120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.
US closed (01-09-2015) (Themawoord: Pergola)
John, Richard, Paul, en George stappen uit de auto. Ze zijn net op tijd voor de herendubbel. Uit de gele auto halen ze zelf hun tassen. Daar mag niemand aankomen. Hopelijk wordt er vandaag met Tretorn gespeeld. Keiharde ballen. Daar houden de vier jongens van.
Intussen is ook de tegenstander gearriveerd en kan iedereen zich opmaken voor de grote finale. Ron, Keith, Charley, en Mick zijn er klaar voor. Ze dragen een rood tenue met grote tong.
Scheidsrechter is Pjotr Pergola. Maar dat is verder niet van belang. Zijn naam genoemd is voldoende voor een medaille na de wedstrijd.
De afloop is bekend. Toch? In de laatste set winnen de groene hairy boys uit Liverpool. Zij hebben uiteindelijk meer hits.
Mijn pergola is van goud (01-09-2015) (Themawoord: Pergola)
Nieuws. In de muziekarchieven van Johnny Hoes (platenbaas in ruste) is onlangs door zijn nazaten een belangrijke ontdekking gedaan. De familie heeft aanvankelijk geprobeerd het nieuws stil te houden, maar helaas, persmuskieten van Telegraaf en Story zaten er bovenop. In de archieven is een bijzondere opname ontdekt van een befaamde zangeres. Ben even haar naam kwijt. Het is een autobiografisch lied. De familie van Johnny is momenteel in conclaaf met nazaten van de befaamde zangeres of de opname uitgebracht mag worden. De rioolratten hebben inmiddels ontdekt dat er onderzoek is gedaan naar een pergola in de buurt van Stramproy. Er zou een stuk hout ontbreken. Essentieel voor waarheidsbevinding en authenticiteit van de recente opname, aldus de advocaten van de zangeres.
Nou ja! (03-09-2015)
Er loopt een rare vogel over mijn stoep. Ik kan hem niet helemaal plaatsen. Hij wappert met zijn vleugels, een beetje schuw, vlak boven de stoep. In grote vertwijfeling. Zal ik wel of zal ik niet? Dat zie ik hem denken. Maar vogels kunnen helemaal niet denken. Waarom dan die vertwijfeling? Kan ie eigenlijk wel vliegen. Of is het zo’n twijfelgevalletje, zo’n last-minute beslissertje, die pas bij dreigend gevaar net op tijd wegvliegt? Het kan natuurlijk ook zijn dat ie gewoon honger heeft. Maar dat eigenlijk niet durft toe te geven. Zo van, ik zie je wel, maar ga toch wegvliegen. Die ouwe mik van jou die blief ik niet, ik ga er bijna van over mijn nek. Nou ja!
Bittergarnituur (04-09-2015)
Bitter. Zo smaakt soms succes. Liever verkies ik zoet. Het is maar hoe het binnenkomt. Voor of achter op de tong. En niet in een keer. Heel even moet het door de mond rollen. Om het dan te koesteren in de hersenpan.
Lekker laten braden, stoven, of bakken. Gewokt succes. Niet meteen doorslikken. Maar goed proeven op de tong. Maak van het succes heel even tongfilet. Ontgraat het en snijdt de harde kantjes ervan af. Je krijgt het immers niet dagelijks toebedeeld. Een gezond portie succes.
Smaakt het na goed kauwen dan nog bitter, dat succes? Dan is mogelijk het vet aan vervanging toe. Oud mondvet verbittert ieder garnituur. Ook zoetigheid helpt dan niet meer. Zelfs pepermunt kan bitter smaken.
Voor eeuwig naar de knoppen (08-09-2015) (Themawoord: Knop)
Er gebeurt niets. Nogmaals druk ik op de knop.
“Ik denk dat de knop naar de knoppen is.”
“Waarnaartoe?”
“Naar de knoppen.”
“Echt?”
“Echt!”
“Ver weg?”
“Heel ver weg!”
“Komt ie nog terug?”
