Een druk bezocht podium dit keer met deelname van pakweg 20 dichters, schrijvers en ander pluimage, die verdeeld over drie tijdsblokken hun teksten te berde brachten. Voor de aftrap om drie uur werd eerst nog even stilgestaan bij het vijfjarig jubileum van PepperPlus en de uitgave van de 5e MeerPeper bundel 'Als wolven huilen' van Derrel Niemeijer, tevens initiatiefnemer en organisator van PepperPlus. Eric de Munnik verzorgde de intro en eerde het bijzondere gedachtegoed van Derrel.
De optredens waren allen boeiend, sommige verstild (Marijke Hooghwinkel) en enkele uitbundig. De liefde werd gedicht, zo ook de fantasie, breed uitvoerig maar ook in kleine woordjes. Niet alleen het publiek ging op de stoelen staan maar zelfs een van de schrijvers (Wim Paeshuyse). Ook was er een boeiend optreden van het muzikale duo Van hemel en hel, die naar eigen zeggen het sinds kort met elkaar doen, letterlijk en figuurlijk. Helga Buitelaar en Johan van Drunen, met zang, gitaar, dwarsfluit en doedelzak. Tussen de dichtblokken door namen ze kort de ruimte in beslag met verstilde liederen en polderfado. Heel even kwamen Elly en Rikkert weer even aan mij voorbij.
Aan het einde van blok drie mocht ik de honneurs waarnemen. Blok drie werd overigens ingeleid door gastpresentator Kaj Elhorst. Hij nam de presentatie over van Derrel die helaas vanwege de griep verder verstek moest laten gaan. Alle lof aan Derrel en Kaj die zowel de intro's als de extro's van alle 'woordkunstenaars' uitstekend verwoordden en aan elkaar regen.
Het was alweer even geleden dat ik door de micro mocht spreken. Bijna alle dichters en schrijvers waren me al voorgegaan, met mooie dichtregels. Ik dacht heel even 'wat doe ik hier?', ik heb geeneens een gedicht, alleen maar korte verhalen van 120 woorden. Ontnuchtering en onzekerheid dachten heel even beslag op mij te nemen. Mooi niet. Ik stond het niet toe. Vooruit, hup, met de billen bloot dan maar. Dit vond ik toch leuk? Sterk openen dacht ik nog. Gewoon benoemen wat je gaat doen en alles komt goed. Het kwam ook goed. De vier 120Woorden stukjes die ik geselecteerd had vielen in goede aarde en ook ik ontving applaus. Het voelde weer even heerlijk warm. Het spreken en publique ging me boven verwachting redelijk tot goed af. Hier en daar nog wat luchthaperingen, maar stukken beter dan de vorige keren. Still learning. Zou het dan toch te maken hebben met loslaten en genieten? Ja, met loslaten en genieten en niet te vergeten creëren. Tekst en sfeer. Het blijft een mooie combi.
De vier 120Woorden stukjes die ik heb voorgedragen zijn hier terug te lezen:
Precordiaal (19-09-2016), een organenstukje, organisch zo u wil.
Culinair hoogstandje (15-08-2016), over een bijzonder kippetje.
Hippopotomonstrosequippedaliofobie (06-09-2016), je zult er maar aan lijden, de angst voor lange zinnen.
Ik lig al in de winkel (12-09-2016), een zacht stukje over een taai onderwerp.
