republiek der Zuid-Molukken. Absoluut geen godverlaten oord, maar dat terzijde. Nee, nee, Media verdiende voor haar verdiensten het predicaat Royal Mail Ship. De Media bezorgde eenvoudigweg de post op een koninklijke manier. Trans-Atlantisch. Maar dat had u al begrepen. Degelijk en lang. Van 1946 tot en met 1961. De Media werd daarna verkocht. Aan de hoogstbiedende in een vervoersmarkt die haar roots verlegde van het water naar de lucht. Het nieuws werd ineens gevlogen, werd vluchtig, nadat het eerst waterig was geweest.
Het is wat met die Media. Ze moest zelfs haar naam afstaan. Media werd Flavia. SS Flavia. Stoomschip Flavia. RMS Media had afgedaan. Gelukkig bezat het 250 eersteklas hutten. Het scheepje werd verder verbouwd zodat er met het nieuws ook nog pakweg 1300 passagiers meekonden. Het werd daarmee een van de eerste cruiseschepen met diverse bestemmingen. In 1983 begonnen de passagiers zich te vervelen. Een nieuwe eigenaar van het scheepje bombardeerde het onmiddellijk tot casinocruiseschip Flavian, om het in 1986 nog een keer te laten verbouwen en om te dopen naar Lavia. De verbouwingswerkzaamheden vonden plaats in Hong Kong.
Helaas brak op 7 januari 1989 brand uit tijdens de werkzaamheden. En tot overmaat van ramp kapseisde het schip door het bluswater van de blusboten en de lokale brandweer. Iedereen werd gelukkig gered. Uiteindelijk werd het schip naar Taiwan gesleept om daar gesloopt te worden tot schroot. De voormalige Media afgedankt als oude krant. Zo gaat dat in de grote wereld.
Rest me nog de algemene kenmerken te vermelden van de Media:
Deplacement (het gewicht van de door een ondergedompeld lichaam verplaatste vloeistof, lees nieuws. Het verplaatste volume is de waterverplaatsing, lees nieuwsverplaatsing): 11636 m3 – Tonnage: 13345 ton (1947-1961), 15456 ton (1961-1989) – Passagiers: 250 (Media), 1320 (Flavia), 850 (Flavian, Lavia) – Lengte: 161,85 m (1947-1961), 169,77 m (1961-1989) – Breedte: 21,34 m – Diepgang: 7,92 m – Snelheid: 18 knopen (33 km/h).
Wat opvalt is de groeipotentie van het Medianieuws in de loop van de tijd. Het is er alleen niet sneller van gaan varen. Medianieuws met een steady tempo? Vrij uniek.
Geschreven als Vaste Columnist van ColumnX (01-09-2013 tot en met 31-08-2014)