“Vast!”
“Ik mis hem nu al.”
“Ik ook.”
“Hij was altijd vriendelijk.”
“Zeker!”
“En klef!”
“Hoezo?”
“Nou, je weet toch wel wat ik bedoel?”
“Nee.”
“Dat ie zich altijd liet betasten.”
“Ja, ja, dat klopt. Hij liet zich graag aanraken.”
“Hij ging ook echt iets met je aan.”
“En uit!”
“Ja, ook uit. Aan en uit. Gelijk een knipperlicht.”
“Altijd kortstondige relaties.”
“Ja, het duurde nooit erg lang.”
“Zou hij nog ooit terugkomen?”
“Ik denk het niet.”
“Voor eeuwig naar de knoppen?”
“Voor eeuwig naar de knoppen!”
Knoppijn (09-09-2015) (Themawoord: Knop)
De knop omdraaien. Ik kan het niet. Weet niet eens waar die zit. Veel mensen kunnen het. De knop omdraaien. Soms voor even, soms voorgoed. Last van lage rugpijn? Ik draai even mijn knop om en dan heb ik nergens meer last van. Waar zit die knop mensen? Ik wil hem ook. Lijkt me de ultieme oplossing voor een hele hoop problemen. Last van de buren? Ik draai even mijn knop om. Dat wil ik ook! Last van de kinderen? Geen enkel probleem, ik draai gewoon even mijn knop om. Als ik die knop zou bezitten. Ik zou hem pijn doen. Echt. Tot tranen toe zou ik hem bewegen. Kon ik hem maar ergens kopen. Maar waar? Bij een knoppenwinkel?
Knap (10-09-2015) (Themawoord: Knop)
Patverdamme, mijn knap is kopat. Hij daet niet wot ik wil. Net nu ik hem het hordste nadig heb, loot ie mij in de steek. Het lijkt wel af ie mij vaar de gek haudt. Die klate knap. Of iemond heeft zitten klaten met mijn taetsenbard, dat is aak gaed magelijk. Het is in ieder gevol knop irritont. Door woor ik een A wil tikken tikt ie een O en vice verso. Ik ward er helemool gestaard von. Ben ap zaek gegoon noor een tongetje om de taetsen ap mijn taetsenbard te vervongen, moor zaols u kunt zien lieve lezer, het is mij heloos nag niet gelukt. De woterpamptong wil niet echt meewerken. Nag even praberen met de cambinatietong. Zucht.
Knopje (11-09-2015) (Themawoord: Knop)
De knop is het meest overschatte lichaamsdeel van de homo sapiens. Als homo ludens vraag ik me af of dat ook geldt voor de homo naledi. Er zijn zoveel lichaamsdelen gevonden bij de recente ontdekking van deze nieuwe mens dat daar ook het knopje bij moet zitten. Ik zeg met nadruk knopje want deze mens was erg klein.
Bij de man extern, bij de vrouw intern gepositioneerd, kan de knop zorgen voor extase, in sommige gevallen euforie, mits juist gestimuleerd. Dat zegt de homo erectus. De homo florensis betwijfelt dit dan weer. Zwaar overschat die knop. Maar ja, net als de homo naledi is de homo florensis klein van stuk. Gezegend met een klein knopje. Daar zit precies de overschatting.
Joost mag weten (11-09-2015)
Joost mag weten
Weten wat niet is
Stilte in de lucht
Rumoer op aarde
Wankel en vrij
Gevangen evenwicht
Twee gezichten
Zwart en wit
Grijzen taboe
Kleurrijke passie
Wat een mens niet kan
Bevroren in de sneeuw
Kunst van leven
Leven van kunst
Worstelingen in een mensenleven. Niemand is het vreemd. Bedankt Joost, voor wat je achterlaat. Jouw dubbelheid en hersenmanie heeft jou lastig achtervolgd. Nu is het aan de aardlingen om daar vrede mee te hebben. Troost aan nabestaanden, vrienden en familie. Woede ook. Verdriet dat gaat nog komen. Verdriet om een mooi mens, een talent. Jij bracht de schone kunsten voor mij een stukje dichterbij. Anders, ontwapenend, passioneel. Het licht achter de duisternis. Hopelijk hen je het gevonden.
