Relaxed zit Boy Plukharos achter zijn notenhouten bureau. Achterover geleund in een kalfslederen stoel met de benen nonchalant op zijn bureau. De gelakte krokodillenleren schoenen steken loodrecht naar het plafond omhoog. Af en toe lacht ie hardop. Zijn kamerheer schrikt er telkens een beetje van. Die snapt het echt niet. Eigenlijk zou Minister Plukharos beter zijn administratie moeten doen. Er ligt een grote stapel Burgerregistratieformulieren op het bureau. Klaar om nagekeken te worden.
Boy prefereert echter lezen uit het op zijn knieën opengeslagen stripboek: Klukkluk en Pipo de Clown, op jacht naar eeuwige roem. Het schijnt nogal een humorvolle strip te zijn. Als hij even niet leest zit hij op zijn mobiele telefoon. Twitter, Facebook, Het Riool en Onmiddellijk.nl. Plukharos is een allesvreter. De kamerheer ziet in zijn werkgever een soort Rupsje Nooitgenoeg, het hongerige rupsje uit een ander kinderboek.
Ook de televisie staat dag en nacht aan. Zonder onderbreking wordt het nieuws herhaald. Het lijkt wel een dwangneurose. De Donald Duck is een graag gelezen weekblad bij de baas. Voor de broodnodige ontspanning, zegt hij dan. De kamerheer moet er schamper om lachen. Want er wordt nauwelijks werk gedaan. Laatst had Plukharos een vriendinnetje. Met zijn oor aan de deur stond de kamerheer uren de wacht te houden. Is dat werken? Schandalig.
Na een nadrukkelijk ‘hummetje’ van de kamerheer trekt Boy met veel tegenzin het bovenste Burgerregistratieformulier naar zich toe.
‘Sgerat Omniboes’ staat bovenaan het formulier geschreven. Oemniboes, Oemniboes … Maar die naam kent Boy. Is dat niet … Verrek ja. De man van Granika. Dat lekkere ding dat hij vorige maand nog stevig onder handen had genomen. Het kwijl loopt Boy weer in de mond.
‘Beroep: Taxichauffeur’, leest Boy verder. ‘Aanvraag voor permanent verblijf.’ Heel even twijfelt Boy. Stapeltje links of stapeltje rechts? In of uit? Maar Boy kan niet kiezen en haalt een oude zilveren rijksdaalder uit de lade. Kop of munt? Kop voor Sgerat in. Munt voor Sgerat uit.
Oh nee, het kop en munt verhaal. Afkeurend kijkt de kamerheer toe hoe Plukharos de daalder hoog de lucht in werpt. Met een zachte plof landt hij op het harde tapijt. Reikhalzend staart de kamerheer naar de uitkomst. Hij kent de methodes van de baas wel.
Shit, kop! Haastig kijkt Boy van links naar rechts, dan draait hij de daalder stiekem naar munt. Dat is vals, meent de kamerheer en hij nadert de valsspeler met rappe schreden.
‘Dat u dit spelletje speelt is toch al dubieus, maar als u dan een uitslag heeft dient u die wel te accepteren. Draai hem om!’
Dreigend staart hij naar de doortrapte Boy. Die heeft geen keus en kleurt het vakje ‘In’ rood.
‘In de envelop!’ commandeert de kamerheer.
‘Oké, oké!’
Met een kwade blik trekt Boy het stripboek weer naar zich toe. Voor vandaag genoeg gedaan.
Zodra de kamerheer de ruimte verlaat trekt Boy vliegensvlug de envelop naar zich toe. Hij knipt vakkundig een klein vierkantje uit een A4 en plakt het zorgvuldig over het vakje ‘In’. Snel naar de kopieermachine. Nieuw rood kruisje in vakje ‘Uit’ en klaar is Kees … Boy. Geen kind die er naar kraait. Dat is wat Boy denkt.
Een maand later zit hij nietsvermoedend te lezen in een nieuw stripverhaal, als er plots drie keer hard op zijn deur wordt gebonkt. Vreemd.
Een verwilderd ogende man aan de deur. Maar wat wil hij in godsnaam. Gestotter en gestamel. Een zweterig uitziend figuur, gehuld in een ranzig shirt. Jakkes, daar moet Plukharos toch niets van hebben. De ogen draaien vreemd in de kassen.
‘Wat wenst u?’ buldert Boy.
Als hij naar de man kijkt moet hij zomaar denken aan zijn lievelingsstripfiguur Klukkluk. Zonder veer. Is hij malende? De artsen hadden hem voorzichtig meegedeeld dat de medicijnen tegen een droplul vreemde bijwerkingen zouden opleveren. Maar of hallucineren er één van is?
‘Ik heb geen tijd voor deze onzin. Jij idiote Klukkluk zonder veer!’
De man doet, uit zijn evenwicht gebracht, een pas naar voren en dan naar achteren. Hij trekt verbeten aan een rood touwtje, zonder resultaat. Is dit allemaal echt? Of is hij zijn verstand soms verloren?
Razendsnel schat Boy het vreemde gedrag van de man in. Bij twijfel altijd overbluffen.
‘Wat doet u nu? Eh… is dat een nepbom?’
Nu begint Boy toch heel even te twijfelen.
‘…Van meneer Rustigs toch zeker?’
Een enorme knal volgt. Confetti vliegt door de lucht. Heel even waant Boy zich dood. En nee, nee, … daar verschijnt ook nog Granika achter Sgerat. Het is niet waar?!
De kamerheer komt toegeschoten, overziet de situatie en begint keihard te lachen. Dat hij dit nog mag meemaken tijdens zijn meer dan vijftigjarige loopbaan. Granika begint ook te lachen. Het is best een komisch gezicht. Bullebak Plukharos met confetti in zijn dunne haar. En dan die blik van hem. Als blikken konden doden. Hij bibbert als een juffershondje, die stoere Boy. De kamerheer staat er schuddebuikend bij en neemt snel zijn mobiel ter hand. Deze situatie is te koddig om te laten lopen.
Hij drukt op camera en is nog net op tijd om de liefdesverklaring van Granika vast te leggen. Hij heeft nog een mannetje bij de pers die hier graag van op de hoogte gesteld wil worden. Genietend wrijft hij zich met zijn vrije hand over de maag. Dit wordt een groot schandaal! De ogen glimmen als die van een kwaadaardige kobold. Eindelijk vrij van die foute Boy Plukharos.
En terwijl Boy zichzelf schaapachtig lachend feliciteert met het overleven van een nep-aanslag, worden de kranten van de volgende dag al gedrukt.
De rijksdaalder is eindelijk op munt gevallen bij de juiste persoon.
Co-thriller geschreven door NicoleS en Mien
Zie ook:
Sgerat en inslag 1 (Het verhaal van Sgerat)
Sgerat en inslag 2 (Granika) (Het verhaal van Granika)
