Gezwollen ader
In zijn nek klopt bloed het woedend uit. Het pulseren laat ook zijn ogen knipperen. Haast op de maat. Ziet hij het nu goed? Loopt daar… Ja. Hij is het. En nu?
Daar loopt de dader. Vader van zijn ontstaan. De pa die hem de wereld op schopte. Hij weet er niet van en wil het vast ook niet weten. Alleen hij weet het. Hij is in hem ontstaan. Maar pas nadat hij in haar vervlochten raakte. In zijn mams. Lang geleden.
Vorige week vertelde zij het. Daar loopt ie, achter het winkelwagentje bij kassa zeven. Jouw geluksgetal. Je was er toch naar op zoek? Nou dat is hem.
En daar staat ie weer. Bij kassa acht dit keer. Wat nu?
Bladerdeeg
Hij schuift aan bij kassa acht en laadt zijn karretje uit op de band. Spek en rookworst, boerenkool, bladerdeeg, jam, chips, chocolade, sinaasappels, treetje bier, twee, boter, kaas en eieren. Een gewone man. Eenzaam. Een beetje riekend naar een onbestemd wasmiddel dat al vrij lang aan zijn kleren lijkt te kleven.
Dat maakt dertig euro vijftig. Hij grist een oude vaalbruine portemonnee uit zijn kontzak. Pas dan merkt hij hoe de jongen achter hem best wel dicht tegen hem aanleunt. Ontwaart hij nu een blik van minachting. De jongen trekt namelijk zijn neus op en kijkt hem doordringend aan. Hij herkent die blik. Een spiegel wordt hem voorgehouden. Vijftig eurocent valt op de vloer. Hij bukt. En dan gebeurt het.
Verrader
‘Bent u mijn vader?’
Langzaam steekt hij de vijftig eurocent in zijn portemonnee, pakt stoïcijns zijn boodschappen in en vertrekt richting uitgang. Snel wegwezen.
In zijn rug voelt hij de ogen van de jongen branden en nog voordat hij het goed en wel beseft voelt hij een hand op zijn schouder rusten.
‘U bent mijn vader, hè?’
De hand klemt steviger om zijn schouder. Met een ruk trekt hij zich los en loopt stug door, zonder antwoord te geven. Hij voelt de jongen achter zich aankomen en weet maar een ding te doen. Hoe pijnlijk ook. Hij zet zijn tas neer en draait zich om.
‘Ik ben jouw vader niet. Het spijt me erg!’
‘Verrader!’ Bijt de jongen hem toe.
Oplader loopt leeg
De jongen ontploft bijna. Tot voor kort heeft hij zich ingehouden. Jaren van oplading komen tot explosie.
De man weet niet wat hem overkomen gaat, binnen nu en tien seconden. Vastgenageld bij het aanzien van de woede-uitbarsting, kan hij niet anders doen dan nagels uit zijn schoenen trekken. Tevergeefs. Zelfs een nijptang kan hem niet uit deze benarde situatie helpen. Waar is de vrouw die hem dit heeft aangedaan?
De jongen haalt een klein zwart voorwerp uit zijn binnenzak. Het lijkt op een rechthoekig scheerapparaat met twee ijzeren tanden. Hij schakelt het apparaat aan en kijkt om zich heen. Niemand te zien. Elektriciteit spat uit het apparaat en uit zijn ogen. Hij slaat toe. Pa stort neer, met spartelende benen.
Toenadering
Het voorval is best hevig. De jongen schrikt van zijn eigen daad. Ook al is de voorbereiding nog zo secuur en voortreffelijk. Hier heeft hij niet op gerekend, zijn gevoel dat parten speelt. Woede, verdriet en onvoorwaardelijke liefde smelten samen. Hij reikt zijn pa de hand. Beiden trillen hevig na. Maar het beven bevriest al snel.
IJskoud kijkt zijn pa hem aan. Die wil nog steeds van niets en niemand weten. Ontkenning van zijn eigen leven. De boodschappen liggen op de grond en hij raapt ze vlot samen. De spek, de worst, de boerenkool. Doet ze in de tas en wil verder lopen. De jongen staat perplex, roept zichzelf snel tot orde. Zijn vader zet heel vlug de pas erin.
Vergadering op straat
Dan botst pa op ma. En het is niet de eerste keer. Noch mentaal, noch fysiek. Midden op straat. De jongen probeert nog tussenbeide te komen. Tevergeefs. Uit de linkermouw van de jas van pa ontsnapt een kleine aap, die onmiddellijk de benen neemt. Pa erachteraan. Ma erachteraan. De jongen erachteraan. Comedy keepers. Alleen het muziekje ontbreekt.
En nu ga je vertellen hoe de vork in de steel zit! Midden op straat spartelt pa wederom met zijn benen. Boven op hem zit ma. Volumineus. Ze heeft al haar verdriet met de jaren weggevreten. Maar dit is haar kans. Ze knipoogt naar haar jongen en vraagt of ze door moet knijpen. Pa loopt rood aan, bindt in en erkent zijn zoon.
Zesluik geschreven naar aanleiding van het weekthemawoord 'Ader' op website 120w van week 43