Verschijningsvormen van twijfel (14-09-2015) (Themawoord: Twijfel)
Zal ik wel of niet vandaag of morgen spontaan of berekend met potlood of pen in de kamer of keuken een boeiend of saai epos of gedicht boetseren of borduren op papier of mijn tablet? Bewust of onbewust vraag ik me af, nee, ik weet het zeker, dat ik ooit of nooit de column van mijn leven zal schrijven, in de weet of met fantasie dat de lezer er alles of niets van zal begrijpen. Zal ik dan wel of niet een verklaring geven van mijn schrijven, of laat ik hem of haar in het ongewisse? Fantasie mag nooit weten worden en weten liever geen fantasie, want wie wil nu niet of wel verschijningsvormen van twijfel voor eeuwig zeker zien?
Twijfeltoren (14-09-2015) (Themawoord: Twijfel)
Vandaag een bezoek gebracht aan de grote Twijfeltoren. Wat stond ie er weer mooi bij. Onderaan de voet was een groot geel circus neergestreken. Gekke clowns op gekke fietsen. Ze staken allemaal in het geel en staken trots hun linkerarm omhoog. Het leek wel een soort ode, een groot geel saluut dat ze aan iets of iemand brachten. Ik vroeg me alleen af aan wie. Waar gaat dit over? Vroeg ik aan een Parisien. Ik zag hem twijfelen bij zijn antwoord. Een hekel heb ik daaraan. Aan mensen die grote twijfel leggen in beantwoording van op zich niet zo’n moeilijke vragen. Hij verwees me door naar een kerk. De Sacre Coeur Sans Doute. Daar zou ik mijn antwoord wel vinden.
Herinneringen uit een ver verleden (15-09-2015)
Ik word wakker op de kleuterschool. Vreemd. Mijn bed staat middenin het klaslokaal. Alle kindertjes zitten om mij heen. Net als de juf.
‘Mien, lees eens iets voor?’, roept de juf.
Maar dat kan ik helemaal niet. Ik zit nog op de kleuterschool. Hoe kan de juffrouw dat nu van mij vragen.
Ik zie mezelf mijn vinger opsteken.
‘Nee Mien, je mag niet naar het toilet, je bent net geweest!’
Ik voel het water in mijn broek lopen. In de klas ruikt het nu naar urine. Het stinkt. Bah.
‘Een verhaal Mien, we willen een verhaal horen.’
De juffrouw heeft zich voorover gebogen en legt haar oor vlak bij mijn mond.
‘Doe maar iets van Pinkeltje!’
Langzaam glij ik weg.
Ik,twijfel nooit (17-09-2015) (Themawoord: Twijfel)
Ik twijfel nooit. Weet alles zeker. Alles is simpel. Een plus een. Is toch twee? Waarom daaraan twijfelen? Heeft geen zin. Zeker weten gewoon. Er voor gaan. Geen laf gedoe. Staan voor iets. Linea recta volgen. Befehl ist Befehl. Ook naar jezelf. Nadenken komt later. Tijd voor oorlog. Twijfel leidt af. Waarom daaraan toegeven? Voor de finish. Flink gas geven. Schip strandt anders. Dat kan niet. Dat mag niet. Een, twee, drie. Volle kracht vooruit. Opletten op school. Alles goed leren. Netjes tanden poetsen. Gehoorzamen aan alles. Altijd braaf zijn. Alleen zeker weten. Houd twijfel buiten. Ik weet het. Het klinkt saai. Koet ke koet. Rucksichtlos er tegenaan. Niet meer omkijken. De finish nabij. Ik twijfel nooit. Weet ook niet.
