Soms schaam ik me man te zijn. Man als onderdeel van mens. Maar vrouw zijn is ook niet makkelijk. En toch … zo is de wereld nu eenmaal ingedeeld. In mannen en in vrouwen. Complementair, aanvullend, zijn we aan elkaar veroordeeld. Maar dat klinkt zo zwaar. Hoezo veroordeeld? Liggen er oordelen aan ten grondslag? Aan het man en vrouw zijn? Zeker. Zo willen de reclamewereld, de media, de moraalridders en noem maar op, ons doen geloven. En ja, stiekem geloven wij daar te pas en te onpas in. Zeker bij wantoestanden. Het biedt houvast.
Ook al is de mens in zijn oorspronkelijk doen en laten veranderlijk, ondernemingsgezind, opportunistisch, vooruitstrevend, we zijn ook kuddedieren, trouw aan ritme en structuur, voor onze veiligheid, uit zelfbescherming. Behoudend zelfs, daar waar gevaar om de hoek komt kijken. Op slot raken we dan zelfs. Om brute realiteit en nare werkelijkheid het hoofd te kunnen bieden. In oorlogssituaties en in tijden, situaties van geweld. Geweld in alle vormen. Ja en dan schaam ik mij om man te zijn. Want die man die staat dan ineens voorop. Op de barricaden. Ze drammen en drijven door. Worden blind van woede. Zelfs de goeie. Dat kan toch niet?
Waarom wordt oorlog, misdaad niet geband. Waarom hecht de wereld zoveel waarde, economische, imperialistische waarde aan oorlog, misdaad, haat. Waarom verlustigen mannen zich aan hen die fysiek geen tegenstand kunnen bieden. Zielige mannen. Kleine mannen. Zelfs al stel je je als vrouw deze mannen bloot voor, nietig worden ze er niet door. Iets maakt het geslacht man onveilig. Zijn beide hoofden. Zeker als ze exploderen. Van lust en woede. Met voortplanting heeft het niets van doen. Het is aftands, pathetisch, schokkend en het moet stoppen bij het eerste nee. Nee, al ver ervoor.
Twee mooie mensen zijn er ooit in het leven geroepen. Laat daar alsjeblieft het goede van overwinnen. Zonder goed geen kwaad. Maar net zo goed als het goede nooit mag doorslaan, geldt dat evenzo voor het kwade. Respect en liefde, het zijn de enige wapens die altijd ingezet mogen worden. Niet voor de zoete lieve vrede. Nee, voor de oprechte vrede. Dat ie lang mag blijven bestaan.
