42) Halfzeven (22-08-2016)
Halfdrie in de middag en geen zin meer in school. Ik besluit de laatste twee uur te spijbelen. In mijn ogen kan ik een uurtje sport en biologie best missen. Het eerste omdat er apenkooi op het programma staat en het tweede omdat ik het even heb gehad met fruitvliegjes. Bovendien is het ook nog eens snikheet vandaag. Om dan in een zweterige gymzaal en een houten barak gebakken te worden, nee, dat is niet mijn ding. Ik heb wel wat beters te doen. Dus neem ik vrij.
Maar dan wat te doen? Op weg naar de depri-flat, waar ik met mijn pa nog niet zo lang geleden ben ingetrokken, bedenk ik een leuke activiteit. Waar heb ik nu eens trek in? Niet zo moeilijk voor een puber. Wat lamballen en met mijn ballen spelen. Aldus plaats ik mezelf in de bank, de tussendeur van de hal sluit ik voor de zekerheid. Maar niet voordat ik eerst de koelkast leeg plunder. Een blikje cola, van een goedkoop merk en een stukje oud geworden kaas, voorverpakt in plastic. Bah. Maar ik heb trek. Dan knaagt alles weg. Een boertje op de koop toe, want er is toch niemand thuis.
De televisie aan en op zoek naar iets geils. Mijn broek op halfzeven. En maar zappen, want er is om halfdrie natuurlijk nog niets op de televisie. Laat staan iets geils. Ik moet het aldus doen met clips van MTV. En maar hopen dat er snel iets komt. Het begint nu wel te kriebelen. Intussen kijk ik ook wat rond in de troosteloze flatkamer. Waar ben ik toch aanbeland en hoelang moet deze ellende nog duren?
Eindelijk komt er een video voorbij waarbij ik toch wel tot een hoogtepunt moet kunnen komen. Zal ik het wel op tijd redden? Binnen de sexy clip? Ja, ja, het moet. Sjorren, sjorren en daar komt eindelijk de plezierfontein. Althans dat denk ik. Ineens hoor ik de tussendeur van de hal opengaan. Pa! Waar komt die ineens vandaan? Die moet toch werken? En daar staat ie dan. Achter me in de woonkamer. Gelukkig zit ik met de rug naar hem toegedraaid.
Snel gooi ik een krant, die naast me op de bank ligt, over mijn halfzeven. Maar aan mijn rode hoofd valt helaas niets meer te doen. Overvallen op het moment surprême. Dat moet mij weer gebeuren. En nu? Ik durf pa niet aan te kijken en kijk strak naar de televisie, nog half onderuit gezakt.
‘Dag pa, wat ben jij vroeg thuis?’
‘Hoi jongen, ik heb een paar uur vrij genomen. Veel te heet om te werken. Zullen we iets leuks gaan doen? Zwemmen? Naar het Sportfondsenbad? Trek in?’
‘Ehhh ... ja, leuk.’
Een zucht van hoopvolle verlichting. Gênante situatie. Doet mijn pa nu alsof ie niets ziet? Dat moet haast wel. Maar waarom reageert hij niet op deze situatie? Wie schaamt zich nu het meest? Mannen onder elkaar, praten moet toch kunnen? Wat een ongemak, wat een onmacht. Gefrustreerd zet ik de televisie uit.
43) Mijn eerste stereo (24-08-2016)
De hele zomer heb ik aardbeien geplukt en nu is het grote moment eindelijk daar. De aanschaf van mijn eerste stereo. Als een klein kind zo blij bezoek ik de elektronicawinkel. Ik weet nog niet precies welke stereo ik ga kopen en ben benieuwd wat mijn zorgzaam opgespaarde guldens waard zijn. De keuze is niet zo groot. Mijn budget is klein. Kleiner dan ik had gedroomd. Met mijn handen betast ik de plastic deksels van de pick-up stereo combinaties. Ik voel of ze makkelijk opengaan. Daaraan kan ik de kwaliteit afmeten. Zo tipte mij mijn broer.
Ik kan amper kiezen en bijt op de vleesranden van mijn nagels die nog donkerrood zijn van het aardbeien plukken. Die van tweehonderdvijfenvijftig gulden wordt het. Jaloers werp ik nog een blik op de grote jongens als ik afreken. Wie weet, misschien iets voor de toekomst. Vol trots en heel voorzichtig vervoer ik de doos op mijn bagagedrager, lopend naast mijn fiets. Het geluk straalt van mijn gezicht af.
Thuisgekomen kan ik niet wachten met het aansluiten van mijn eerste pick-up stereo combinatie. Snel plug ik de losse boxen in de stereocombinatie en doe de stekker in het stopcontact. Voor de allereerste keer in mijn nog jonge leven heb ik een grote aankoop gedaan. En nu sta ik op het punt om eindelijk mijn eigen elpees op mijn eigen muziekinstallatie te draaien. Niet langer afhankelijk van de grillen van mijn twee broers. Ik mag nooit muziek draaien op hun stereo's zonder toezicht. Mijn grote zus heeft alleen een kleine radio.
Natuurlijk heb ik allang zelf elpees gekocht. Met grote trots en vol spanning trek ik een van de twee elpees uit de dubbelhoes. Ik kies voor de elpee met mijn favoriete nummer. I don't know how to love him. Gezongen door Maria Magdalena op Jesus Christ Superstar. Pas later lees ik op de beschrijving die in de hoes zit dat de zangeres Yvonne Elliman is. Wat een mooi lied, wat een mooie stem en wat een mooie vrouw. Zucht. Ik word er helemaal wee van en ik voel de tranen in mijn ogen stromen. Voor het eerst ontwaar ik wat muziek kan doen. Muziek die me nog lang bij zal blijven. Me vaak troost zal geven.
Ik zet de hoes terug op de grond. Naast Bob Dylan Greatest hits, de blauwe van de Beatles en Boudewijn de Groot's vijf jaar hits. Elpees die ook in het bezit zijn van mijn broers. Mijn eigen muzieksmaak moet ik nog ontwikkelen. Ik houd de hitparades en de Hitkrant iedere week goed in de gaten en zie uit naar zaterdag. De aanschaf van een nieuw werk. Bij mijn favoriete platenzaak Dom van den Bergh. Een begrip in Venlo. Die van aanstaande zaterdag weet ik al. Eldorado. Electric Light Orchestra. I can't get it out of my head. Of toch Rumours? Fleetwood Mac.