Leeglopen (21-09-2015) (Themawoord: Gieter)
Ik heb alles verzameld en zorgvuldig bewaard. In gedachten vergaard. In kartonnen dozen. Zo ook mijn hoofd. Emotie kon er niet meer bij. Grenzen moest ik stellen. Dat zette mij onmiddellijk aan het denken. Moet ik mijn gedachten nu aan gedichten of aan proza schenken?
Niemand die mij geloven zal. De tuinman verdrinkt in zijn eigen gras, zonder zwemvest in zijn blote bast. De lompe visboer die de wolken wiedt, de koning en zijn prinses, ze staan naakt wedergekeerd in schaduw en in licht. Allen, ja allen hebben ze de oren dicht. Volgepropt met modder, pier en Bibelebonse pap.
Zodra mensen langzaam leeglopen als een gieter, is er niemand meer die horen wil. Alleen al daarom heb ik alles bewaard.
Koeienwijsheid (21-09-2015) (Themawoord: Gieter)
Geheugen, zo lek als een gieter. Dat komt omdat ik niet genoeg gras eet. Onderzoek heeft onlangs aangetoond dat het eten van gras de hersenen stimuleert. Het vergroot ook de opnamecapaciteit. Hoe dat kan? U denkt vast die is zo dom als een koe. Maar koeien zijn helemaal niet dom. Het zijn juist zeer intelligente beesten. En ik zal dat aantonen. Op dit moment schrijf ik naar het woord vijftig toe. Toe dan. Tel het maar na? Was het de eerste of de tweede toe waar vijftig op landde. Aha. Nu twijfelt u. Als u het natelt voelt u zich misschien dom. Maar als u het niet natelt dan wordt de domheid zeker niet weggenomen. Koeien zijn zo dom niet.
Baantjes (22-09-2015)
Dat heb ik weer. Disleksi. Een bizondere vorm ook nog. Ik voeg soms letters toe aan bestaande en niet-bestaande woorden. Ingewrikkeld, ik geef het toe. Soms laat ik ook lettes weg. Laat dat nou net in het zembad gebeuren. Ik trek daar iedere week baantjers. Crimineel hoe ik mijn best moet doen om een baantjer uit te zemmen. Waarom? Omdat er allemaal slagroomschepen in mijn vaarwater zemmen. Heel irrrrrritant. Ze zemmen ook nog vaak naast elkaar. Dan praten ze over kinderen en eten klaarmaken, of andersom. Soms duik ik dan maar onder hun door. Ik duik dan vlak voor hun gezicht weer boven water. Als ik heel boos ben sla ik ook nog even met mijn platvoeten op het water.
In klei gegoten (23-09-2015) (Themawoord: Gieter)
Een handvat, een tuit, een vulopening en als het even kan een broes, dat moet ie allemaal bevatten. Grootte pakweg 15 liter. Eerst draai ik een flinke buik. Terwijl de klei door mijn vingers glijdt denk ik na over de afwerking. Glazuren? Ja. Wel zo handig met alle glazuren regen die tegenwoordig valt uit hevige wolkbreuken. Ik besluit meteen een trechter te kleien. Hoe moet anders die regen in de vulopening vallen? De tuit moet boven de buik uitkomen. Anders loopt ie spontaan leeg. Ik spreek uit eigen ervaring. Alle vaten moeten goed communiceren en ook het freatisch vlak overstijgen. Gelukkig is mijn tuin hoog gelegen. Nu nog hopen dat ie in de oven past. Mijn in klei gegoten gieter.
Zo lek als een ... (24-09-2015) (Themawoord: Gieter)
Zeef. Nee, mandje. Nee, vergiet.
Ja, hoe zit het nou?
Niet.
Hoezo?
Nou, het is toch lek?
Lek als lekkend of lek als verklappend?
Nou, gewoon.
Letterlijk of figuurlijk?
Ik kan niet meer volgen.
Lek?
De hersens ja.
Die kende ik nog niet. Lekkende hersens.
Nou, gewoon. Als het geheugen je in de steek laat is het lek.
Als een vergiet?
Nee, als een mandje.
Je vergeet de zeef.
Nou nee, niet echt. Hoewel? Ik heb wel eens kokende hersens. Dan is het wel handig zo’n zeef. Voor het goed afgieten van kokend hersenvocht werkt dat wel fijner.
Ja, ja, het werkt allemaal nauw.
Ik ga er weer eens vandoor.
Waar naar toe?
Tuincentrum.
Hoezo?
Heb een lekke gieter.
Oh.
Bosnemers gezocht (28-09-2015)
Vandaag door het bos gelopen. Ik struikelde voordurend over de paddestoelen. Wat een rotdingen. Glad en glibberig en ze blijven ook nog eens plakken onder je schoenen. Eikels en denneappels, ook al zoiets. Dat niemand die troep eens even opruimt. Naast boswachters zou ik graag bosopruimers willen introduceren. Mensen die de takken van het pad afhalen en met een bosbezem de bladeren van de paadjes vegen. Gezond werk in de natuur. Belonen met de opbrengst uit het bos. Wel zo verdiend. Het bos geeft en neemt. Ook goed voor, of is het nu tegen, de werkeloosheid? Enfin, u weet wel wat ik bedoel. Uiteraard hoeven de werknemers, of moet ik zeggen bosnemers, niet te werken bij vorst. Ze krijgen vorstverlet.
Retroscoop (28-09-2015) (Themawoord: Retro)
Daar zit ik dan. Brilletje op, drie D. Chips en cola heb ik in het te kleine gat van de armleuning gefrot. De muziek klinkt oorverdovend hard uit de boxen. Sound rolt dolby surround door de zaal en kaatst terug op de kale muren. Het zwarte doek dat rood gekleurd is in mooi velours, trekt langzaam open. We gaan beginnen! Pauwen lopen met opgeheven knikkende nekjes over de bühne. Nooit gedacht dat wij nu al getrakteerd zouden worden op het nieuwste bont. Maar eerst gaan we nog even retro. Ik weet niet hoeveel bontjes passeren de revue. En al degenen die nog leven, komen even tot leven. Retrospannend vind ik het allemaal. Ik hoor de filmspoel achter mij rollen, retropolygoon.
In mijn element (30-09-2015) (Themawoord: Retro)
Ik tuur naar het plafond dat over de hele lengte en breedte bedekt is met een grote zwarte uit elkaar getrokken netkous. Een gatenweb omkleed door zwarte draden, hier en daar aan elkaar geknoopt met schoenveters. Waar zit nu toch die spin? Grote glazen bollen in groen, bruin, blauw en rood die op het net liggen, glinsteren fel door foute lichtspotjes. Het lijken grote ogen van een gevaarlijk insect. Maar het is niet de spin die ik verwacht. Bob Dylan murmelt poëtische woorden onder de naald van mijn pick-up. Zijn rauwe bronzen stem gaat een gevaarlijk duel aan met het Shure-element. Dat wint ie vol overtuiging. Geen enkel antwoord zweeft meer in wind. Ik blow en droom mezelf helemaal retro.
Maerten en Oopjen dansen de boogie woogie (30-09-2015)
Maerten Soolmans en Oopjen Coppit ze dansen samen de boogie woogie en dat doen ze voortaan hun leven lang. Gekleed in rokkostuum rocken ze samen afwisselend in grote balzalen, heel kunstig. Het heeft even geduurd en het mag wat kosten. We drinken er feestelijk een glaasje Mouton-Rothschild bij. Doe eens gek. Een uitstekende pure cabernet sauvignon, rood uiteraard. De favoriete kleur van good old Rembrandt. Hoe zou hij het licht nu laten schijnen op de gezamenlijke aankoop van het Louvre en het Rijks. zou hij ooit een vermoeden hebben gehad dat de beide portretten Maerten en Oopjen ooit 80 miljoen per stuk zouden opbrengen. Wat een huwelijksgeschenk. Om van te dromen toch? nu maar hopen dat het veel bezoekers trekt.
